Hoofdstuk 9

‘Luce wakker worden’! Tettert Hermelien had in mijn oor. Ik schrik me rot en donder vol mijn bed uit. ‘Hermelien’! Roep ik verontwaardigt. ‘Waar was dat nou voor nodig’? Hermelien, heeft ondertussen de grootste lol. Ik krabbel, overeind en kijk haar aan. ‘Nou ga je nog vertellen, waarom je dat deed’? Vroeg ik gefrustreerd. ‘Sorry’, zei Hermelien, je werd, maar niet wakker’. ‘Dit was mijn oplossing’. ‘Super oplossing’, ‘echt geweldig’! Roep ik en ik loop de badkamer in, waar ik douche en me aankleed.
Daarna, ga ik samen met Hermelien, Harry en Ron, die we dit keer wel gevonden hebben, naar het ontbijt. ‘Je word bedankt, Hermelien’. ‘Dankzij jou heb ik nu, een nogal pijnlijke blauwe plek op mijn heup’. Hermelien, begint te lachen. ‘Wat heb je gedaan Hermelien’? Vragen Ron en Harry in koor. ‘Luce, wakker gemaakt’, zegt Hermelien onschuldig. ‘En hoe’! Roep ik. ‘Hermelien, schreeuwde in mijn oor dat ik wakker moest worden, waardoor ik met een harde smak op de grond kwam’. Harry en Ron, barstte in lachen uit. ‘Nou ja’, roep ik verontwaardigt. ‘Het deed hartstikke pijn’! Daarna nemen ze me allemaal in een groepsknuffel, waar ik word geplet, maar het is goed bedoelt hou ik mezelf voor.
Na het ontbijt, gaan we door naar onze eerste les. De dag, gaat snel voorbij en we krijgen, maar weinig huiswerk. Voor geschiedenis van de toverkunst, moeten we een werkstuk maken, over de reuzen oorlog. Van 15 cm lang, dus dat valt wel mee en daar blijft het bij. De week gaat snel voorbij, en voor ik het weet is al weekend. Het was niet echt een speciale week, behalve dan dat ik bijna het toverdranken lokaal had opgeblazen. We moesten en toverdrank brouwen en we mochten iets er pas na, 10 minuten bij doen. Onhandig, dat ik ben, dacht ik, dat het er al bij moest. Hermelien, kon me nog net tegen houden door heel hard; ‘STOP’! te gillen. Professor Sneep, had haar boos aangekeken en gevraagd, waarom ze zo hard schreeuwde. Blozend had ze geantwoord; ‘sorry professor, Luce had bijna iets in onze toverdrank gegooid, waardoor hij zou ontploffen. Nu keek professor mij aan. Ik had hevig gebloosd en naar de grond gekeken. ‘Nou juffrouw Griffel, bedankt dat u miss Perkamentus, op tijd waarschuwde, maar volgende keer iets zachter graag’. ‘En voor u miss Perkamentus, beter lezen, 5 punten aftrek voor Griffoendor en vanavond 7 uur mijn kantoortje, hopelijk kan ik u dan bij leren hoe u goed leest’. Ik keek hem aan, meende hij dat nou serieus. Van dat nablijven wel en dat leren van goed lezen, leek ook niet echt een grap te zijn. Ik keek nogal beledigd en ging daarna met Hermelien verder aan onze toverdrank. Gelukkig, was er verder niks ontploft en ging het verder goed. Die avond was ik om 7 uur, op het kantoor van professor Sneep. Het nablijven, bleek op zich, wel mee te vallen alleen was wat ik moest doen, nou niet echt geweldig. Ik kreeg 7 ontzettend, onmogelijke zinnen, die ik moest over schrijven. Ik schreef ze, allemaal nou keurig over en maakte geen fouten. 1 uur later stond ik al weer buiten zijn kantoor en ging op weg terug, naar de leerlingenkamer. Harry, Ron en Hermelien, waren verbaast dat ik zo snel terug was. Ik had ze verteld wat ik moest doen. Ze vonden zelf ook, dat het wel mee viel. We hadden allemaal erger verwacht. Ik vond het niet erg. Hoe minder straf hoe beter. Ik speelde met Harry nog een potje knalpoker en ging daarna naar bed. Deze week, had me gesloopt. Ik was kapot.