Hoofdstuk 3

‘Eerstejaars hier heen‘! Brulde een stem, over de menigte heen. Ik draaide me vlug om en zag een mega man, met een grote baard en haar dat alle kanten op stond. Ik vroeg me af, waarom alleen de eerstejaars naar hem toe moesten. Ik wurmde me door de menigte, naar hem toe. Daarna, ging ik bij de andere eerstejaars staan en al gauw zag ik Harry en Ron. Ik besloot bij hun te gaan staan, zodat ik niet helemaal alleen was. Toen alle eerstejaars zich verzameld hadden, zochten ik, Harry en Ron samen een boot uit, waarmee we over het meer, moesten varen. We zaten met nog een ander meisje, die zich voor stelde als Hermelien Griffel, in een boot. De tocht over het meer, was prachtig. Je kon vanuit de boot, over het hele terrein kijken en ik kon niet wachten tot ik er zelf kon lopen. Toen we aan de andere kant van het meer waren gekomen, stond er een streng uit ziende vrouw voor de deur. ‘Eerstejaars in een rij alsjeblieft‘. Ik stond samen met Hermelien, in de rij. ‘Goed’, zei de vrouw. ‘Ik ben professor Minerva Anderling, hoofd van Griffoendor‘. ‘Straks, worden jullie in gedeeld in een afdeling‘. Griffoendor, Huffelpuf, Ravenklauw, of Zwadderich. ‘Dat is het enige wat je hoeft te weten, voor de rest wijst het zich allemaal vanzelf‘. ‘Volg mij alsjeblieft‘. Nadat ze dat gezegd had liep ze naar binnen, de grote zaal in. Alle andere keken ons aan en ik had het gevoel, dat ik langzaam rood werd. Ik was niet bepaald, een aandacht trekker. Mijn vader, verwelkomde de eerstejaars en zei welkom terug voor de mensen die hier al wat langer waren. Daarna, werden we een voor een gesorteerd. Harry, Ron en Hermelien, werden alle drie bij griffoendor gesorteerd. Ik hoopte, dat ik ook bij hun zou komen, zodat ik tenminste nog wat bekende mensen had. ‘Lucinda Perkamentus’ riep professor Anderling. Iedereen keek me meteen aan.


Natuurlijk, dacht ik. Ik ben de dochter van het schoolhoofd. Een beetje verlegen liep ik naar de kruk, waar ik gesorteerd zou worden. Professor Anderling zette de sorteerhoed op mijn hoofd. Ik zag mijn vader, even kort naar me knipogen. ‘Hmm’, zei de sorteerhoed, ‘waar zal ik jou indelen‘? ‘Je bent slim en dapper‘. ‘Je hebt duidelijk de eigenschappen van een griffoendor’, zei de sorteerhoed. Daarna riep hij; ‘Griffoendor‘! Ik hief mijn hoofd op en glimlachte. Ik was oprecht blij, dat ik in griffoendor zat. Ik zat niet alleen bij Harry, Ron en Hermelien, maar ik zat ook in de afdeling waar, mijn vader in had gezeten. De hele afdeling van Griffoendor juichte voor me en ik zag ook mijn vader klappen.
Ik liep naar de tafel van Griffoendor zitten en ging naast Hermelien zitten. Die had een plekje voor me vrij gehouden, voor als ik ook in Griffoendor kwam. Ik keek hoe de andere die nog over waren, gesorteerd werden en luisterde daarna naar mijn vader die wat vertelde over dit schooljaar. Daarna at ik van het grote buffet dat op tafel verscheen en volgde de rest van Griffoendor, naar de leerlingenkamer.
‘Het wachtwoord is varkenssnuit’, riep de klassenoudste van griffoendor. Nadat hij dat gezegd had, zwaaide het portret open en konden we naar binnen.