Hoofdstuk 3

Melina zat met haar hand voor haar mond luid te lachen om het machtige gezicht van Draco: hij had de hele trolley leeggekocht waardoor de coupe in een ballenbak van snoep was veranderd. Hij kreeg altijd een hele lading geld mee in de trein, waardoor ze nu konden zwemmen in het snoep. Melina had ergens wel respect voor het feit dat hij kon doen en laten wat hij wilde, dat hij dat soort familie had, en niet het soort familie van Melina, dat niet altijd even goed bij kas zat. Crabbe en Goyle waren inmiddels als groen met zwarte varkens aan het schranzen van de onderhand onder snoepjes bedekte vloer en Pansy zat met haar tanden in haar lip: moest zich overduidelijk inhouden. De ontsnapte chocokikker, die Melina inmiddels tot graaf Kikkerus Chocoladus had benoemd, zat nog steeds op Melina’s schoot. Het betoverde stuk chocolade stat op haar benen alsof het haar huisdier was, tam als een rat, waardoor Malfoy haar op een gegeven moment verbaasd aan keek: 'Heb je een nieuwe vriend, Melina?'
'Ja, Draco, ik neem hem mee uit eten.'
'Aha, dat wordt heerlijk romantisch dansen dus!'
'Ik weet in ieder geval zeker dat mijn date van me smelt!'
'En dat hij ontzettend lekker is!' voegde Blaise eraan toe.
Draco lachte op een vreemde manier: ‘Als je hem mee uit eten neemt.. Ik vraag me af of hij weet wat er gegeten gaat worden..’ Hij keek even geïnteresseerd naar Melina, die haar bruine haar onderhand in een vlecht had geprobeerd te krijgen.
'Draco,' onderbrak Blaise het verhaal van Pansy over haar nieuwe schoenen voor het aankomende Jule Ball, waar niemand naar luisterde, 'Draco, met wie ga jij?' Niet alle leerlingen konden alles van de school weten, maar het was Melina na een paar jaar wel duidelijk geworden dat er weinig gebeurde op school waar Zabini en Malfoy niets van wisten. Het werd even ongemakkelijk door de vraag van Zabini en iedereen, behalve Crabbe en Goyle, keek op naar Draco, die zich ineens erg onaangenaam leek te voelen in zijn positie. Draco rechtte zijn rug, slikte een brok weg een keek toen naar Blaise met de bekende, arrogant opgeheven blik van een Malfoy: 'Met wie ga jij dan?' Nonchalant haalde Blaise zijn schouders op: 'Weet ik nog niet.'
Melina keek met een opgetrokken wenkbrauw naar Draco: daar had hij zich mooi vanaf gepraat. Ze had moeite om haar blik weer van Draco af te wenden, vooral toen hij terug keek in haar ogen en naar haar toe boog. Honderden verhalen zweefden door haar gedachten van wat er nu zou kunnen gebeuren, waarvan er geen een vervelend was en waarvan hij er bij geen weer op zijn eigen plaats ging zitten. Ze schrok lichtelijk van zijn onverwachte actie en kreeg grote pupillen van afwachting, al werd ze al snel ondergedompeld in het koude water van de realiteit: er ging niets boeiends gebeuren. Draco grijnsde zijn gelikte grijns en haalde een bontgekleurd snoeppapiertje van hun Chocolifantjes uit haar slordige vlecht:' Of.. is dit de nieuwste mode?'
Hij liet het snoeppapiertje aan Melina zien, die begon te blozen en stamelde dat het inderdaad geen mode was.
'Nee dat dacht ik al, daarom haal ik hem er ook uit.'
'Dank je wel.' klonk het zachtjes. Ze verborg haar groene ogen snel achter haar haren, ze wilde hem even niet aankijken en schaamde zich dood. Een snoeppapiertje in je haar was niet bepaald de manier waarop een Slytherin zich moest gedragen, al helemaal niet in het bijzijn van Malfoy.

Adora was onderhand een verhitte discussie met Granger aangegaan over het nut van de extra vakken die Granger volgde. Hermione was natuurlijk niet gediend van Adora's negatieve houding over haar extra inspanningen op school en probeerde haar met argumenten te overspoelen, maar Adora wist elke keer een manier te vinden om haar argumenten tegen haar te gebruiken, dat had ze wel geleerd van de Slytherins. Helaas voor Adora had ze ook een flinke portie assertiviteit, woede en frustratie van de Slytherins meegekregen, waardoor haar vriendelijke toon al snel overging in dreigementen. Ron stopte zijn gesprek met Harry en tikte zachtjes op Adora's schouder: 'Hey, zo kan het wel weer.'
Ze schoot los van haar frustratie en hield haar hand voor haar mond: 'Oh sorry, sorry Hermione.'
Hermione keek haar met gespleten ogen achterdochtig aan en Adora kon haar gedachten van haar voorhoofd lezen: ‘ gemene Slytherin’. Adora was in Grangers ogen waarschijnlijk niets meer dan een valse Slytherin die het op haar, het modderbloedje, gemunt had, maar Adora snapte zelf niet eens waarom ze in hemelsnaam in Slytherin zat: niemand van de afdeling mocht haar en ze vond dat geen enkele eigenschap van de Slytherins ook op haar toe te passen was. Ze staarde langs Potter heen uit het raam, waar vanaf de donkere lucht buiten regendruppels tegen het glas kapot sloegen en triest omlaag stroomden. De wolken leken mee te huilen met haar gedachten en spoelden haar gedachten voor even weg. Een paar zachte beelden dreven voor haar ogen langs, van de ruzies die ze kreeg met Granger, haar woede op sommige Dreuzelkinderen, het wegslaan van vervelende mensen op de gang en het nooit willen opgeven. Om een of andere reden zat er veel opgekropte woede in haar lijf dat altijd naar buiten kwam in discussies, waardoor Granger haar maar als een heethoofd zag, een meisje zonder respect of geduld. Adora voelde zich altijd naar als haar woede naar buien was gekomen en wilde het liefst dat ze zich nooit hoefde uit te drukken, dan kwam er ook nooit teveel naar buiten waar ze spijt van kon hebben. Haar blik volgde de kleine stroompjes water over het glas en probeer het misselijke schudgevoel in haar maag weg te spoelen, ze wilde de woede niet, de frustratie. Toegeven aan andermans gelijk was een zwakte van Adora, net als het moeten toegeven aan haar fouten, het deed pijn, alles leek een wereldramp op het eerste gezicht. Van muggen olifanten maken, daar was ze goed in, zich dingen teveel aantrekken. Gevoelig zijn. Heel misschien had Adora wel het een beetje karakter van een Slytherin en was er een minuscule kans dat ze wel goed ingedeeld was, al was ze bang dat de Slytherin kant van haar: de vastberadenheid , ambitie en woede zou uitgroeien tot een drama. Ze hoopte maar van niet. Meer kon ze niet doen, ze controle had ze al lang geleden verloren.