A ranger/traitor 64

Miko werd opgesloten in een houten cel van ongeveer anderhalve meter op twee meter. Het zag eruit alsof ze het nog niet zo lang geleden gebouwd hadden. Waarschijnlijk met als enige doel hem erin op te sluiten. Dat betekende dat de grijze jagers al van zijn schuld overtuigd waren, voor hij hier aangekomen was. De meesten hadden hem nog nooit gezien! Hij voelde zich verraden. Hoe zou Will zich nu voelen? Hij kende iedereen al jaren, misschien was het voor hem wel bijna even erg als voor Miko. Hij rolde zich tot een bolletje en liet zijn tranen de vrije loop. Voor het eerst sinds Will hem als leerling had aangenomen, wenste hij dat hij weer thuis was bij zijn vader. De geur van vers hout dat van de muren van zijn cel kwam, versterkte dat gevoel alleen. Uiteindelijk viel hij in slaap.

Hij werd gewekt door een druppel water die in zijn gezicht viel. Geschrokken kwam hij overeind. Het was ondertussen nacht geworden en hij zag geen hand voor ogen. Hij voelde weer een druppel in zijn nek vallen. Het regende buiten en het dak lekte. Geweldig. Zelfs de paardenstallen van grijze jagers waren waterdicht, maar die moeite hadden ze voor hem niet overgehad, blijkbaar. Het begon harder te regenen. Miko kroop naar een hoek waar het droger leek dan de rest van de cel. Daar bleef hij in het niets zitten staren. Hoe was hij hier terecht kunnen komen? Ow ja, hij had geprobeerd een grijze jager te bestelen. Waarom zouden ze hem dan ook vertrouwen? Waarschijnlijk was er niemand tussen de grijze jagers die ooit iets strafbaar had gedaan, waarom zouden ze dan iemand anders dan hem verdenken? Miko verborg zijn hoofd in zijn handen. Het was allemaal zijn eigen schuld.
Hij schrok op toen de deur plots zachtjes open ging. Iemand kwam geluidloos de cel in en legde een deken over hem heen.
“Het komt goed”, fluisterde hij. Miko herkende de stem. Gilan! “We weten dat je een eerlijke jongen bent en je ons nooit zou verraden. Vertrouw op Will hij krijgt je hier wel uit.” Miko voelde zich opslag een stuk beter. Hij had zichzelf niets te verwijten en Will zou er voor zorgen dat alles in orde kwam.