Hoofdstuk 21 t/m 23

Adora was aan het dollen met Blaise toen een net geklede tovenaar ineens tegen haar opbotste waardoor ze in een plas water viel op de schots en scheve winkelstraat. Hij had haar zijn excuses aangeboden, waarna hij haar en Blaise had uitgenodigd om iets met hem te drinken in het café om het goed te maken, maar Adora had het uit beleefdheid afgewezen. Op dat moment had de man zijn hoed af gedaan en herkenden Adora en Blaise tot hun verbazing dat het de Minister van Toverkunst was: Cornelius Fudge.

Adora kreeg grote ogen en een brede glimlach: ‘Meneer de Minister! Adora Magic, wat een eer om u te onmoeten! ’
Blaise stelde zich ook voor: ‘Blaise Zabini, wat een eer om te zien hoe u Adora in een plas water drukt!’
‘Jongedame, de eer is aan mij.’ Hij gaf een kus op haar hand en Adora keek blij toe:
‘Ik had niet verwacht dat ik u ooit zou tegenkomen! Al ben ik vaak op het Ministerie geweest.’
Fudge keek haar verbaasd aan: ‘Vaak op het Ministerie geweest? Op jouw leeftijd?’
Blaise grijnsde: ‘Ja, ze is geïnteresseerd in de politiek, minister.’
‘Nou jongedame, als je het leuk vind zou ik wel iets kunnen regelen dat je een dagje mee mag lopen op het ministerie als assistente?’
Adora keek bedenkelijk naar Blaise: ze wilde het heel graag, maar wat als het iets was voor nerds?
Gelukkig knikte Blaise enthousiast en kon ze ingaan op het voorstel: ‘Dat lijkt me fantastisch!’

Melina was onderhand verschijnseld met de Malfoy’s en trok haar muts weer over haar bruine haren tegen de kou: het was behoorlijk frisjes buiten. Zij en Draco liepen achter zijn ouders aan, die de boekenwinkel instapten. Draco keek verveeld naar Melina, die net zo keek als hij, waardoor hij grijnste: ‘Leuk he, boeken.’

‘Nou, zie je iets leuks?’ vroeg Mevrouw Malfidus, die probeerde vriendelijk te klinken.
‘Nee, nog niet echt.’ Klonk het zachtjes.
‘Is dit niet iets?’ vroeg ze, terwijl ze een boek omhoog hield dat er naar Melia’s idee oersaai uitzag, en een vreselijke titel had: ‘Griekse Mythes.’
‘Eh, ja misschien.’ Ze keek naar Draco, die aan de andere kant van de winkel lachend een ander boek omhoog hield en naar haar riep, waardoor zijn ouders omkeken: ‘Dit is jouw soort literatuur!’
Melina kon vanaf die afstand de titel niet lezen en riep: ‘Wat is dat voor boek.’
‘Een boek over Spaghetti!’ riep hij terug en Melina begon te lachen.
Meneer Malfoy pakte het boek uit Draco’s hand en zette het terug: ‘Gedraag je.’
‘Maar ze houdt niet van die saaie boeken. Niemand houdt daar van’
Meneer Malfoy zuchtte: ‘Wat ben je toch een teleurstelling, kom we gaan, voor je ons nog meer voor schut zet.’ Draco keek schuldig en slofte bij zijn vader vandaan.
Melina’s lach verdween als sneeuw voor de zon om die opmerking tegen Draco en liep maar snel en gehoorzaam de boekenwinkel uit. Meneer en Mevrouw Malfoy volgden met een zuur gezicht en Meneer Malfoy mompelde tegen zijn vrouw: ‘Ik zei het toch.’ Zijn vrouw zuchtte teleurgesteld.
‘Ik ga naar huis.’ Klonk het kil achter hen, Meneer Malfoy had overduidelijk geen zin meer.

‘Nou, juffrouw Magic,’ zei de minister tegen Adora, ‘dan zal ik wel even overleggen met de hoofden van de afdelingen wat er mogelijk is om jou een dagje te laten meelopen, heb je een favoriet departement?’ Blaise keek raar op bij het woord departement, hij dacht waarschijnlijk dat departement iets te maken had met mandarijnpartjes.
‘Departement van Magische Wetshandhaving!’ riep ze blij uit, tot verbazing van Blaise.
‘Dan zal ik overleggen met mevrouw Bonkel, zij zal je wel een brief sturen.’
De minister keek haar onder de indruk aan: ‘Ik wist niet dat de jeugd zoveel besef had van het ministerie en de verschillende departementen, wat een aangename verrassing.’
Blaise mengde zich erin: ‘Ho, wacht even, de jeugd weet er ook niks van, maar Adora wel.’
Adora kreeg een blos en Fudge glimlachte: ‘Dat zien we graag, jongedame.’

Melina liep met Draco verder en zag op dat moment haar zus staan. Draco klaarde op en zei tegen haar:’Kijk, Adora!’ Adora stond tegenover de Minister van Toverkunst die blijkbaar erg van haar gecharmeerd was en Melina gromde: hoe kon het ook anders. Wat een nerd was het toch.
‘Heb je haar weer met haar politieke saaiheid.’ Zuchtte Melina en ze wilde doorlopen, maar de rest bleef staan kijken, waardoor ze zich met rollende ogen omdraaide en weer terug liep. Ze keek naar Draco, die op zijn beurt weer met een glimlach naar Adora keek: ‘Ik wist niet dat jullie contact hadden met de Minister, Melina! Wat een connecties heb je toch ook!’
‘Dat heb ik niet.’
‘Blijkbaar wel!’
‘Nee, alleen mijn zus blijkbaar. Tja, nerds trekken elkaar aan.’
Draco keek even verbaasd naar Melina: ‘Nerd?De Minister is een belangrijk persoon in ons leven, Melina, laat het mijn ouders maar niet horen.’
Maar dat was al te laat, want ze hoorden achter hen afkeurende geluiden en Meneer Malfoy maakte aanstalten om weg te gaan. Ze zuchtte weer, ze had kunnen weten dat de familie Malfoy contact had met minister Fudge.

Adora keek om naar Draco, en zwaaide vriendelijk naar hem: ‘Draco!’
Meneer Malfoy keek op en liep terug naar Draco:
‘Draco, wie is die jongedame? Ken je haar?’ Klonk het ineens geïnteresseerd.
‘Dat is mijn zus.’ Mompelde Melina chagrijnig en hij trok een wenkbrauw op:
‘Zou je niet zeggen.’
‘Nee.’ Klonk het bot terug en Draco stootte haar waarschuwend aan.
‘Schat, wou je niet naar huis?’ vroeg Mevrouw Malfoy verbaasd.
‘Doe niet zo gek, tijd genoeg.’
Mevrouw Malfoy volgde zijn blik naar Adora en schudde haar hoofd: ‘Geen type voor Draco.’
‘Hij weet niet wat goed voor hem is.’ Grijnsde hij en Melina voelde zich beledigd.
‘Lucius-‘
‘-Draco,’ negeerde Meneer Malfoy zijn vrouw, ‘-vraag of ze met ons meekomt.’
HOOFDSTUK 22:
De minister had onderhand afscheid genomen van Adora, waarna ze met Blaise even bleef praten bij de etalage van het Madame Kruimelaars Theehuis.
Mevrouw Malfoy keek stomverbaasd naar haar echtgenoot, die er duidelijk op hamerde dat hij wilde dat Adora meekwam, tot irritatie van Melina, omdat ze wist dat hij haar mee wilde omdat hij haar een veel betere vriendin voor Draco vond dan haar.

Meneer Malfoy drukte Draco naar voren, richting Adora, waardoor Draco niet anders kon dan verder naar haar toe lopen. Adora glimlachte: ‘Draco, leuk om je te zien.’
‘Ja, ook leuk om jou te zien! Zeg, wil je misschien mee met ons?’

Adora was stomverbaasd: hoorde ze dat nou goed en had Draco Malfoy zojuist gevraagd of zij ook mee met hem wilde komen? Er verscheen een grijns op haar gezicht, die ze snel omzette in een glimlach. Ze zag hoe haar zus nee naar haar gebaarde en haar verbood om mee te gaan, waardoor het vrolijke gevoel van Adora alsmaar meer werd: dit was geweldig. Ze knikte glimlachend naar Draco: ‘Vanzelfsprekend.’ Ze wierp haar zus een speelse blik toe, die uit woede tegen een steentje trapte.

Mevrouw Malfoy zuchtte: ‘Zullen we dan maar iets gaan drinken hier, bij Madame Kruimelaar?’
Melina had er absoluut geen zin in, maar volgde hen toch maar toen ze het theehuis binnenliepen. Ze had gehoopt dat ze nu eindelijk met Draco had kunnen praten, omdat tijdens de brunch er allerlei mensen bij zaten die haar negeerden en alleen met Draco praatten. Zelfs zijn ouders hadden nog geen woord met haar gewisseld.

Blaise bleef buiten staan en Draco keek om: ‘Blaise ga jij niet mee?’
Blaise schudde zijn hoofd: ‘Nee bedankt, ik heb afgesproken op school, laters!’
Hij verdween vrijwel direct in het steegje naast het theehuis en Adora liep achter Draco aan naar binnen, ze voelde zich weer volstromen met energie: het was heerlijk om haar zus zo dwars te bomen door met Draco mee te gaan. Ze stapte het gezellige theehuis binnen, waar de heerlijke geur van rooibos hing, en waar licht en netjes was. Overal zaten mensen gezellig te genieten van een kopje thee met wat lekkers en met elkaar te praten.

Mevrouw Malfoy ging ergens zitten, en de rest volgde. Melina voelde zich ongemakkelijk, nu werden er waarschijnlijk weer dingen van haar verwacht waar ze niet aan zou kunnen voldoen. Melina ging maar naast Mevrouw Malfoy zitten aan de ronde witte tafel, waar in het midden een schaaltje met theesoorten lag.

Draco ging naast Melina zitten, en Adora, nadat ze zichzelf had voorgesteld en de zoveelste kus op haar hand had geïncasseerd, ging op haar beurt weer naast Draco zitten, waardoor Meneer Malfoy naast Mevrouw Malfoy en Adora zat. Madame Kruimelaar kwam voorbij, een lange oude, maar charmante vrouw, en gaf iedereen thee en koekjes. Ineens rook Adora dezelfde parfum weer die ze geroken had in de leerlingenkamer en keek verbaasd naar Meneer Malfoy, die haar nieuwsgierig aankeek.

Het was even stil, maar Adora wendde haar blik af naar haar zus en verbrak de stilte glimlachend: ‘Melina, hoe was de brunch?’
Ze keek afwachtend om zich heen, en toen ze de blikken van Draco’s ouders zag moest ze erg haar best doen om een grijns te onderdrukken: ze had het dus verpest. Mooi.
‘Het was gezellig.’ Zei Draco kortaf, die een grijns moest onderdrukken.
Ineens realiseerde Adora zich, dat Melina het misschien toch niet zo erg verpest had, anders hadden ze haar niet meegenomen naar Zweinsveld. ‘Shit.’ Mompelde ze, maar blijkbaar iets te hard, want iedereen aan de tafel keek op, waardoor ze er snel iets anders van maakte met een strak gezicht: ‘Shitake Paddestoelen, die ben ik vergeten aan Blaise mee te geven, bedenk ik me opeens.’
Haar excuus werkte, hoewel Draco's moeder naar haar idee niet echt blij was met het feit dat Adora er ook bij was. Ze voelde zich lichtelijk ongemakkelijk door Mevrouw Malfoy’s sceptische blik, maar dat kwam waarschijnlijk door haar echtgenoot: die had zijn blik nog geen seconde van Adora afgewend.

‘Wil je nog wat koekjes?’ vroeg Madame Kruimelaar, die aan was komen lopen. Melina had ontzettende honger dus knikte en kauwde er een paar weg, maar Adora wees haar vriendelijk af:
‘Bedankt, mevrouw, ze waren heerlijk, maar ik ben..’ Adora dacht even na. Ze kon onmogelijk gaan zeggen dat ze propvol zat door al het snoep dat ze gegeten had en voegde er snel aan toe: ‘-nog aan het nagenieten.’ Draco’s ouders leken onder de indruk en keken elkaar aan.

Melina keek verbaasd naar haar slinkse zus, Adora wees nooit eten af! Ze zou nog een pannekoek met witlof eten als iemand het zou aanbieden! Dit deed ze alleen maar om haar de dwarsbomen, wat een smerig trucje. Dit zou ze haar betaald zetten. Ze voelde woede opborrelen en uit agressie zette ze haar kopje te hard neer, waardoor deze brak en haar thee over de tafel heen vloeide. Iedereen keek naar Melina, die een kleur kreeg: ’S-Sorry ik..’
Adora glimlachte naar haar zus: ‘Lieverd, als een boom eenmaal een tafel is geworden, dan hoef je hem geen water meer te geven.’
HOOFDSTUK 23:
De tafel van de Malfoys werd aangekeken door de omstanders, waarop Mevrouw Malfoy maar weer voorstelde om ergens anders heen te gaan. Het werd langzaam donkerder terwijl ze tussen de winkels doorliepen. Melina liep voorop met Draco en Adora, met Draco’s ouders achter hen aan.

Melina bleef hangen bij de etalage van een juwelier, en al snel had Draco Adora er ook naartoe gedrukt. Melina keek haar ogen uit en bedacht zich, dat als ze ooit met Draco zou trouwen, ze dit gewoon zou kunnen kopen! Ze genoot van het idee, maar schrok wakker door de prijzen: dit was ontbetaalbaar. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand een van deze sieraden kon betalen, met name niet de peperdure diamanten oorbellen die in de glazen vitrine lagen, onbetaalbaar. Ze liet haar hoofd hangen en keek naar Adora, die blijkbaar ook de prijzen gezien had, maar haar gezicht bleef strak. Draco hield zijn hoofd schreef en bestudeerde Adora’s blik, wat Melina niet zo’n fijn idee vond.

‘De zwakte van een vrouw.’ Grijnste Draco tegen Adora, die haar blik niet kon afwenden van de prachtige diamanten oorbellen.
‘De zwakte van een mens.’ Antwoorde ze dromerig.
‘Nee, want ik ben een man, mannen houden niet van sieraden.’
Adora draaide zich om naar Draco en grijnsde: ‘Jawel, mannen houden ook van sieraden.’
Draco lachte en keek naar Melina, die meelachte: ‘Hoezo dat.’
Adora stapte dichterbij Draco en tikte met haar wijsvinger op zijn neus: ‘Omdat mannen de sieraden voor de vrouwen kopen, waarmee ze hun hart veroveren en de vrouw van hun dromen kunnen overtuigen tot het openstaan voor het meest afschuwelijke karakter, Draco. Diamonds are a girl’s best friend.
Draco keek naar de vinger op zijn neus, waardoor hij scheel keek en ze begon te lachen.
‘Dus, als Kwast die oorbellen-‘ hij wees naar de peperdure, diamanten oorbellen, ‘-aan jou zou geven zou je spontaan verliefd op die oliebol worden?’
‘Nee, want mensen als Kwast zouden zoiets prachtigs niet kunnen begrijpen. De mannen die dat wel kunnen zijn vrijwel allemaal ruim voldoende om de dag mee door te brengen. ‘
‘En als de minister ze voor je zou kopen?’ vroeg hij uitdagend.

Op dat moment keek Melina om, hoorde ze dat nou goed? Zei Adora nou dat ze van diamanten hield? Wat was er gebeurd met de Adora wie het niets kon schelen hoe ze eruit zag? Ze verbaasde zich over de veranderingen in haar zus, ze was eindelijk geworden zoals Melina altijd wilde dat ze was, maar nu ze zo was vond ze het verschrikkelijk vervelend.
‘De minister is een man van stand, Draco, hij zou iemand als ik geen diamanten geven.’ ‘
‘Waar wat als hij het zou doen?’
‘Waarom zou je nadenken over die onmogelijkheid als je ook gewoon kan doorlopen want ik krijg het koud, Draco.’
Draco lachte en liep bij de vitrine vandaan, waarop Adora volgde. Melina zuchtte en liep ook maar naar zijn ouders terug, die stonden te wachten en waarschijnlijk alles hadden meegeluisterd.

‘Lieverd, we moeten naar huis.’ Zei Mevrouw Malfoy tegen Draco, die knikte.
‘Ja, wij moeten maar eens terug naar school.’
‘Melina, we eh.. we zien je graag nog een keer.’ Klonk de stem van Mevrouw Malfoy, die haar uiterste best leek te doen om vriendelijk te klinken. Melina knikte beleefd en Mevrouw Malfoy liep naar Meneer Malfoy, die onderhand gedag had gezegd tegen Draco en Adora nog een kus op haar hand gaf, waarop ze een kleur kreeg. Melina keek naar Draco en mompelde: ‘Volgens mij houdt hij meer van pannekoeken dan van spaghetti.’ Draco leek verbaasd en bleef naar Adora kijken: ‘Grappig, normaal gesproken doet hij niet zo aardig tegen mijn vriendinnen.’
‘ Mijn vriendinnen, hoeveel heb je er wel niet.’
Draco grijnsde: ‘Ik heb er twee.’
Melina was even stil waarop Draco op haar schouder sloeg: ‘Korzel en Kwast!’
Melina schoot in de lach: ‘Oh, die vriendinnen!’ Ze haalde opgelucht adem en keek weer naar Adora, die met een blos naar Draco gelopen kwam: ‘Eh, nou zullen we maar gaan?’
‘Ja.’
Draco zwaaide nog even naar zijn ouders, die daarna verdwijnselden, en liep met Adora en Melina terug naar Hogwarts, achter een groepje uit Ravenclaw aan, die druk aan het praten waren over het schoolbal dat er aan zat te komen. Melina keek achter Draco langs haar Adora en gebaarde dat Melina degene was die met Draco zou gaan, maar Adora gebaarde achter hem langs dat ze dat wel kon vergeten. Op dat moment keek Draco om naar Melina en vroeg Adora of ze even aan een van de Ravenclawers wou vragen wanneer het bal ook alweer was. Adora knikte en mengde zich in het groepje, waarna Draco alleen was met Melina en haar glimlachend aankeek.
‘Melina, ik heb veel gelachen vandaag.’
‘Ja ik weet het.’ Zuchtte ze, en ze zag een ademwolkje wegvliegen door de kou.
‘Ik meen het, ik bedoel, mijn ouders zijn nou eenmaal .. zoals ze zijn. Dit was de grappigste brunch ooit!’
Melina glilmachte en kreeg een kleur, waarop hij ook glimlachte en even voor zich uitkeek.

Er was een kleine stilte, waarna hij haar weer aankeek en op zijn lip beet. Hij keek even moeilijk en zei toen impulsief: ‘Wil je… Erhm, dit is misschien raar, maar ik vond het echt grappig vandaag en ik heb het idee dat ik bij jou mezelf kan zijn. Jij bent diegene die thee over een tafel kan morsen, en decoratie opeet, ik vind het geweldig!’ Hij klonk oprecht enthousiast en hij keek weer voor zich uit, terwijl ze verder liepen door het donker: ‘Dus, ik dacht, misschien, en als je het niet wilt moet je het zeggen!’ Hij klonk relaxed en bleef voor zich uit kijken alsof ze het over het weer hadden: ‘ Wil je met mij naar het bal?’