26. Jazz Mayden

Zayns handen lieten mijn middel niet los toen hij me naar mijn kamer duwde.
‘Kleed je maar even om.’ Zei hij alvorens hij de kamer verliet.
Ik trok mijn kleding uit en liep snel naar de aangrenzende badkamer. Met snelle bewegingen haalde ik met een doekje de makeup van mijn gezicht af en ik poetste mijn tanden. Toen ik in mijn kamer een kort topje en broekje aantrok riep ik Zayn’s naam zacht.
Hij liep langzaam naar me toe en hij legde zijn handen in mijn nek.
‘Gaat het weer een beetje?’
Ik knikte en legde mijn hoofd tegen zijn borst aan.
‘Wil je hier blijven? Alsjeblieft?’ Fluisterde ik.
Zayn knikte en ik zuchtte opgelucht.
Hij pakte de rand van zijn shirt vast en ik gaf hem automatisch de ruimte.
Toen hij enkel nog gehuld in een boxer was klapte ik de deken open en ik ging samen met Zayn in bed liggen.
Ik volgde zachtjes de lijnen van het YinYang teken op zijn pols en ik voelde hoe zijn andere arm zich om mijn middel krulde.
‘Weet je, het klinkt misschien een beetje gek, want we kennen elkaar nog niet zo lang. Maar ik vind je echt heel speciaal Jazz. Al vanaf het eerste moment dat ik je zag, in Bounce. Ik ben nog nooit zo blij geweest om tegen een raam op te lopen, want anders had ik je nooit echt ontmoet.’ Zei hij zachtjes.
Ik keek even naar hem op en glimlachte zwakjes. Ik was niet goed in dit soort gesprekken. Ik had mijn emoties altijd voor mezelf gehouden.
Om maar geen gedetailleerd antwoord te hoeven geven trok ik mezelf dichter naar hem toe en ik liet mijn lippen langs die van hem strijken.
Zijn ademhaling werd iets dieper terwijl hij me tegen zich aan trok en de kus verdiepte.
‘Jazz, ik houd van je.’ Mompelde hij tegen mijn lippen aan.
Hoe vreemd de reactie op die vier woordjes ook kon overkomen voor hem, ik kon er niets aan doen. Ik verstijfde, kromp ineen en sloeg automatisch mijn handen voor mijn lichaam. Ik kroop zo ver mogelijk van hem vandaan en stapte snel uit bed.
Ik zag geen Zayn meer, geen prachtige jongen met zijn bruine ogen en een schitterende lach. Ik zag mijn vader, oud, dronken en gevaarlijk.
Ik kroop achteruit en voelde een koude muur tegen mijn rug aan, en ik begon te hyperventileren toen de dronkaard op me af kwam lopen.
‘Jazz? Jazz, doe rustig. Wat is er aan de hand?’ Zei de oude man.
Ik schudde mijn hoofd verward, maar keek al snel weer angstig op toen de man voor me knielde.
‘Doe me geen pijn papa! Alsjeblieft.’ Ik knipperde snel met mijn ogen om mijn tranen tegen te houden, maar een snik later rolden de tranen al over mijn wangen.
‘Waarom zou ik je ooit pijn doen, Jazz?’
‘Omdat ik ben wie ik ben.’ Zei ik zachtjes.
Toen herinnerde ik me opeens hoe de oude man me had genoemd. Jazz. Mijn vader noemde me altijd Jasmine, en toen realiseerde ik me dat het niet mijn vader, maar Zayn was die voor me knielde.
Hij keek me met zijn ogen bezorgd aan en durfde me zo te zien niet aan te raken.
‘Het spijt me Zayn. Ik.. Het..’ Ik kwam niet meer uit mijn woorden en stortte me weer in zijn armen.
Zijn handen gleden geruststellend over mijn rug en hij leidde me voorzichtig terug naar het bed.
‘Wil je me vertellen wat er aan de hand is?’ Vroeg Zayn zacht.

Sorry voor de vier dagen niet schrijven.. Ook al is het vakantie, vrije tijd heb ik bijna niet haha. Ik moet weer nodig bij gaan schrijven, maar om de twee dagen zal ik sowieso proberen te posten.. X