5 katherina luce hunter

ik kijk hem aan en het antwoord kom vanzelf over mijn tong rollen
"ik wist het niet."
wiliam kijkt me verbaasd aan en ik merk dat hij afgeleid is door mijn antwoord. voordat hij het merkt ben ik langs hem gelopen en ben ik nu op weg naar de school. nooit gedacht dat school me een keer goed van pas zou komen. als ik achterom kijk zie ik dat wiliam er niet meer staat en als ik op school ben is hij er ook al niet. de minuten tikken voorbij en wiliam komt het klaslokaal niet in gelopen. ook de andere uren is hij er niet. ik zie hem pas weer als ik vrij ben. ik loop naar buiten met mijn tas op mijn schouder en mijn fiets naast me. hij staat voor het hek en kijkt me aan. zijn ogen kijken me rustig aan en kijken pas weg als melissa tegen hem begint te praten. ik kan dankzij melissa weg fietsen en dat doe ik dan ook. ik fiets gelijk naar mijn huis en schiet meteen naar mijn kamer. ik gooi mijn tas op mijn bed en kijk er niet meer naar om. met mijn hoofd zit ik al bij de beste manier om william en die andere vampier opnieuw te vermoorden. ik pak mijn andere tas en kijk of alles er nog in zit. mijn kruisboog zit er nog in net als mijn pistool. ik zie dat ik er geen pijlen in heb zitten en ook geen nieuwe kogels. ik doe mijn inloopkast open en kan mijn kogels en pijlen nergens vinden. ik zie wel mijn motor pakje liggen en doe die snel aan. ik zoek nog snel even door, maar na tien minuten geef ik het op. ik ren naar beneden en zie dat mijn moeder daar al op mij aan het wachten is. mijn kogels en pijlen liggen op de tafel en mijn moeder kijkt ernaar alsof het stinkt. ik loop de kamer in en mijn moeder kijkt me aan.
"waar heb je deze gekocht?" vraagt ze aan mij.
"mam, wat deed je op mijn kamer?"
"dat is geen antwoord op mijn vraag. blijkbaar hadden je vader en ik veel meer op je moeten letten. anders was dit nu niet gebeurd. je hebt een maand huisarrest en je mag niet meer achter de computer. je vader en ik bespreken nog wel of we nog meer maatregelingen nemen zodra hij thuis is."
mijn moeder loopt de woonkamer uit en dom als ze is vergeet ze mijn kogels en pijlen mee te nemen. ik doe ze snel in mijn rugzak en ren weer naar boven. onderweg neem ik nog snel mijn motorsleutels mee. boven zie ik wiliam in mijn kamer zitten op mijn bed. hij heeft mijn tas uitgepakt en is nu door mijn agenda aan het kijken.
"interessante planning heb je. het enige wat je elke dag doet is op mijn soort jagen en de leraren op je school merken niet eens dat je niets aan je huiswerk doet"
ik wil mijn pistool pakken, maar wiliam houd me tegen.
"dat gaat niet gebeuren. ik weet niet wie mijn soort van jou heeft afgenomen en ik kan daar ook niks aan doen, maar niet iedere vampier drinkt mensen bloed. de meeste vampiers kunnen er niks aan doen dat ze nu vampiers zijn. ze werden door een vampier verandert zonder er iets tegen te kunnen doen."
ik kijk wiliam aan en zeg:
"wat doe je in mijn kamer?"
wiliam kijkt een beetje rond en mompelt zachtjes iets voordat hij uit mijn kamer verdwijnt.