[Chapter 18] What took you so long?

Ik kom net terug van het strand, waar ik overigens Mandy, Thomas en Zac eindelijk heb ingelicht over alles, en loop hoopvol naar de brievenbus. Wanneer ik die open ligt er nog steeds geen brief in. Het is nou al bijna een week geleden sinds Harry me over alles heeft verteld. Twee dagen erna is hij nog naar me toegekomen om samen te lunchen, waarbij hij heeft verteld over Liam zijn reactie.

'How could you ever do that... to me!' schreeuwt Liam zijn stem. Zijn worden laten mij ineen krimpen en een stroom van spijt vloeit door mijn lichaam.
'As you said, she has something, she is special', mompel ik moeizaam.
'But-' Snel onderbreek ik hem, door door te praten. 'I know that isn't an excuse, but when I look at her all I can think of is kissi-'
De vlammen in Liam zijn ogen waaien op, waardoor ik maar snel mijn mond dicht doe.
'We have one rule', zegt hij dan, rustiger.
'And I broke it', vul ik hem mompelend aan. 'I can only tell you how sorry I am and I hope that you can forgive me for this.. one day', ga ik verder.
Liam mompelt wat onverstaanbare dingen.
'Does Rose know about everything?' vraagt hij dan. Ik knik langzaam.
'She has forgiven me', fluister ik.
Liam zijn woede, pijn en teleurstelling slaat over in verbazing.
'She what?' brengt hij verbaasd uit.
'She has forgiven me for pretending that I was you', zeg ik nogmaals.
Dit keer valt Liam echt stil.
'She is way to good for me, bro. I know, you will be good for her. And I can tell by the look in her eyes that she is still waiting for you...'
Liam blijft nog steeds stil. Hij doet even zijn mond open om wat te gaan zeggen, maar klapt die dan weer dicht, waarna hij vertrekt in stilte.

Ik had niet goed geweten wat ik met deze informatie aanmoest, maar Harry zei dat hij Liam goed genoeg kende om te weten dat hij nog wel een brief zou schrijven. Elke ochtend, middag en zelfs avond checkte ik mijn brievenbus, maar nog steeds was er geen brief verschenen. De hoop begon me een beetje in de schoenen te zakken...

Wanneer ik 's ochtends wakker wordt, sla ik een badjas rond mijn middel. Altijd als ik dat doe, begint mijn ochtend al goed. De badjas is van kasjmier en voelt aan als zijdezacht.
Met een lichte glimlach loop ik naar de keuken. Wanneer mijn koffieapparaat eindelijk aanslaat en begint te pruttelen, besluit ik maar naar mijn brievenbus te lopen. Met hoop dat ver te zoeken is open ik de brievenbus en, zoals je waarschijnlijk al wel kon raden, ligt er dit keer wél een brief in.
De overgebleven watten in mijn hoofd verdwijnen als sneeuw voor de zon en maken plaats voor een heldere blik. Met trillende vingers draai ik de brief naar mij toe en zie daar in zijn prachtige handschrift 'Rose Dessing' staan. Snel loop ik naar de bank en laat ik mezelf erop neerploffen, voordat ik na enige moeite de brief open en met trillende handen de brief probeer te lezen.

"Dear Rose,

I'm sorry that I took me so long.
I needed time to think about everything and about what I wanted to write to you.
Just when I wanted to write the letter, Niall couldn't carry his guilty feelings anymore and told me about the two of you.
Again I needed time to think, but not that much time anymore...
I'm so sorry to tell you, but I think it's better that this is the last letter that I write to you.
Carry on, my dear.

X -L."



[Reactie+Kudo? Thankyou!]
[2...]