One

Chapter 1 - Aimee

1

Het voelde vanaf het begin al vertrouwd bij hem. De eerste dag dat ik hem ontmoette voelde nog als de dag van gisteren, ook al was het al minstens 3 jaar geleden. Met een glimlach op mijn gezicht dacht ik terug aan de herinnering.

Ik zat in het vliegtuig, op weg naar Londen, mijn geboorteplaats. Daar zou ik mijn vader weer opnieuw zien, die ik al zo'n acht jaar niet gezien had. Mijn moeder vond dat ik er nog niet klaar voor was. Maar toen ik net achttien was geworden, kon ze er moeilijk nog iets tegenin brengen. Met mijn moeder woonde ik in het zonnige Los Angeles en ik had het daar prima naar mijn zin. Ik had genoeg vriendinnen, een leuke school en we woonden in een leuke buurt. Toch wou ik dit alles voor even laten voor wat het was. Een nieuw begin. Ik moest en zou mijn vader zien. Goed, ik zat dus in het vliegtuig en er kwam een jongen van mijn leeftijd naast me zitten. Hij zag er goed uit met zijn haar in een leuk model, goede kledingstijl en mooie blauwe ogen waarin ik meteen verdronk. Hij glimlachte vrolijk naar me. 'Hey,' zei hij, terwijl hij plaatsnam. ' Hee,' wist ik eruit te brengen. Hoewel ik normaal nooit verlegen was, kon ik er bij deze jongen weinig uitbrengen. ' Where goes your flight to?' zei hij dan maar, om de stilte te verbreken. Ik keek op. ' I'm going to Londen, even as you, I think?' Hij schudde lachend zijn hoofd. ' Oh, that was a really stupid question... Of course you go to Londen, like everybody in this airplane!' Ik lachte vrolijk met hem mee. Opeens sloeg hij zijn hand geschrokken voor zijn mond. ' Oh my god, didn't introduce myself! Alright, my name isn't that hard for you to guess, I think...' Hij grijnsde, terwijl ik verbaasd keek. ' I don't know your name. And I'm not good at guessing, I always guess wrong. But I can tell you mine, I'm Aimee, Aimee Payne.' Ik stak mijn hand naar hem uit voor zover dat kon in de kleine ruimte van de vliegtuigstoelen. Hij keek me even verward aan, voor hij mijn hand schudde. 'My friend's last name is also Payne. But, you really don't know my name?' Hij keek me doordringend aan en weer kon ik niet lang in zijn ogen kijken of ik verdronk erin. Ik schudde mijn hoofd. ' No, I'm sorry?' Hij grijnsde om mijn excuses. ' Doesn't matter, it's only... weird. Well, I'm Louis. Louis Tomlinson.'
And that's how it all started.