Prologue

'Baby, I don't let you go, can't do that...' mompelde Louis zacht. De tranen stonden zichtbaar in zijn ogen. 'You have to,' zei ik, half fluisterend. 'Can't live with you that way anymore. It's not my fault, but yours and you know that.' Louis keek me smekend aan. 'Oh please, give me one more chance! After all what happened between us... This isn't the worst thing, I think so?' Hij probeerde het kleiner te maken dat het was en ik moest er absoluut niet opnieuw intrappen. Louis kwam dichterbij en probeerde een arm om me heen te slaan, die ik in een reflex wegduwde. 'Don't touch me!' zei ik hard. Mijn ogen stonden fel, dat kon ik weten zonder in de spiegel te kijken. Het laatste wat hij mocht was wel me aanraken, na alles wat hij had aangericht. 'Louis, there's no 'us' anymore. You have to live with that, it will never be the same again. Can't trust you...' Het laatste zei ik met een gebroken stem en ik moest me bedwingen niet voor de zoveelste keer te gaan huilen. Louis keek me vol medelijden aan en de tranen stroomden inmiddels. 'You can't break up with me... I'm so sorry Aimee, and I know that you don't appreciate only my apologies.' Ik knikte. 'You're right. No words, but acts.' Ik veegde het haar weg wat voor mijn gezicht was gevallen en die vastgeplakt waren aan de tranen. 'You've let me down, and it was not the first time at all! Don't you still get it?!' Ik keek op, voelend dat er mensen naar me aan het staren waren door mijn kleine uitbarsting. Op dit moment interesseerde het me niets, ik kookte van woede. Ik rende weg van Louis, zoekend naar een rustigere plek. Mijn oog viel op een bankje tegenover het meer, waar het nooit druk was. Ik ging erop zitten en plaatste mijn gezicht in mijn handen. Het duurde eventjes voordat ik gekalmeerd was, maar ik had nog het gevoel dat het niet lang zou duren voordat Louis hier ook zou verschijnen. En ik had gelijk, binnen een minuut stond Louis hijgend voor me. 'My condition, so bad...' Ondanks de situatie lachte ik zachtjes. 'Hey, you laugh at me?' Louis keek verbaasd en ging naast me zitten. Snel schudde ik mijn hoofd, die Louis tussen zijn handen legde. 'Aimee, look at me. You didn't even let me explain...' Ik keek in zijn prachtige blauwe ogen waar ik zo voor gevallen was, en snakte naar adem. 'Explain it, then.'