Hoofdstuk 28/33

Niet veel later had Adora een brief teruggekregen van Blaise waarin stond dat hij haar mee zou nemen naar Hogsmeade om een jurk uit te zoeken en dat hij er alles aan zou doen om het haar naar wens te maken zodat ze toch zou gaan. Adora was tevreden naar bed gegaan terwijl Draco en Melina langzaam in elkaars armen in slaap waren gevallen op de bank.

Melina werd wakker door zonlicht in haar ogen en rekte zich uit. Ze voelde ineens dat ze zich niet kon uitrekken, en dat haar bed gekrompen moest zijn. Ze opende haar ogen en merkte ineens dat ze bij Draco op de bank had geslapen. Draco was al weg en ze had geen idee hoe laat het was! Ze keek naar haar kleren, die waren nog van gisteren dus moest zich als een gek gaan omkleden. Ze rukte de deken van zich af, sprong op van de bank en rende zo snel mogelijk naar de meisjesslaapzaal. Alle bedden waren al leeg en ze graaide snel een schooluniform uit Adora’s kast en wat flesjes shampoo en haarspullen, waarna ze hijgend naar de douches rende: ze kon niet zo in de klas verschijnen.

Adora zat onderhand al weer aan het middag eten en was klaar met haar lessen . Ze zat te keten met Blaise in The Great Hall.
‘Blaise, stel je niet aan!’
‘Je moet twee stuks fruit per dag eten!’ riep Blaise terug, waarop Adora twee aardbeien pakte en ze smalend op at: ‘Oh wat voel ik me ineens fit vandaag!’
Blaise lachte: ‘Nee, zo werkt het niet, hè.’
‘Nee, toch niet?’
‘Nee, dan moet je één aardbei en één druif eten.’
Adora lachte: ‘Wat zullen wij gezond worden.’ Een ze pakte een Ploppend Puddingbroodje.
‘Jij bent de slimste van ons twee, zitten er vitamines in deze dingen?’ Blaise keek naar hun puddingbroodjes en nam er een hap van terwijl hij zijn antwoord afwachtte.
‘Ja, vitamine S en P’
‘Daar heb ik nog nooit van gehoord, wat voor vitamines zijn dat, S en P?’
‘Suiker en Pudding.’

Melina stond onder de douche en probeerde vlug haar haren te wassen met het gele flesje van Adora. Melina lachte en mompelde tegen zichzelf: deze ruikt naar babyolie. Ineens merkte ze dat de shampoo helemaal niet schuimde en rook aan haar handen: dezelfde babygeur. Ze liet haar haren even voor wat het was en pakte het gele flesje van de grond en schrok: Het was baby olie! Ze ging meteen met haar haren onder de douche en probeerde de vette smurrie eruit te wassen, waarna ze met vier verschillende shampoos probeerde haar haren minder vet te krijgen. Bij de zesde keer wassen voelden haar haren eindelijk normaal en kon ze zich afdrogen om zo snel mogelijk haar tanden te poetsen. Ze vergat haar haren te doen en rende in haar schooluniform richting de Great Hall.

Blaise keek met een vies gezicht naar Adora die een een bol mozzarella-kaas aan het eten was zonder iets erbij: ‘Eet je dat gewoon zo, met niks?’
Adora knikte en hij trok een wenkbrauw op: ‘Dat smaakt toch nergens naar.’
‘Ik hou van dingen die nergens naar smaken, vooral in de vorm van Mozzarella.’
‘Saaierd, met je dingen die nergens naar smaken, eet eens een keer iets wilds!’
‘Wild? Zoals tijgerbrood?’
Blaise lachte: ‘Dat zou ik niet doen als geen kooi hebt om het tijgerbrood te temmen.’
Melina was onderhand met warrig, halfdroog haar bij hen aangekomen en was aan het uithijgen.
‘Heb je je verslapen?’ lachte Blaise en Melina ging zuchtend zitten:
‘Nee, ik ben gewoon fan van de bank, en de bank is fan van mij.’ Ze pakte een appel uit de fruitschaal en zag ineens haar spiegelbeeld in de schaal: ‘Oh fijn, I look like shit.’
Blaise schudde zijn hoofd: ‘Nee, even shit looks better.’
Ze zuchtte en Blaise wees naar de posters van het bal: ‘De liefde is overal!’
Adora mompelde: ‘Ja dat krijg je ervan als mensen gaan zeggen als ik heb deze koekjes met liefde gebakken' dan krijg je die verspreiding, ja.’
Blaise lachte weer: ‘Je doet alsof liefde een ziekte is.’
‘Het is spam.’
‘Spam?’ vroeg hij verbaasd en Melina keek op.
‘Ja, het is veel en nutteloos.’
‘Dan zal ik voorlopig niets meer met liefde doen, behalve met jou naar Hogsmeade gaan zometeen!’
Adora knikte en keek naar zijn koekjes: ‘Hoe smaken die?’
‘Koekig.’ Hij stond op en keek naar Melina, ‘Wij gaan naar Hogsmeade, sorry, je zult in je eentje moeten eten.’

Melina baalde, maar aan de andere kant was ze blij dat er nu minder mensen naar haar ontplofte kapsel zouden kijken. Ze hoopte dat Korzel en Kwast niet zouden komen, want die zouden haar kapsel vast aanzien voor een chocoladesuikerspin.

Dit was niet de laatste keer dat het gebeurde dat Melina alleen moest eten. De saaie dagen erna vlogen voorbij en was Draco bezig met een project voor Waarzeggerij, waren Adora en Blaise om welke reden dan ook elke dag naar Hogsmeade en was de rest bezig om zich voor te bereiden op het bal. Melina had onderhand een jurk opgestuurd gekregen van haar moeder en blij had ze de smaragdgroene jurk gepast, die perfect zat. Ze had de dagen voor het bal geprobeerd om Draco’s aandacht te krijgen, maar Draco was alleen maar bezig met het project en weddenschappen over Potter. Het gedoe en gezeur werd met de dag erger, naarmate het bal naderde. Mensen werden hysterischer, zenuwachtiger, klampten in groepjes bij elkaar om te overleggen over wat de ander aan zou trekken en tot hoe laat ze van plan waren te blijven: balstress, Melina had zich er niet mee bemoeid en was gewoon haar eigen gang blijven gaan, had alle lessen keurig gevolgd, had de dagen naar het bal toe afgeteld en was blij dat eindelijk de dag van het bal was aangebroken, want dat betekende maar een ding: Een avond avond lang close zijn met Draco.
HOOFDSTUK 29:


De dag van het bal was eindelijk aangebroken en Melina en Adora stonden allebei op hun plaatsen. Melina had Draco al in de gang ontmoet, die haar meteen een kus op haar hand had gegeven, haar vertelde hoe beeldschoon ze was, en haar richting de deuren van de grote zaal leidde, waar iedereen vol spanning voor stond te wachten tot ze open gingen.

De deuren gingen langzaam open en Melina’s mond viel open van verbazing: het was onvoorstelbaar. De Great Hall was versierd alsof het een ijspaleis was, onbeschrijfelijk mooie, parelmoerglanzende ijssculpturen, het dansense licht van de glinsterende ijskristallen kroonluchters werden weerspiegeld in de porseleinen dansvloer, waarop langzaam de magische sneeuwvlokken gingen liggen die vanuit het betoverde plafons naar beneden dwarrelden. Ze was betoverd door het sprookjesachtige ijsschouwspel en slaakte een ongecontroleerde zucht. Draco stak zijn arm door de hare en keer haar aan met zijn twinkelende grijsblauwe ogen. Hij ging even met zijn koude hand langs haar gekrulde haren en legde een lok achter haar oor. Hij hield zijn hoofd een tikkeltje scheef waardoor de groene strik die hij droeg ook een beetje scheef kwam te hangen. Melina voelde haar wang gloeien op de plek waar Draco zachtjes over haar huid streelde en langzaam met zijn hand langs haar hals naar haar schouders ging.

Adora stond met Harry en de andere koppels die de dans moesten openen in een lokaal en wachtte gespannen af tot ze het sein kregen dat ze moesten gaan. Waarschijnlijk stroomde nu langzamerhand de Great Hall vol en wachtte Blaise haar op, op de gang: hij zou een teleurstelling krijgen. Adora had haar mantal omgedaan zodat niemand haar jurk nog zou zien, onder de smoes dat ze niet wilde dat haar jurk zou beschadigen. Ze voelde aan de binnenzak van haar mantel, waar het donkerblauwe doosje met de oorbellen tegen haar hart drukte: de drang om ze in te doen was verschrikkelijk.

Draco’s blik dwaalde af naar Melina's smaragdgroene jurk en bracht zijn gezicht dichter naar de hare terwijl hij in haar oor fluisterde: ‘Elke dag weer denk ik dat ik verliefd op je ben en elke dag weer bewijs je me dat ik het mis heb..’ Hij zweeg even en aaide langs haar schouder, waardoor er een rilling over haar rug liep:’Elke ochtend word ik wakker en merk ik dat je weer een stukje van mijn hart met je hebt meegenomen.. Maar nu… Nu je hier voor me staat in de prachtigste jurk die ik ooit hebt gezien, in de kleur van de mooiste ogen die me ooit hebben aangekeken…Maar nu..’ Hij legde haar hand op zijn borst, op de plek waar zijn hart zat en keek haar aan met glinsteringen in zijn ogen: ‘ Nu realiseer ik me dat je mijn hele hart hebt.. Ik kan niet meer van je houden dan ik nu doe..’ Draco kwam langzaam dichterbij haar gezicht, ze voelde zijn warme adem in haar gezicht en hij sloot zijn ogen. Melina’s hart klopte als een bezetene de vlinders rond in haar lijf, waardoor ze begon te trillen op haar benen en voelde net zijn gezicht tegen de hare op het moment dat de enorme deuren van de grote zaal opengingen en ze bruut opzij werden gedrukt door mensen die de openingskoppels wilden zien.
Draco nam haar voorzichtig mee naar voren, waar ze het beter konden zien en Melina werd meteen geconfronteerd met Adora. Daar liep ze, maar haar arm door die van Potter, in haar lichtblauwe jurk, die dezelfde kleur had als haar ogen en bijna net zo licht was als haar sneeuwwitte huid. Haar blonde haren in grove, glanzende krullen langs haar glimlachende gezicht. Haar diamanten ketting schitterde in het licht en haar lichtblauwe ogen keken geruststellend naar Potter, die overduidelijk bloednerveus was en haar naar de dansvloer leidde. Draco trok een vuil gezicht en schudde zijn hoofd: ‘Ze moet echt eens ophouden met omgaan met zulke mensen.’

De muziek begon te spelen en Harry legde zijn hand op Adora’s middel. Hij zette de eerste pas en zij volgde waarna ze meteen opging in de muziek en alles vanzelf leek te gaan. Soepel en sierlijk zweefden ze tussen de andere koppels door en ze ging alsmaar meer op in de melodieuze, meeslepende muziek, sloot haar ogen even en voelde hoe haar hoofd langzaam licht en leeg werd. Ze genoot intens van het mee zweven op de muziek en zonder ook maar na te denken bij wat ze deed gleden ze verder over de marmeren dansvloer.

Melina keek naar haar zus, net als aardig wat andere mensen, die met Potter over de dansvloer zweefde alsof ze nooit anders hadden gedaan. Ze voelde een steek in haar buik bij het idee dat zij nu moest zorgen dat ze goed kon dansen met Draco. Er kwamen steeds meer koppels op de dansvloer en ze voelde Draco hand langs haar pols gaan terwijl hij in haar oor fluisterde: ‘Kom..’ Met een brok in haar keel knikte ze en liep ze aan zijn arm de parelmoer glanzende dansvloer op. Ze was zenuwachtig en keek hem bang aan, maar hij gaf haar een oogverblindende glimlach terwijl hij zijn hand voorzichtig op haar middel legde en naar haar knikte dat het goed was. Bij de eerstvolgende maat van de muziek zette hij een stap en fluisterde: ‘Kijk maar gewoon naar mij.’ Ze deed wat hij zij en verdronk meteen in zijn grijsblauwe ogen. De vlinders begonnen weer wild te fladderen in haar buik, waarop ze niet anders kon dan naar hem glimlachen. Hij week zijn blik niet van haar af en ze voelde hoe er een briesje wind langs haar haren ging, waardoor ze zich ineens realiseerde dat ze al aan het dansen waren. Haar ogen werden groot en hij lachte: ‘Ja, je danst.’ Ondergedompeld in geluk en warmte volgde ze zijn passen zonder enige inspanning en voelde .

De dans was geopend en Adora keek naar Harry’s felgroene ogen, die haar op een vreemde manier aankeken terwijl ze sierlijk door bleven glijden tussen de mensen door. Ze verwachtte dat hij geen meer zou hebben en glimlachte terwijl ze hem subtiel naar de rand van de dansvloer leidde:’Je bent klaar Harry, goed gedaan.’ Ze liet hem los waarop hij met een verbaasd gezien ook direct zijn handen van haar afhaalde en stotterend iets probeerde uit te brengen: ‘Ik vind het niet erg om te dansen, hoor.’ Adora knipoogde naar hem en liep langzaam achteruit de menigte in: ‘Je hebt het prima gedaan.’ Na die woorden draaide ze zich om en verdween in de mensenmenigte. Harry zag nog net haar lichtblauwe jurk tussen de mensen verdwijnen en zuchtte. Ze had het doosje in haar linker pantykous gedaan, dat was de enige plek waar het kon, en voelde de drang weer om ze in te doen.

Melina lachte tevreden naar Draco en genoot van het moment dat ze met hem samen tussen de andere stellen doorging. Het was verschrikkelijk druk in de Great Hall, maar op dit moment voelde het alsof zij en Draco de enige op de wereld waren. Ze voelde een stroomstoot van energie door haar lijf gieren waardoor ze een onuitwisbare glimlach op haar gezicht keeg: h aar danskunsten waren toch niet zo slecht als ze verwacht had. Ze had zich zo druk te maakt om niks, Draco leek het prima naar zijn zin te hebben, ze had hem nog nooit zo vrolijk gezien.
'Zullen we even wat te drinken halen?' vroeg Draco toen de muziek overvloeide in een nieuwe melodie.
'Ja, ik heb echt dorst als een paard!' Lachte ze opgelucht, ze voelde zich thuis bij Draco, waar ze ook was.
Draco schoot hartelijk in de lach terwijl hij langzaam ophield met dansen en haar aan haar arm meevoerde tussen de mensen door: 'Dorst als een PAARD?!'
Melina kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan: dat gezegde was alles behalve correct.
Tamelijk vermoeid liepen ze naar de geglaceerde bar toe, waar Draco wat te drinken voor hen bestelde.
HOOFDSTUK 30:
Adora had Blaise zien dansen met een ander meisje en zuchtte: het was haar eigen schuld, dan had ze maar niet met Potter moeten dansen. Misschien vergaf Blaise haar wel als hij erachter kwam dat zijn afdeling hiermee punten had verdiend. Met langzame, doordachte passen liep ze richting de Grote Deuren, ze had behoefte aan frisse lucht. Ze keek nog een keer achterom, naar alle mensen die verliefd of verloren een deel waren geworden van het magische ijspaleis waarin gedanst werd.

Het was druk aan de bar, iedereen was het urenlange dansen duidelijk niet gewend. maar niets kon Draco’s humeur verstoren. Er was geen enkele zitplaats meer vrij aan de prachtig versierde, glanzende tafel van ijs en Melina keek verslagen rond, met haar drankje in haar hand.
'We kunnen wel wat Gryffindors wegjagen.' fluisterde Draco grijnzend in haar oor.
Melina haalde haar schouders nonchalant op. 'Het heeft gesneeuwd buiten, misschien kunnen we buiten een fijn plekje vinden om rustig ons boterbier op te drinken?'
Ze las van zijn ogen dat hij haar voorstel hem wel aanstond, waarna hij met een ingehouden glimlach knikte: 'Uiteraard.'

Adora, die bijna dezelfde huidskleur had als de sneeuw waar ze langzaam doorheen liep, keek omhoog naar de sterren boven de open plaats naast de Great Hall en ademde de koude, bijna stekende lucht diep in. Haar ogen dwaalden af naar de drukte van mensen die door de gangen liepen en dat moment kruiste ze de blik van Meneer Malfoy, die Draco waarschijnlijk op kwam halen. Ze zuchtte weer: hij vond haar geschikt als vriendin voor Draco, misschien moest ze maar zorgen dat hij Draco overtuigde. Ze wist niet waarom maar zijn ogen boorden zich in de hare, waardoor ze wel naar hem moest blijven kijken. Er liepen mensen tussen hen door, maar ze kon haar ogen niet afwenden. Als versteend bleef ze staan terwijl ze in vlagen tussen de mensen door zag hoe hij naar haar toe kwam lopen met gecontroleerde, strakke passen. In de sneeuw beleef ze stil staan, alsof de kou van de sterrenhemel haar bevroren had.

Melina liep met Draco de Great Hall uit, maar Draco bleef ineens staan: ‘Shit.’
Melina volgde zijn blik en zag zijn vader, die richting de open plaats liep, waar het zachtjes sneeuwde: ‘Wat doet je vader hier?’
‘Hij komt me vast halen, maar ik wil nog niet gaan!’ Hij greep haar arm vast en trok haar vlug mee de andere kant op: ‘We gaan wel buiten de school naar de sneeuw, ik wil niet naar huis.’ Ze liet zich maar meevoeren en holde zo vlug als ze kon mee op haar hoge hakken, zij wilde ten slotte ook niet dat Draco zou gaan! Ze ving nog een glimp op van de lichtblauwe jurk van Adora, en rolde met haar ogen: ‘Volgens mij gaat hij met zijn favoriete schoondochter praten over de politiek.’ Draco holde lachend verder: ‘Mooi, dan kan ze hem mooi afleiden tot hij erachter komt dat ze vrienden is met de Weasleys en hij inziet dat jij mijn vriendin bent!’

Meneer Malfoy was met een ijskoud gezicht tegenover Adora gaan staan. Zijn grijze ogen lichtten op door het maanlicht en hij vroeg met een gladde stem: ‘Wat doet iemand als jij, op een tijdstip als deze, op deze plek, hm?’
Adora’s adem trilde en ze zag haar ademwolk oplossen, het was ijskoud buiten. Ze kon hem niet uitleggen dat ze met Harry gedanst had en antwoord hem zo zachtjes en melodieus mogelijk: ‘Genieten van de muziek onder de sterrenhemel?’
Hij trok een wenkbrauw op en hief zijn hoofd lichtjes: ‘Allicht. Toch wek je de impressie dat je niet zou kunnen dansen.’
‘Ik kan wel degelijk goed dansen, Meneer. ‘ zei ze melodieus terwijl ze een glimlacht op haar gezicht toverde., en hij keek haar kil aan.
Langzaam en subtiel hield hij zijn hand voor haar middel en er verscheen een ingehouden grijns op zijn tot dan toe uitdrukkingsloze gezicht: ‘Laat maar zien.’ Adora’s adem stokte terwijl ze voorzichtig haar hand in de zijne legde, waarop hij zijn andere hand tegen haar middel legde. Haar blauwe ogen keken hem verbaasd aan terwijl ze zich door hem liet leiden, dansend door de sneeuw.

Melina zat naast Draco op een bankje in de sneeuw en keek hoe de sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelden, op zijn gezicht kwamen en langzaam smolten. Hij keek op en schoof dichter naar haar toe: ‘Je hebt het koud of niet.’
‘Waarom denk je dat.’
‘Je lippen zijn blauw.’ Lachte hij.
‘Dan hebben mijn lippen het koud.’ Grijnsde ze uitdagend.
Draco keek haar even doordringend aan, waarna hij met zijn wijsvinger onder haar kind haar gezicht naar de zijne voerde. Melina voelde haar hart in haar keel kloppen en leunde voorzichtig naar voren, hopende dat dit was wat hij bedoelde. Ze zag hoe hij zijn ogen sloot en voelde zijn warme lippen tegen de hare, waarna haar ijskoude wangen begonnen te gloeien en ze het bloed weer door haar aderen voelde stromen. De vlinders in haar buik sloegen op hol en begonnen heftiger te fladderen, staken haar hart in vlam en werden wilder bij elke kus die hij op haar lippen drukte.


Lucius' ogen bleven de hare in zijn macht houden en ze ademde de heerlijke parfum in, die ze gemist had sinds de vorige keer dat ze hem ontmoet had. Ze voelde hoe het dansen met hem nog vloeiender ging dan met haar andere danspartners en glimlachte: waarop zijn diepgrijze afgleden naar de rest van haar lichaam en hij kil en uitdrukkingsloos zijn woorden uitsprak: ‘De jurk is prachtig..’ Zijn blik dwaalde af naar haar hals, ‘De ketting is schitterend…’ Zijn ogen kwamen nu weer tot de hoogte van haar gezicht en ze zag zijn gezicht betrekken: ‘Hm, daar ontbreekt iets.’ Adora schrok van zijn opmerking en liet lichtjes los, maar hij hield zijn hoofd scheef en keek haar doordringend aan waardoor haar adem stokte: hij had het over oorbellen. Ze moest iets doen, ze kon niet imperfect zijn tegenover de vader van Draco, dan kon ze Draco wel vergeten.

Melina zat tegen Draco aangedrukt op het bankje en kon zich niet meer inhouden, haar handen gingen door zijn haren terwijl ze probeerde dichterbij hem te komen, wat onmogelijk was omdat ze al bijna bij hem op schoot zat. Ze voelde hoe hij zijn armen om haar middel sloeg en haar liefdevol bleef zoenen. Ze was euforisch gelukkig en voelde hoe de wereld om haar heen begon te draaien. Draco’s huid was zacht en aangenaam warm, waardoor ze een warme golf voelde toen hij met zijn warme handen over haar koude schouders streelde en door haar haren ging.

Adora liet de hand van meneer Malfoy los, stapte naar achteren en voelde de ijskoude sneeuw tegen haar enkels. Ze tilde de onderkant van haar galajurk subtiel een stukje omhoog, pakte het donkerblauwe doosje uit haar pantykous en keek er schuldig naar. Meneer Malfoy had haar zachtjes bij haar pols gepakt en gaf een ruk aan haar arm, waardoor ze weer tegenover hem stond en sliste: ‘Precies.’ Zijn hand gleed van haar pols naar het doosje, pakte het subtiel uit haar hand en maakte het open. Adora had hem vol ongeloof aangekeken en voor ze het wist had ze oorbellen in. Ze voelde hoe haar stem langzaam weg leek te vloeien uit haar lichaam en keek hem met grote ogen aan terwijl ze de binnenkant van het doosje zag: A.M Het was wel degelijk voor haar bedoeld en de afzender was niet langer onbekend. Ze keek hem doordringend aan en fluisterde vol ongeloof zijn naam:‘Lucius..’

Adora's lichaam versteende stroomde vol met energie en gedachten flitsten door haar hoofd: dit was de manier om bij Draco in de buurt te komen! Als Draco haar niet mee naar zijn huis zou nemen om tijd met haar door te brengen moest ze zorgen dat een andere Malfoy haar bij hem in de buurt zou brengen: zijn vader. Het idee was perfect, ze zou ervoor zorgen dat Lucius zo aan haar gehecht zou raken dat hij haar overal mee naar toe zou willen nemen waar Draco ook zou zijn. Haar gedachte gang werd onderbroken toen ze voelde voelde hoe zijn warme hand langs haar wang gleed: ‘Nu ben je perfect.’ Ze hoorde dat hij zwaarder begon te ademen en voelde zijn hand langs haar rug omlaag glijden. Ze besloot haar plan meteen in werking te laten gaan en alles te geven wat ze had: ze keek hem aan met haar lichtblauwe ogen en glimlachte haar verleidelijkste glimlach: ‘Net als jij.’ In een abrupte beweging had hij haar tegen hem aangedrukt en ze voelde zijn warme adem op haar gezicht: ‘Intelligent, charmant en een onweerstaanbaar uiterlijk, dat is allicht te mooi om waar te zijn.’
‘Dan ga ik maar weer..’ fluisterde ze speels, maar bij die woorden werd ze nog dichter tegen hem aangedrukt en verscheen er een grijns op zijn gezicht:
‘Ik geniet van je gezelschap.’
‘Dan zal het een vervelende avond worden.’ Sliste ze grijnzend, waarop hij in haar oor fluisterde:
‘Eigenlijk kwam voor Draco, desondanks wil ik jou ook wel mee terug naar huis nemen in zijn plaats.’
Adora voelde de adrenaline door haar lijf gieren: het werkte, maar ze kon onmogelijk hieraan toegeven, ze had veel over voor Draco, maar dit ging te ver: ‘Ik moet echt gaan..’
Lucius trok een wenkbrauw op en zei met een gladde stem: ‘Onder een voorwaarde.’

Melina en Draco zaten in elkaar verstrengeld op het moment dat professor McGonagall aan kwam lopen: ‘Juffrouw Magic, Meneer Malfoy!’ Melina schrok zo erg van haar dat ze gilde en achterover in de ijskoude sneeuw viel. Draco trok haar lachend overeind en veegde de sneeuw van haar af: ‘Wat ben je toch ook een idioot.’
Er klonk opeens een streng gekuch en geschrokken keken ze op naar hun professor, die met getuite lippen streng over haar bril heen keek: ‘Buiten de school zijn op dit tijdstip is verboden, hup naar binen.’ Draco antwoorde beleefd: ‘Ja, professor.’ Maar moest de grootste moeite doen om zin lach in de houden. Met gebogen hoofden en grijnzen op hun gezicht stonden ze op en liepen naar binnen terwijl ze elkaar af en toe grinnikend aankeken. Draco grijnsde: ‘Wat ben je toch ook romantisch.’

Lucius kwam dichterbij Adora en ze voelde zijn warme adem tegen haar wang, terwijl met zijn tong langs zijn lippen ging en haar aankeek alsof ze van chocolade was. Ze voelde dat zijn ademhaling dieper werd en zijn handen gloeiden langs haar gezicht. Zijn lange blonde haren viel langs haar gezicht en ze kreeg een vreemd gevoel in haar onderbuik op het moment dat hij haar zachtjes tegen de donkere, koude muur drukte in de schaduw van het maanlicht en hij haar met zijn diepgrijze ogen doordringend aankeek. Ze voelde zijn hand langs haar nek over haar hals en schouders gaan, die langzaam zakte naar haar middel en ze voelde hoe hij zich subtiel tegen haar aandrukte. Hij hield zijn hoofd scheef en keek haar aan met de verlangende blik die ze Draco zo vaak aan Melina had zien geven, terwijl zijn woorden langzaam zijn lippen verlieten: ‘Kus me.’
HOOFDSTUK 31:
Het einde van het bal naderde. De meeste mensen waren al weer terug naar de leerlingenkamer gegaan en een aantal leerlingen lagen al weer in bed. Het was een geweldige avond geweest. In The Great Hall, waar inmiddels genoeg zitruimte over was omdat bijna iedereen naar bed was gegaan, hadden Melina en Draco een perfect plekje gevonden om te zitten. Hun zitplek was een tweepersoons, donkergroen bankje, in de vorm van een hart. Ineens klonk er keihard gebonk achter het bankje vandaan en keken ze om naar het lachende gezicht van Blaise:
'HEY LOVEBIRDS!'
'Hey Blaise!' Meteen verscheen er een grote grijns op Melina's gezicht, 'Dat is een tijd geleden! Waar is je partner?'
Blaise trok een zuur gezicht. 'Die is na haar dans met Potter er vandoor gegaan.'
Een schok ging door Melina’s lichaam: Adora! Zou het wel goed met haar gaan? Ze had Adora immers, net zoals de anderen, na de dans met Potter niet meer gezien.
'Misschien moeten we haar gaan zoeken?!' zei Melina paniekerig.
Blaise haalde zijn schouders op. 'Als Adora zou willen dat we naar haar op zoek zouden gaan, had ze dat vast wel eerder laten weten, toch. Wie weet zit ze nu te liefkozen met Potter! Dat moment gaan we heus niet voor haar verpesten!'
Draco grinnikte schaapachtig en keek vervolgens alsof hij op een stuk citroen had gebeten bij het idee over liefkozen met Potter.

Adora ’s ogen keken onrustig langs die van Lucius en schoten van de dwarrelende sneeuwvlokjes naar de gangen binnen, die leeg waren, terug naar zijn ogen . Moest ze dit nou wel echt doen? Zoenen met Lucius Malfoy was fout, heel fout, maar tegelijkertijd een van de enige oplossingen om dichter bij Draco te komen en voor Draco had ze alles over. Geduldig keek hij toe hoe ze met zichzelf in de knoop zat, hij keek geamuseerd en wreef nog even stimulerend over de blote rug van haar jurk. Ze voelde weer een warme stroomstoot door haar rug heen schieten en nam haar besluit: voorzichtig ging ze op haar tenen staan en boog ze zich voorover, totdat ze de lippen van meneer Malfoy tegemoet kwam.

Blaise zag Draco’s zure gezicht om Potter en grijnste: ‘Wat is er, Draco, ben je jaloers?’
‘Op Potter?’ vroeg Draco verbaasd, en Blaise schudde zijn hoofd:
‘Nee, op Adora, lekker vozen met Potter heb je toch altijd al gewild?’
Draco lachte: ‘In z’n dromen!’
‘Wie weet.’ Mompelde Melina en Draco keek vies op:
‘Dat mag ik toch niet hopen, dat hij over mij droomt.’
‘Dat zal vast niet,’ mengde Blaise zich erin, ‘Je bent niet ginger genoeg.’
Draco grijnsde: ‘Ja, Potter valt op Weasleys.’
‘Valt hij op die Ginny?’ vroeg Melina verbaasd.
‘Nee,’ begon Blaise, ‘Draco bedoelt die andere, Ronald.’
Ze barstten in lachen uit en Margaret kwam aangelopen met drankjes voor iedereen, waardoor het nog gezelliger werd. Blaise bedankte Margaret en keek ineens op naar haar: ‘Zeg, Margaret, waar is je grote idool heen? ‘
Margaret keek hem levenloos aan, ze begreep duidelijk niet wat hij bedoelde.
‘Ik bedoel Adora, jij zeekoe.’ Mompelde Blaise en Margaret keek op: ‘Weet ik niet, Pansy zei dat ze haar buiten had gezien.’
‘Oh die is vast een sneeuwpop aan het maken.’ Lachte Blaise en Melina was weer gerustgesteld.

Adora voelde hoe haar gezicht begon te gloeien terwijl ze zich door Malfoy liet kussen en voelde hoe hij zachtjes op haar lip beet, hij wilde meer. Ze voelde hoe zijn handen over haar rug omlaag gleden en merkte dat ze er als een standbeeld bij stond. Om overtuigender te zijn probeerde ze om zo soepel mogelijk ze haar armen in zijn nek te leggen waardoor ze hem vanzelf dichter naar haar toe trok. Ze drukte haar lichaam tegen hem aan en ging met haar handen door zijn haar. Hij kreunde zachtjes en ze kon een glimlach niet onderdrukken terwijl ze op zijn onderlip beet en ze zijn hartslag sneller voelde gaan. Ze was verbaasd van hoe succesvol ze was hierin en vroeg zich af wat hij nog meer aangenaam zou vinden. Ze wreef zachtjes langs zijn hals en ging met haar handen door zijn lange haar, waarop hij zijn ogen genietend ten hemel sloeg en het gevoel in haar buik nog trekkender werd
Hij drukte haar ruig terug tegen de muur en kuste onder haar oor in haar nek, waarna hij omlaag zakte naar haar hals en schouders en ze voelde de plekken waar hij haar kuste opgloeien terwijl de warmte vanuit haar hals doorstroomde naar haar onderbuik. Ze voelde hoe ze zelf ook zwaarder begon te ademen en betrapte zich erop dat ze zijn gewrijf over haar heupen veel aangenamer vond dan ze eigenlijk wilde: ze had nog nooit iemand gehad die haar zo vol passie had gekust en ze miste zijn lippen alweer tegen de hare, terwijl hij haar schouders kuste en ze de heerlijke parfum in zijn nek opsnoof. Uit een drang die ze niet begreep begon ze hem in zijn nek te zoenen en kuste zijn nek langzaam omhoog tot ze over zijn wang weer bij zijn lippen kwam en hij dichter tegen haar aan ging staan en met zijn handen langs haar decolleté ging. Hij bleef onophoudelijk zoenen en gleed met zijn tong langs de hare, waardoor ze de smaak van wijn op haar tong voelde branden. Op dat moment klonk er een geluid achter hen, hoorde ze een harde knal en voelde ze hoe ze werd meegezogen in het verdraaien van haar omgeving, die ineens tot stilstand kwam in de vorm van een enorm landhuis: zodra hij het geluid gehoord had, was hij met haar naar zijn huis verschijnseld: vanaf hier was er geen weg meer terug.
HOOFDSTUK 32:
Melina, Draco en een groep andere Slytherins waren opnieuw naar buiten geslopen. Het was buiten een groot sneeuwparadijs, honderden sneeuwvlokjes vielen zichtbaar uit de lucht.
'Wat raar eigenlijk, dat het sneeuwt rond deze tijd van het jaar!' merkte Margaret op. Melina haalde haar schouders op. Het was inderdaad wat vroeg, maar niet ongewoon.

Hevig zoenend liepen Adora en Lucius de enorme voordeuren van het landhuis door en trok hij haar mee naar een kamer. Adora zag vanuit haar ooghoek dat een huiself met grote ogen keek wat er gebeurde en aan de grond genageld stond. Ze werd met een ruk de kamer ingetrokken, waardoor ze de huiself uit het zicht verloor, en werd op een zwarte, satijnen bank gelegd. Het was aangenaam warm in de kamer en het licht was gedimd, ze keek verbaasd naar de diamanten kroonluchter boven haar, terwijl ze voelde hoe haar hoge hakken langzaam werden uitgetrokken en ze een kus op haar enkel voelde, waardoor ze glimlachend haar been bewoog: ‘Dat kietelt!’ Ze voelde hoe zijn warmde handen langzaam weer langs haar heupen omhoog gingen en hoe zijn lichaam haar steeds meer bedekte. Hij reeg voorzichtig het lint van de buitenkant van haar jurk los en ze voelde een tinteling opkomen die gevolgd werd door een warm gevoel dat door haar lichaam stroomde en zich alsmaar sneller leek te verspreiden. Ze schrok ineens van zichzelf: begon ze het nou fijn te vinden wat hij deed?

'Leuk toch, al die sneeuw!' zei Blaise opgewekt, 'Laten we een enorm sneeuwmonster in elkaar zetten.'
Iedereen stemde wel in met Blaise's idee. Stukje bij beetje werd het sneeuwmonster opgebouwd. Melina was al bezig met het rollen van een onwijs grote sneeuwbal. De sneeuwbal was bijna net zo groot als Melina zelf en het was bijna onmogelijk om het vooruit te krijgen.
'Een beetje tempo erin!' riep Blaise naar Melina, die zonder twijfel in de knoop zat met haar sneeuwbal. Ze boog naar voren en probeerde al haar kracht in te zetten om de sneeuwbal verder te laten rollen. Juist op dat moment, vond Blaise dat het tijd was om Melina in de maling te nemen.

Adora had het moeilijk en ademde snel terwijl haar ogen angstig om haar heen keken. Ze mocht dit niet fijn vinden, dit was fout, maar toen hij een zuigzoen in haar nek gaf kon ze zich niet langer inhouden: ze wilde de aandacht die hij gaf, ze wilde de liefde die ze in haar buik voelde bloeien. Ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte zijn lippen tegen de hare, ze moest en zou hem zoenen. Niemand zou hen zien, het deed er niet meer toe of het goed was of niet: niemand zou er ooit achter komen, bovendien vond ze dat hij heerlijk zoende en was het voor een goed doel: Draco.

Zachtjes sprak Blaise een spreuk uit. De sneeuwbal begon te rollen en gleed onder Melina vandaan. Zonder dat Melina zich kon verweren viel ze vol met haar gezicht in de sneeuw. Snel krabbelde ze overeind en veegde alle sneeuw uit haar gezicht. 'Wat gebeurde er?!'
Blaise en Draco kwamen niet meer bij van het lachen.
'Sorry Melina, ik denk dat de sneeuwbal zijn geduld verloren was!'
'Oh ik krijg jullie nog wel!' Melina wees met haar toverstok naar de inmiddels complete sneeuwpop en sprak een spreuk uit waar de meesten nog nooit van gehoord hadden. De ogen van de sneeuwpop begonnen te gloeien en de takken, die zijn armen moesten voorstellen, bewogen wild heen en weer.
'SNEEUWMONSTER!' gilde Pansy dramatisch.

Lucius keek haar even aan, en ze voelde hoe er kriebels in haar buik kwamen, waardoor ze haar gezicht niet meer strak kon houden en met een dromerige blik in zijn ogen staarde. Hij streelde met zijn hand langs haar wang, zette zijn glas weg zonder ervan te hebben gedronken en trok haar bij hem op schoot: hij wilde weer knuffelen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en legde zijn hoofd langs haar schouder, waardoor de kriebels in haar buik erger werden: hij was nu zo liefdevol, en liefde was nou net waar ze behoefde aan had. Ontspannen knuffelde ze hem terug en aaide met haar gezicht langs de zijne en dromerig liet ze zich liet ze zich heerlijk vertroetelen. Haar ogen zakten langzaam dicht en ze zag de dansende, groene vlammen de haard langzaam wazig worden.

‘Aah sneeuwmonster!’ deed Blaise Pansy na met een hoog stemmetje en deed er een meisjesachtige beweging bij met zijn arm. Hij begon woest sneeuwballen tegen het hoofd van het sneeuwmonster te gooien: ‘Pak aan! Eet sneeuw!’
‘Hij is sneeuw, Blaise.’ Melina sloeg haar hand tegen haar voorhoofd en Draco barstte in lachen uit: ‘Ja Blaise, dus je bent hem nu aan het voeren.’
Blaise ging lachend verder, maar het lachen verging hem toen het sneeuwmonster ineens wild schudde en los kwam van de sneeuwgrond onder hem: hij kwam langzaam op hem af. Blaise liet de sneeuwbal die hij in zijn hand had direct vallen en begon nu echt te gillen: ‘Sneeuwmonster, rennen!’ Draco stond met zijn rug naar de sneeuwpop toe, die langzaam dichterbij kwam, en lachte naar Blaise: ‘Die was best realistisch Blaise!’ Op dat moment viel er een brokje sneeuw van het sneeuwmonster op zijn hoofd en draaide hij zich direct om: hij stond oog in oog met een behekste sneeuwpop. Draco slikte: ‘Eh, Hallo?’
Het sneeuwmonster begon als een beest te brullen en Draco’s haren gingen door elkaar door de enorme, ijskoude windvlaag die er uit de mond van het sneeuwmonster kwam, waarna hij de ijskristallen op zijn gezicht had zitten en een geschokte kreet slaakte. Melina probeerde de spreuk ongedaan te maken, maar geen enkele spreuk werkte, waardoor ze het benauwd kreeg. De sneeuwpop was duidelijk uit op wraak voor het bekogelen van zijn hoofd en Draco greep haar arm: ‘Wegwezen hier, snel naar binnen!’ Het voelde ergens goed en verkeerd om de school op stelten te zetten, Melina was er gek op om de rebel uit te hangen.

'Adora..' fluisterde Lucius na een lange tijd in haar oor en Adora kreeg kippenvel van zijn stem. Ze lag met haar hoofd tegen zijn borst op de bank en hoorde zijn hartslag kloppen. Hij aaide even over haar haren: ‘Adora, Kan ik wat met je bespreken?'
Ze knikte, maar ze lag veel te lekker om rechtop te gaan zitten: 'Mhm, natuurlijk..'
'Hoe zal ik dit zeggen…’ klonk zijn gladde, melodieuze stem, ‘Ik zal maar bij het begin beginnen'
Het was even stil en ze voelde hem diep, ontspannen zuchten terwijl hij met zijn hand zachtjes door haar haren bleef gaan: ‘Ik heb je hier heen meegenomen voor een bepaalde reden…’ Hij leek even op haar neer te kijken en ze speelde met de hand op haar schouder. Onverstoord ging hij verder:
‘Natuurlijk geniet ik intens van de presentie van een aantrekkelijke en intelligente jonge vrouw, maar… het is niet de reden waarom ik je hier naar toe heb gebracht…’
HOOFDSTUK 33:


Een schok ging door Adora's lichaam heen. Ze vroeg zich af of zijn doel soortgelijk was aan dat van haar. De ontspanning was opgelost in rook: ze was Draco totaal vergeten toen ze hadden liggen knuffelen. Ze moest gefocust blijven! Zij was hier tenslotte ook niet om te vozen met een man die mistens twee keer zo oud als haar was! Ze ging direct weer rechtop zitten en keek naar zijn verbaasde gezicht. Ze streek haar jurk nerveus glad en probeerde kalm te blijven: 'Ga verder.'
'Het gaat over Draco.’ Zei hij, nog steeds een tikkeltje verbaasd over haar gedrag. ‘Ik heb gemerkt dat hij zich vanaf vorig jaar opstandig aan het gedragen is. Hij gehoorzaamt niet meer volledig.'
'Late pubertijd.' mompelde Adora, maar Lucius onderbrak haar onmiddelijk.
'Toen ik jou voor het eerst zag in Hogsmeade, zag ik de afkeuring in je blik toen mijn zoon met jouw zus liep. Ik kon het niet laten, en moest je daarom ook uitnodigen tijdens ons uitje.'
Adora grinnikte even en vervolgens verscheen er een kwade grijns op haar gezicht: hij mocht Melina niet. Mogelijk zaten zij en Lucius op dezelfde lijn.

Draco greep Melina’s arm en trok haar mee, naar binnen, de hallen in, achter Blaise en Margaret aan. Patty was in paniek tegen de muur opgerend en lag bewusteloos op de grond. Het sneeuwmonster bleef luider en luider brullen waardoor Melina’s hart in haar keel klopte: iedereen zou dit horen, ze zou honderden strafregels moeten schrijven als Snape erachter kwam! Op dat moment gingen de bellen in de klokkentoren en keek ze op naar Draco: als ze nu snel weg zouden rennen naar de leerlingenkamer, zou niemand erachter komen dat zij het waren geweest! Ze wilde vlug wegrennen en trok aan Draco’s mouw, maar die bleef versteend staan. ‘Draco!’ piepte ze vol zenuwen, ‘Draco, kom op, schiet op, lopen!’ maar Draco verroerde geen vin. Als een standbeeld bleef hij staan, lijkbleek terwijl de klok ophield met slaan. Melina hoorde het gebrul van het behekste sneeuwmonster harder worden, het kwam alsmaar dichterbij. Een luid gekraak en het gepiep van kaarsen die bevroren bezorgden haar een brok in haar keel en ze bleef wanhopig aan Draco trekken, waarom bewoog hij nou niet in godsnaam!

'Ik kan het niet uitstaan dat Draco valt voor een ongemanierd meisje, die het leven als een grote grap ziet.' Ging Lucius verder en Adora zag zijn gezicht vertrekken.
Ze knikte begripvol en hield haar hoofd toen scheef en keek hem vragend aan: 'Wat wil je dat ik er aan doe?' Ze voelde zijn warme hand over de hare gaan terwijl hij langzaam verder ging:
'Eerst wil ik dat je ze uit elkaar haalt. Makkelijk zal het vast niet worden, ik merk aan hem dat hij... ‘ Hij zweeg weer even en deed haar haren achter haar oor, ‘…verliefd is. .’
Ze keken elkaar even aan en ze drukte zijn hand tegen haar buik, in de hoop dat het vreemde gevoel zou wegtrekken. Hij keek even naar haar buik en wendde zijn hoofd toen snel naar de haard en ging verder: ‘Enfin, hij moet Malfoy waardig leven, wat niet gaat gebeuren met jouw zus. Jij zult een perfecte Malfoy zijn. ‘ Hij keek weer om, naar zijn hand die ze nog steeds tegen haar buik hield, maar het gevoel niet weghaalde: ‘Je bent intelligent, geïnteresseerd in politiek en beeldschoon. Ik wil dat jij uiteindelijk met hem trouwt.'

‘Draco!’ sliste Melina en zag geschokt hoe haar adem bevroor in de lucht, het monster was nu echt gevaarlijk dichtbij en binnen de kortste keren zou het hen veranderen in ijsblokjes als Draco zijn voeten niet zou bewegen, maar hij bleef staan. Melina zag een woest bewegend takje om te hoek komen en gilde: ‘Draco, verdomme, beweeg!’ Draco keek met grote ogen voor zicht uit en fluisterde: ‘Hoorde je dat.’ ‘Ja, dat hoorde ik ja! Dat was die behekste sneeuwpop weet je nog, waar je als een gek voor moet gaan rennen nu!’ Hij bleef gehypnotiseerd voor zich uitkijken, alsof hij een hartverzakking had gehad en fluisterde: ‘De klokken, Melina.’ Melina trok weer aan zijn handen en piepte, terwijl het sneeuwmonster met een vervaarlijke snelheid op hen afkwam en alles om hem heen bevroor: ‘Ja, heel mooi, Draco en nu rennen! Draco, bangerik, scheer je weg!’

Verschillende emoties schoten door Adora's lichaam heen. Ze gingen van humeurig naar vrolijk, van voldaan naar verbaasd en van onzekerheid naar zelfverzekerdheid. Maar er was één ding wat ze niet begreep. Waarom verleidde Lucius haar terwijl zijn doel was om Adora met Draco te laten trouwen? Adora keek Lucius scherp aan en liet zijn hand los, waarna ze achteruit schoof, naar de andere uit einde van de bank: 'Wat is dan de verklaring voor eerdere gebeurtenissen tussen ons deze avond, als je wilt dat ik met Draco trouw?'
Lucius keek langs haar heen en kneep zijn ogen samen: 'Kom op, Adora. Die lust straalde jij al uit vanaf het eerste moment dat wij elkaar zagen.’
Adora kreeg grote ogen: dat kon niet waar zijn, ze was verliefd op Draco, niet op Lucius!
Lucius pakte haar hand weer en trok haar weer naar hem toe: ‘Ik kon de gedachten van je gezicht aflezen..’
‘Dat is onmogelijk.’ Zei ze kortaf, hij loog, dat kon niet anders. Ze ging alleen op zijn verleidingen in om bij Draco te kunnen zijn over een poosje, maar hij legde haar over zijn schoot neer, waardoor ze op haar rug lag met haar gezicht naar hem toe en ze weer de kriebels kreeg. Hij trok een wenkbrauw op en fluisterde zachtjes: ‘..Dus jij hoeft voorlopig geen kus meer..’

Draco bleef staan en zijn woorden verlieten zijn mond in een zucht: ‘De klokken… ik ben te laat. Hij vermoord me. Ik ben te laat.’ Zijn ogen schoten van links naar rechts en hij keek haar bang aan: ‘Melina ik ben te laat! Ik moet gaan!’ Melina trok aan zijn mouw: ‘Je moet inderdaad gaan, want’ Nog voor ze haar zin kon afmaken klonk er een luide knal en was Draco verdwenen, en ze op de grond viel: ‘DRACO!’ Ze keek nar de grond: hoe kon hij dit nou doen?! Op dat moment hoorde ze het gebrul weer van de sneeuwpop en sprintte als een gek naar de leerlingen kamer van Slytherin, deed de deur met een klap achter haar dicht en rende naar de bank waar Blaise met Korzel aan het schaken was, midden in de nacht. Blaise keek op: ‘Waarom duurde het zo lang!’ Melina zwaaide wild met haar armen: ‘Die kneus van een Draco bleef staan en ging ineens naar huis!’

Adora voelde haar hart sneller kloppen bij het idee dat ze nooit meer zou krijgen wat ze die avond gekregen had en voelde hoe haar onderlip begon te trillen. Ze voelde zijn hand weer langs haar wang glijden en schoot omhoog om een kus op zijn mond te drukken. Haar lichaam trilde van angst bij het idee dat hij haar nooit meer zou vasthouden en ze voelde het beeld duizelen: ze snakte naar meer, hij mocht haar niet zomaar aan de kant schuiven, daar was het veel te fijn voor. In een walm van verlangen gaf ze hem de meest passievolle kus die ze ooit gegeven had en voelde hoe ze kippenveld kreeg van haar huid tegen de zijne. Ze schrok van haar hevige reactie op hem en liet haar hoofd snel weer zakken, waarna hij grijnzend op haar neer keek en weer langs haar haren aaide: ‘Dat dacht ik al wel..’ Haar ogen schoten weer de kamer door: wat was er in godsnaam aan de hand, waar was ze mee bezig! Hij herkende haar blik blijkbaar en begon haar weer te vertroetelen tot haar schuldgevoel verdwenen was, waarna hij verder ging: ‘Lieverd.. We willen allebei hetzelfde.. Draco doet je tekort.. Je verdient zoveel meer dan je krijgt..' Ze smolt weg van zijn complimenten en kuste met trillende adem zijn warme hand: ‘Jij ook..’ Hij keek haar weer diep in haar ogen en voor ze het wist lagen ze weer te knuffelen en kussen, ze kon er niets meer tegen doen, ze wilde niet anders meer: hij had gelijk, ze kwam tekort. Ze kon het idee niet uitstaan dat ze ooit van deze bank af moest komen en hem los zou moeten laten. Ze begon al te trillen bij het idee en voelde hoe haar maag zich langzaam omdraaide: ze raakte verslaafd. Plotseling klonk het dichtslaan van de deur en weergalmden er snelle voestappen in de hal. Voordat een van de twee ook maar iets kon zeggen, liep Draco de woonkamer binnen:
'Vader? ADORA?!'