Waarom, mijn dromen, kunnen jullie niet vliegen?

'Jij?', hij staat op.
'Josh?', haar stem schiet omhoog. 'Wat heb jij nou weer gedaan? Jij komt nooit in problemen, dat doe ik al! Het is aan jou om dat soort dingen op te lossen'
'Wat doe jij hier dan? Je hoort in bed te liggen!', sist hij.
Ondeugend lachend bekent Nora dat zij wakker werd omdat iets haar riep.
'Sukkel', moppert hij. 'Als zij jou zien hebben wij allebei problemen!'
'Wat bedoel je, zo erg kan het toch nooit zijn?'
Hoe hard zij het ook probeert, zij begrijpt het niet. Josh zou nooit iets fout doen. Iedereen is gek op hem in de keukens. Hij kan liegen als de beste en hij doet altijd zijn best om alles perfect te maken, wat hem overigens ook lukt.
'Zo erg als een man van stand vermoorden?'
Hij heeft dat niet gedaan! Ze beseft dat hij gehoord moet hebben van haar daad.
'Geen zorgen, Josh, daarvoor heb ik zelf alles al opgelost. Er is niks aan de hand geloof me'
Zijn ogen worden groot. Dit kan zij niet menen! Niemand komt weg met een moord!
Dan ziet hij de rode streep op haar gezicht. Haar opengesneden hand... Heeft zij een pak slaag gehad voor haar daad? Is dat de reden dat haar gezicht ontsierd is?
'Hebben zij jouw schoonheid genomen vanwege die misstap?', vraagt hij op fluistertoon.
Haar gezicht betrekt. Elenora stopt een plukje over haar gezicht om het rode af te dekken. Veel helpt het niet.
'Dat niet, zij hielpen mij'
Het valt allemaal in elkaar. Josh ziet dat zij iedereen al heeft verteld dat het uit zelfverdediging was. En wie heeft het lef om te zeggen dat dat onwaar is terwijl het bewijs zo duidelijk om haar gezicht geschreven staat?
'Elenora, ik heb een fout gemaakt', zegt hij abrupt.
Elenora schrikt maar knikt, het zal wel de reden zijn dat hij de nacht moet doorbrengen in de ijzige kerkers. 'Vertel het maar'
'Kom dichterbij', beveelt Josh, uit angst dat de bewakers dichtbij zijn en hem horen.
Gehoorzaam doet Elenora een stap in zijn richting. Net op dat moment valt de kroonluchter naar beneden. Aan het gesmoorde geschreeuw te horen zullen zij nog wel even bewusteloos blijven.
'Luister, probeer de situatie nou niet te veranderen maar... ik heb opgebiecht dat alles mijn fout was'
'Dat kan niet', zegt Elenora afstandelijk. 'Je kunt niet zeggen dat ik niemand vermoord heb, ik heb getuigen. Kom op, ik haal je hier weg. Morgen zal Merlin uitleggen wat hij gezien heeft, alles zal weer hersteld worden'
'Dat kan niet', piept de jongen. 'Ik heb bekend dat ik magie heb gebruikt'
'Wat?!?', gilt Elenora vol ongeloof. 'Als je echt kon toveren zat je hier nu niet. Geen tovenaar is zo stom om achter tralies te zitten. Niemand gaat jou geloven!'
Hij mocht dan geweldig zijn in veel dingen, maar bewijzen dat je een tovenaar bent zonder magie is toch wat anders dan een leuk verhaaltje verzinnen.
'Echt, ze moesten wel. Ik heb gezegd dat iedereen die jij zogenaamd vermoord zal hebben, eigenlijk dood is door mij. Dat ik jou vervloekt had, in mijn macht'
'En dat zou jij zomaar opgeven omdat?'
'Omdat ik van jou ben gaan houden. Hoe jij gegroeid bent tot een liefdevol persoon ondanks alles'
Zijn vingers strekken uit om haar donkere krullen te kammen.
'Kom nog iets dichterbij, dit is alleen voor jou bestemd', zegt hij terwijl hij angstig naar de bewakers probeert te kijken.
Het is wat overdreven, vindt Elenora. Toch doet zij het, het is immers begrijpelijk dat hij angstig is.
En dan, heel kort en zacht, geeft hij haar een kus. Geen beelden. Alleen een kus.
'Laat mij maar. Nora, ik houd van je', fluistert hij.
'Josh', smeekt zij. Maar het is al te laat. Hun tijd alleen is verlopen, de bewakers beginnen het bewustzijn te hervinden.
'Ga', roept hij. 'Ga'
'Maar'
Ook zij beseft zich dat nu niet de juiste tijd is voor verdere discussie. Ze moet weg, nu. Maakt niet uit hoeveel rotzooi er achter blijft. Morgen zal alles zijn weg vinden. Hoopt zij.