Het spijt me, maar ik heb/had gisteren en vandaag niet echt de tijd om te schrijven. En ik weet dat er in dit deeltje ook niet veel gebeurd. Maar anyway, once they're back in Germany.. - not saying anything, cause it's still all in my head you know -
En ik moet morgen (wat eigenlijk vandaag is) vroeg op, dus ik kan weer niet deftig schrijven. Sorry (:
Reageer jullie frustraties maar af in reacties en kudos ofzo - hint -
<3

Ik liep terug naar mijn kamer en zocht nog snel een extra pull om onder mijn jas aan te doen. Het was al behoorlijk koud voor de tijd van het jaar. Februari bracht een kille wind en ijzige nachten met zich mee. Het was belangrijk dat ik me goed induffelde.
Pas toen we bij de voordeur waren merkte ik dat ik geen sjaal meegenomen had. Ik ging op de toppen van mijn tenen staan en ontdeed Bill van zijn wollen sjaal. Even keek hij me nijdig aan, maar toen hij merkte dat ik het echt koud had stond hij het toe. Ik stond te rillen op mijn benen. “Ben je er klaar voor?” vroeg hij me alsof ik op het moment stond een mijlpaal in mijn leven te creëren. Het was een simpel gebaar, de voordeur dichttrekken en de koffers inladen in de taxi die inmiddels op ons stond te wachten, maar toch voelde het alsof ik ergens iets achterliet. Het was ook spijtig dat niemand er was om afscheid van te nemen, maar aan de andere kant was dat ook goed. Het was alleen het feit dat ik niet wist wanneer ik hier nog zou terugkeren. Of ik hier nog zou terugkeren. Met onze koffers achter ons aan liepen we naar de taxi. Ik dacht aan mijn ouders, Lana en aan Ashley. Ik had Ashley nog gesproken nadat ze een halfuur lang met Bill gepraat had op de bruiloft, maar erg veel interessante dingen had ze niet losgelaten over hun gesprek. Het zat me niet dwars, maar ik was wel nieuwsgierig. Ik wist alleen maar dat ze mijn geheim niet verteld had, meer niet. Dat was het belangrijkste.
Bill en Tom plaatsten zich op de achterbank, terwijl ik naast de bestuurder ging zitten. Ik had veel liever nog een extra dutje tegen Bill’s schouder gedaan, maar ik was de enige onder ons die Nederlands sprak en dus een gesprek kon voeren met de chauffeur. Ik vroeg me af hoeveel en wat ze van mijn taaltje zouden begrijpen en hoe hard ze zich eraan zouden ergeren, maar aan de andere kant kon ik wel vrijuit spreken ook al was het tegen een wildvreemde. Het zou een lange autorit worden naar het vliegveld.

Reageer (4)

  • BlackLeather

    Super geschreven!
    Echt een prachtig verhaal en ik vind dat het weer de top in moet!

    snel verder schrijven en je krijgt natuurlijk weer een kudo van mij!!

    xx

    1 decennium geleden
  • Inviolable

    Ik denk toch dat ze meer Nederlands verstaan dan dat wij denken xd

    Ga je snel verder <3?
    xx

    1 decennium geleden
  • ZeroGravity

    Ik vind het superstoer dat jouw abo-aantal toch nog langzaam omhoog kruipt, stukje voor stukje. [ja, daar let ik op] Ik wil gewoon deze story ooit eens in de top duwen, omdat
    1) Deze story is amazing en verdient dat
    2) Jij verdient het net zo goed omdat je awesome bent
    3) Tokio Hotel zou eens een comeback moeten maken op deze site en de 1D-stories uit de topstories gooien I love 1D as well, but that doesn't actually matter. Zij hebben genoeg fans en Tokio Hotel is dertig keer zo awesome.
    Dus, just saying, als ik de mogelijkheid had om vijftig kudo's per uur te geven, zou ik gewoon mijn hele dag spenderen aan op dat groene knopje klikken, omdat ik vind dat je elke kudo verdient.
    En ik hoop dat anderen die dit lezen dat ook inzien -just, because I want this story to end up in the top so badly. YESH.
    En right now -dit hoofdstuk zat wéér vol met mooie zinnen, en precies de goede emotie, en ik vind het zo mooi dat je aangeeft hoeveel moeite het haar kost om weg te gaan. Op de een of andere manier lijkt het wederom alsof je daarvoor precies de goede woorden hebt gebruikt en ik weet niet hoe je dat telkens doet.
    En ik vind het ook zo mooi dat ze zo moe is dat ze het liefste wil slapen, maar dan toch wakker blijft om met de taxichauffeur te kunnen praten. Which is a tiny little details, maar wel zodanig dat het het verhaal realistisch houdt. Dat soort kleine dingen, daar houd ik van. I don't know actually why. Maar het laat zien dat je over het verhaal hebt nagedacht en dat vind ik gewoon awesome.
    En en en en nu ga ik er weer vandoor.
    AI LUV EEEEIT <3
    [da was 'ne vreemd accent]
    [was dat een goed Belgisch accent in kind of fonetische bewoordingen?]
    Amen.
    <3

    1 decennium geleden
  • AlreadyGone

    Snel verder! (flower)
    x

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen