151. A little bit tipsy.

Het was een supergezellige avond geweest en we waren na veel eten en drinken eindelijk in ons hotel terug beland. Samen met Friedolien, Tom en Bill stond ik in de lift. De wereld draaide een beetje rond mij. dat laatste glas wijn was er misschien wel een beetje teveel aan geweest. In de spiegel van de lift zag ik Friedolien en Tom wat klef doen. “ Hé, laat dat voor als je op je kamer bent, wil je?” zei ik giechelend. Friedolien grijnsde en gaf Tom nog een kus. Op dat moment waren we op ons verdiep aangekomen. We stapten uit de lift en wandelden naar onze kamers. Ik ging wat schuin en Bill besloot dan maar om mijn arm wat vast te houden. “ Rechtdoor blijven gaan,hé.” Lachte hij. “ Probeer ik, de gang licht hier schuin!” giechelde ik. “ Maaike, alstublieft!” gierde Friedolien die ook wat teveel op had. “ Wat zijn we weer gezellig.” Grinnikte Tom die er blijkbaar weer plezier in had dat we teveel gedronken hadden. “Tuurlijk, wij zijn altijd gezellig!” zei ik terwijl ik mijn beide armen in de lucht zwierde waardoor Bill een hand tegen zijn neus kreeg. “ Auw!” zei hij. “ Oeps, sorry!” zei ik overdreven paniekerig. “ We zijn er! Hier wonen wij.” Lachte Friedolien. “ Je slaapt hier enkel, liefje. Wonen doe je in Duitsland.” Gaf Tom haar als informatie. “ Ook waar.” Gaf ze toe. Tom stak de sleutelkaart in het gleufje en Friedolien en Tom verdwenen in hun kamer. “ Ga jij ook onze kaart uithalen?” vroeg Bill met een glimlachje op zijn gezicht. “ Omdat jij zo mooi bent, wil ik dat.” Giechelde ik. Ik voelde me zo goed. Morgen zou vast wat minder zijn. Bill trok zijn ene wenkbrauw in de lucht terwijl ik in mijn tasje rommelde. “ Vind je het?” vroeg hij terwijl hij zijn hand uitstak om mijn tasje over te nemen en zelf te zoeken. “ Daar is hij!” zei ik op een komiek toontje en stak de sleutelkaart in het gleufje. De deur klikte open en ik ging naar binnen met Bill op mijn hielen. Ik liet me op bed zakken en Bill stond recht voor me te kijken en lachen.

“Wat sta je te lachen?” giechelde ik terwijl ik languit op het bed bleef liggen. “ Je bent schattig als je dronken bent.” Zei hij op een doodnormale toon. “ Ik ben altijd schattig!” ging ik door. “ Dat weet ik.” Zei hij terwijl hij met zijn ogen draaide. Ik zuchtte even. Morgen zou ik spijt hebben van deze avond, ik voelde het nu al. Plots voelde ik iemand mijn schoenen uitdoen. Ik keek op en zag dat Bill mijn hakken aan het uitdoen was. Het voelde zalig om die stelten eindelijk af te hebben. “ Zul je het zelf redden om naar de badkamer te gaan en terug te keren?” vroeg hij lachend toen hij mijn schoenen aan de kleerkast zette. Ik knikte en probeerde recht te komen. Na de tweede poging kon ik eindelijk rechtkomen. Het leek net of mijn hersenen enkele seconden achter kwamen. Ik stond recht, met een zalig gevoel in mijn voeten dat ze eindelijk konden plat lopen. Zo recht mogelijk liep ik naar de badkamer, waar mijn pyjama al lag. Ik deed mijn wit jurkje uit en propte mezelf in mijn nachtkleedje. Ik deed de dot uit mijn haar en ging terug naar het bed waar ik inkroop. “ Kan ik?” vroeg Bill beleefd. “ Ja,hoor.” Zuchtte ik. Het gevoel van moe zijn stak zijn kop op. Ik kroop onder de lichtblauwe lakens en probeerde mezelf zo veel mogelijk in te dekken. Na enkele minuten kwam ook Bill in zijn boxershort uit de badkamer en ging aan de andere kant van het bed liggen. Hij deed de lichtblauwe lakens over hem. Ik had een enorme drang om mijn arm rond hem te slaan,maar kon me gelukkig nog inhouden. Niet veel later werden mijn ogen zwaarder en viel ik in slaap.