Two
In love with the thought of you.
2
Ik werd wakker gemaakt door mijn vader, die met een dienblad ontbijt voor me stond. Hij lachte naar me terwijl hij de gordijnen opende. 'Wat een slaapkop ben je toch, Aims. Het is al half 2!' Slaapdronken knipperde ik met mijn ogen en keek naar het alarm-klokje wat op mijn nachtkastje stond. 13:34 stond er, met felrode getallen. Zachtjes kreunde ik en pakte het glas met verse jus d'orange, wat op het dienblad stond. Dankbaar keek ik naar mijn vader. 'Thanks, pap.' Hij knikte nog even naar me en liep mijn kamer uit. Gedachteloos at ik mijn ontbijt op. Zonder erbij na te denken pakte ik mijn mobiel en checkte of ik ongelezen sms'jes had. Eentje. Van Louis.
"Goodmorning, honey! Hope I didn't wake you up, and otherwise: I'm sorry. Would you like to come to my house, in the evening? Have to tell you something. Loves, Lou."
Ongemerkt grijnsde ik. Hoe blij ik altijd kon zijn met een sms'je van hem, was gewoon niet eerlijk meer. Mijn vingers tikten snel over het touch-scherm van mijn iPhone en sms'te hem terug dat ik vanavond naar hem toe zou komen. Het was even geleden dat ik hem gezien had en zoveel contact hadden we niet meer. Ik was dan ook verbaasd dat hij me had ge'smst, want ik had het gevoel dat ik er niet meer toe deed bij hem. Hij had nu Eleanor... Inmiddels waren mijn gedachten weer verzonken naar vroeger.
Omdat de reis van Amerika naar Londen een lange zit was, kregen we om het anderhalf uur wat te eten. Lachend keek ik toe hoe Louis zijn bord met eten naar binnen schrokte. Het eten leek net kattenvoer, en zo smaakte het ook. Blijkbaar had Louis door hoe ik over het eten dacht, want hij keek veelbetekenend naar mijn bordje. 'It's not the most delicious food, but isn't the worst taste... You've to try it!' Ik trok een vies gezicht. 'No, thanks. I'd rather be starving then eating that stuff. You can have it, if you want?' Ik zette het bordje op zijn mini-tafeltje. Dankbaar keek hij me aan. 'Thanks,' zei hij, met een volle mond. Ik wachtte even tot zijn mond leeg was. 'Can you tell something about yourself?' Louis knikte instemmend. 'If you didn't remember my name, I'm Louis,' zei hij, en lachte plagend naar me. 'I'm nineteen years old. I'd like to sing, eat and yes, shopping is also one of my hobbies. Sounds weird, I know, but I love clothes.' Ik grijnsde, dat modieuze wat ik meteen had gedacht toen ik hem zag kwam dus daar vandaan. Ik keek toe hoe hij zijn mobiel pakte en wendde stiekem een blik op het schermpje. Er stond in grote letters "98746 nieuwe vermeldingen on Twitter" op. Verbaasd keek ik hem aan. 'My god, are you famous or something?' Ik wees naar het schermpje. Louis keek me betrapt aan en haalde zuchtend zijn schouders op. 'Sort of, but I like it when girls like you don't know that. Much easier to talk...' Ik knikte. 'Hm, okay. Then I pretend like I don't know it?' Hij keek me grijnzend aan. 'That's a good idea.'
Reageer (1)
Je schrijft zo mooi! Heb meteen een abo genomen.
1 decennium geleden