Hoofdstuk 7

Draco's ogen werden groot en er verscheen een grijns op zijn gezicht, hij keek even naar Adora, van Adora naar Melina en stopte toen het briefje met een zelfvoldaan gezicht in zijn zak. Melina keek verbaasd naar Adora, die een blos op har wangen kreeg en zich probeerde te verstoppen achter haar blonde haren. Melina had geen idee wat Adora nou teruggeschreven had en trapte Draco zachtjes onder de tafel door waardoor hij haar kant op keek:'Hm?'

'Draco geef hier!' sliste ze, maar Draco was veel te blij met het briefje, hij ging met zijn hand over de zak waarin hij het briefje had gestopt alsof het iets waardevols was en schudde toen zijn hoofd naar Melina: ze zou dat briefje nooit meer terugkrijgen. Melina rolde met haar ogen en wendde zich toen tot haar zus:'Pst, Adora, wat stond er in?' Adora deed alsof ze het niet hoorde en bleef wezenloos voor zich uit staren. 'Pf, dan niet jongens.' mompelde Melina en ging achterover hangen, om te kijken of de ceremonie al een beetje aan het opschieten was.

Een lelijk, klein bol jongetje werd ingedeeld in Hufflepuf waarop de leerlingen die al in Hufflepuf zaten enthousiast begonnen te klappen. 'Jeuj,' mompelde Melina die hen nadeed, 'Jeuj, nog meer stumpers!' Blaise, die het duidelijk gehoord had, grijnsde naar haar en sliste dat de rij gelukkig nog maar kort was, zodat ze snel konden gaan eten.

Gelukkig had Blaise gelijk en toen de laatste eerstejaars waren ingedeeld, de leraren waren voorgesteld en de concierge zijn praatje had gedaan verschijn eindelijk het eten. Melina voelde het water in haar mond lopen bij het zien van al het lekkers dat voor haar verspreid over de tafel lag: gebraden eend, gecarameliseerde appels, pannekoekn, patat, kippenbouten en nog veel en veel meer. Ze begon meteen grote ladingen op te scheppen: dat was een gewoonte in de familie Magic. Veel opscheppen, er een klein beetje van eten en dan verder met het volgende bord. Veel mensen noemden het zonde, maar eten smaakte nou eenmaal lekker als het in overvloed was.

Adora was het er overduidelijk ook mee eens, want die had een enorme stapel pannekoeken met gesmolten chocolade op haar bord geplaatst en was er met volle teugen van aan het genieten. Daarnaast had ze een kom met rauwe salades. Melina keek naar haar eigen bord, die vol lag met allerlei soorten spaghetti. 'Waarom eet jij altijd spaghetti.' klonk ineens de schrille stem van Pansy Parkinson, en Melina keek verbaasd op:'Oh ben jij er ook nog!' Ze keek naar haar bord:'Spaghetti is awesome.'
'Waarom eet je zoveel.'
'Ik eet niet veel, ik schep gewoon veel op.'
'Waarom schep je dan zoveel op?'
'Waarom bemoei jij je niet met je eigen bord, miss patat met kip en appelmoes, haha!' Melina grijnsde om de kindermenu-samenstelling die op Pansy's bord lag en ging lekker verder met haar eigen overheerlijke spaghettisoorten.

Blaise vroeg wat zout aan Adora, die het hem gaf zonder op of om te kijken van haar berg pannekoeken, waar ze met de warme stroop allerlei figuren op aan het maken was, waaronder het woord 'pannekoek.' Blaise lachte:'Waarom schrijf je pannekoek op je pannekoek!'
'Ik wil voorkomen dat hij een identiteitscrisis krijgt straks.'
Blaise trok een wenkbrauw op:'Hoezo identiteitscrisis'
Adora gooide champignons en bruine bonen op haar pannekoek en Blaise keek haar gefascineerd aan, terwijl ze naar hem glimlachte:'Hij denkt straks waarschijnlijk dat hij een taco is, met deze inhoud.'
Ze wees naar de bruine bonen en champignons en Blaise begon hartelijk te lachen:'Ja erg begrijpelijk!'