Het begin

Twee mensen, een man en een vrouw speelden met een baby.
De baby had bruine ogen, waar je voor eeuwig in bleef kijken, als je niet op paste.
Toen werd er op de deur geklopt en de vrouw stond op, om de deur open te doen.
De deur piepte zacht, toen ze de deur open deed en daar stond hij, in zijn zwarte mantel.
Voldemort. 'Tom' zei de vrouw. 'Je weet dat ik niet zo genoemd wil worden Meredith'. 'Het spijt me, maar ik kan niet wennen aan je nieuwe naam, maar kom binnen'. 'Dankje, meredith' zei Voldemort.
Toen Voldemort binnen was richtte hij zijn toverstok, op de man. 'Nee! Niet Johan, waar heeft hij dat aan verdient'! Riep Meredith in paniek. 'Ik vertrouwde je', zei ze nu rustig, terwijl er één traan over haar wang liep. Voldemort draaide kort zijn hoofd en zei;' Voldemort is nooit te vertrouwen'. Daarna riep hij; 'Avada Kedavra' en viel Johan dood op de grond. Meredith rende naar hem toe en pakte zijn hand vast. 'Ik snap niet wat er met je is gebeurt. Ik vertrouwde je zei ze'. Daarna raakte de vloek die Johan had gedood haar ook een vertrok Voldemort niet wetend dat er nog een baby was.

'Meredith? Johan'? Riep Perkamentus. Toen hij geen antwoord kreeg begon Perkamentus te rennen. Hij rende de voordeur door die nog open stond. Toen hij Johan en Meredith zag liggen schrok hij. Daar lagen de ouders van het liefste meisje dat er was. Hand in hand en dood, maar waar was het meisje zelf. Waar was Luce? Toen kwam Luce achter de bank vandaan. Perkamentus liep naar haar toe en tilde het meisje op. Arme Luce dacht Perkamentus en hij wiegde haar zachtjes heen en weer. Luce was in slaap gevallen en hij nam haar mee. Hij zou haar zelf opvoeden en haar een thuis geven.