[Chapter 20] That look.

Wanneer Niall zijn mobiel afgaat, neemt hij in een snelle ninja beweging zijn telefoon op.
'He did?' hoor ik hem met een klein hoog stemmetje zeggen.
'Can she come?'
'Okay, I will be right there.'
Ik blijf in spanning afwachten tot Niall zich naar mij omdraait. Zijn ogen stralen weer hoop en liefde uit.
'We need to go to the hospital', zegt hij gelijk. Als antwoord spring ik na een kort knikje de bank af.

'I think it's better if you wait here', zegt hij zachtjes.
Ik knik begrijpend en ga op een plastic stoel zitten. Mijn ogen volgen Niall door de lange gang. Zijn ogen sporen de bordjes af tot hij het juiste nummer heeft gevonden. Na een korte ademhaling stapt hij de kamer binnen. Ongewillig liet dit tafereel mijn mondhoeken omhoog krullen.
Rustig blijf ik een tijdje om mij heen kijken, maar na een paar minuten heb ik het wel weer gezien. Ik pak een van de tijdschriften van de tafel en begin in de CosmoGirl te lezen.

'ROSE!' gilt er iemand enthousiast, hoog en vooral hees door de wachtkamer. Wanneer ik op kijk, kijk ik recht in de ogen van Harry. Zijn wangen zijn nog licht rood van het huilen, maar zijn ogen stralen inmiddels alweer.
'I'm sorry that I didn't pick up the phone', zegt hij zachtjes.
'Are you serious? You friend just woke up and you start the conversation with this?' vraag ik quasi verbaasd. Grijnzend haalt hij zijn schouders op. Ik sta op om hem een dikke knuffel te geven en vraag daarna hoe het met Louis gaat.
'He wanted to go out of his bed, just to see you. The girl where are the rumours were about', deelt hij grijnzend mede.
'The troubles you mean', mompel ik zacht. Hij geeft me een speelse stoot tegen mijn bovenarm voordat hij me met een strenge blik aankijkt.
'Liam is confused, just give him the time', raadt Harry mijn gedachte. Ik knik braaf en blijf nog een tijdje met Harry praten, tot hij zo erg staat te poppelen dat ik hem terug stuur naar zijn soulmate. Hij neemt afscheid met een kus op mijn wang en verteld me dat Niall vast en zeker zo weer terugkomt, maar ik weet wel beter. Niall is een persoon die net zo lang naast het bed blijft zitten, totdat die persoon naar huis mag.
Toch besluit ik nog even te wachten.

'Rose?' Een heldere, maar een typische zware jongenstem haalt me uit mijn CosmoGirl. Wanneer ik omhoog kijk, vangen mijn ogen alle details op. Zijn lichte beige broek, zijn blauw geblokte shirt, zijn moedervlek bij zijn keel. Mijn ogen gaan verder omhoog en glijden over een paar perfecte lippen. Zijn lichtkrullende haar omlijst zijn lichtgebruine gezicht. Mijn ogen zien de rest echter al niet meer wanneer ik in zijn ogen kijk. Diepbruin met een twinkeling die ik nog nooit eerder heb gezien. Zijn blik eerst onzeker en aarzelend of dit wel een slimme stap is geweest. Die blik die nu niets anders dan liefde meer uit straalt. Wanneer onze beide mondhoeken omhoog krullen is er maar één gedachte die door mijn gedachte gaat.
'Zac was right, love on first sight does exists.'


[Last Reply + Kudo??]