1. Weer thuis

Langzaam liep ik naar de deur toe. Het was vreemd om weer thuis te zijn, na twee weken vakantie. Mijn ouders waren nog bezig Veerle uit haar autostoeltje te halen. Ik keek achter me. Dit zou nog wel even gaan duren, Veerle was in diepe slaap. En dus liep ik door, papa had de sleutels, maar ik zou in ieder geval even in de tuin kunnen zitten en genieten van het thuisfront. Ik opende de schuttingdeur en iemand greep naar mijn arm.
‘Eline!’ gilde een stem. Ik wist gelijk wie het was. ‘Milou? Wat doe jij nou hier!?’ riep ik blij. ‘Jou verwelkomen!’ mijn beste vrienden viel me om de hals. ‘Oh Lientje, ik ben zo blij dat je weer thuis bent, weet je wel hoe saai mijn vakantie was zonder jou?’ Milou begon gelijk te ratelen hoe erg ze me had gemist en wat ze allemaal had gedaan. Ik glimlachte en ging op de trampoline zitten. Terwijl ik met een half oor luisterde dacht ik aan Vlieland. De twee weken met Lise waren voorbij gevlogen. Het was toch jammer dat we elkaar maar zo weinig zagen, maar haar ouders waren van plan dichterbij te komen wonen, omdat ze haar vader op zoek was naar ander werk.
Papa kwam de tuin binnen, met een halfslapende Veerle op zijn arm. ‘Milou!’ Veerle was gelijk wakker. ‘Wat doe jij nou hier?’ vroeg papa verbaasd. ‘Ik kom jullie verwelkomen,’ grijnsde Milou vrolijk. Ze genoot van de aandacht, dat zag ik aan haar.
‘Ons? Of kom je Eline verwelkomen?’ lachte mama, die binnenkwam. ‘Jullie allemaal!’ zei Milou. ‘Want ik heb chocoladecroissantjes meegenomen voor iedereen.’
‘Helemaal uit Frankrijk mee naar hier?’ vroeg mijn broertje Pepijn verbaasd. ‘Ja,’ lachte Milou, ‘helemaal vanuit Frankrijk mee naar hier.’
Pepijn keek naar de zak met croissantjes. ‘Nemen jullie maar..’
Papa en mama moesten lachen. ‘Nee joh. Milou maakt maar een grapje, deze heeft ze gewoon van de bakker. Ze is toch al weken terug uit Frankrijk, gekkie!’ mama aaide hem over zijn bol. ‘Oh, dat wist ik ook wel,’ zei Pepijn. Glimlachend keek ik naar mijn kleine broer. ‘Je wou zeker testen of wij het ook wisten?’ schoot ik hem te hulp. ‘Ja! Inderdaad!’
Tijdens het eten keek ik om me heen. Een zonnig terras, mijn lieve familie en mijn beste vriendin. Ik kon er weer helemaal tegenaan!