OPDRACHT 01

Nuwaka

"Bedankt oma," zei ik terwijl ik de kop warme chocolademelk vastnam die ze net had gemaakt. Mijn zusje en ik hadden de hele middag buiten gespeeld in de sneeuw. Maar nu was het beginnen regenen dus waren we naar binnen gegaan. Na een hete douche zaten we gezellig in oma's woonkamer.
Oma had ons verse chocolademelk gemaakt en we kregen er elk nog enkele marshmallows bij. Ik hield van die avonden bij oma. Zeker omdat ik wist dat ze nog een spannend verhaal zou vertellen. Oma was nog een echte, oude indiaan. En haar volk had zoveel legenden die ze maar al te graag met ons deelde.
"Oma, vertel je nog eens ene verhaaltje?" vroeg mijn zus, alsof ze mijn gedachten net had gelezen.
Oma lachte, nam een grote deken en ging tussen ons zitten.
"Heb ik jullie al eens verteld over jullie dromen?" vroeg ze.
Mijn zus en ik schudden onze hoofden.
"Wel volgens onze legenden, bestaan er 'Nuwaka's' die je dromen bepalen. Nuwaka's zijn elfachtige wezentjes die 's nachts je dromen komen influisteren. Elke regio heeft zijn eigen Nuwaka. Ze zouden je gedachten kunnen lezen en zo kunnen ze bepalen of je een goede droom of een nachtmerrie verdient.
De Nuwaka's leven in een soort sprookjeswoud. Ze worden er geboren en dan opgeleid om naar de mensenwereld te komen. Het zou er echt prachtig zijn in dat woud. Kleine riviertjes, bloemenvelden, boommhutten,..." Oma begon zelf weg te dromen en ook ik zou graag eens op bezoek gaan naar die magische plek. Oma schraapte even haar keel en ging weer verder.
"Als ze oud genoeg zijn worden ze naar de aarde gestuurd. Daar moeten ze doen alsof ze mensen zijn, en functioneren ze gewoon in de maatschappij. Vroeger was dat anders, maar mensen begonnen soms uit te zoeken wie die vreemde mensen waren die nooit uit hun huis kwamen. Het leek hen dus veiliger als ze gewoon in de maatschappij zouden functioneren. Mensen gaan dan geen vragen stellen.
Misschien ken je dus wel gewoon een Nuwaka zonder dat je het weet.
's Nachts krijgen ze vleugels en vliegen ze zo langs alle huizen."
"Ze kunnen dus echt vliegen?" vroeg mijn zusje enthousiast.
"Ja hoor. Ze krijgen om middernacht echte vleugeltjes. Een uurtje later verdwijnen die weer. Ze kunnen dus niet zomaar altijd vliegen. Enkel om middernacht. Daarom moet je altijd op tijd in je bedje, want na 1 uur komen er geen dromenfeeën meer. Dus ga maar snel je tanden poetsen."
Mijn zusje sprong uit de zetel en trippelde naar de badkamer. Ik hielp oma nog even de kopjes in de vaatwasmachine te steken en de deken op te vouwen. Mijn kleine zus kwam ons beide nog een nachtzoen geven en verdween toen naar haar slaapkamer.
Ik ging nog even naast oma zitten.
"Bestaan ze echt, oma?"
"Ik weet het niet schatje, misschien moet je het maar eens uitzoeken."
Ik glimlachte bij die gedachte. Ik geloofde niet in oma's verhalen, maar toch hoorde ik haar graag vertellen.
"Ik ga ook maar eens slapen, slaapwel." Ik gaf oma nog een kus en verdween ook naar mijn slaapkamer. En terwijl ik de trap opliep, vroeg ik me af welke droom de Nuwaka mij straks zou brengen.

Wil je meer lezen over de droomelfjes? KLIK
Ik kreeg voor deze opdracht 7,1
De volledige beoordeling kan je lezen in deze story