Untill I found you ||172|| Amynthas

Bill is maar bij ons gaan liggen zodat we over hem kunnen waken en dat we er zijn als hij iets nodig heeft. Bill en Tom liggen samen op een bed en Levi en ik. Ik draai me even om in mijn bed en zucht zacht. Ik kan dus totaal niet in slaap komen. Op de een of andere manier voel ik me niet zo goed meer. Het drama blijft maar in mijn hoofd spoken, al het gedoe met dat iemand me wou vermoorden. Sommige fans zijn ook niet zo heel blij met het feit dat ik nu zwanger ben van Tom. Soms krijg ik dreigbrieven of mails binnen maar meestal verwijder ik ze meteen omdat ze me bang maken. Een eenzame traan glijd over mijn wang en zachtjes stap ik uit bed en trek een trainingsbroek aan en een jas en loop zachtjes onze hotelkamer uit. Het is inmiddels vier uur in de nacht maar het begint al licht te worden buiten. In slaap komen lukt me toch niet meer dus kan ik best wel even een wandelingetje maken. Als ik bij de liften aangekomen ben druk ik op de begaandegrond en voel hoe de lift in beweging komt.

Ik laat me op een bankje zakken en zucht diep. Ik ben ongeveer nu al een uurtje buiten en het begint steeds lichter te worden. Mijn gedachten gaan van het een na het ander. Van mijn moeder naar mijn baby en van mijn baby weer naar Tom. Ik hou echt zielsveel van Tom en ik kan ook echt niet zonder hem maar de dreigementen worden steeds enger en serieuzer. Eerlijk gezegd heb ik er een keer aan getwijfeld of ik wel bij Tom moest blijven. Maar dat heb ik al snel weggestopt. Ik hou van Tom en zonder hem ga ik kapot. Ik sluit mijn ogen eventjes en voel een paar koude druppels op mijn hand kapot spatten. Regen. Toch blijf ik zitten waar ik zit. Op dit moment weet ik niet precies wat ik moet. Ik voel een kleine steek door mijn buik gaan waardoor ik even pijnlijk kreun. 'Niet zo hard schoppen kleintje, je doet mama zeer' fluister ik zacht en net alsof hij of zij me gehoort heeft stopt hij of zij met schoppen. Gelukzalig sluit ik mijn ogen weer en laat me meeslepen in een bom van gedachtens.

Rond ongeveer een uurtje of acht loop ik weer richting het hotel. Tom zou vast wel bezorgd zijn aangezien hij al een stuk of twintig keer gebelt heeft. Ik loop naar de lift toe en druk op knopje twee voor de tweede verdieping. Al snel ben ik op de juiste bestemming en loop ik naar de juiste kamer toe maar voor ik mijn pasje tevoorschijn kan halen opent Tom de deur al. Zijn ogen staan boos maar ook opgelucht dat ik er weer ben. Zwijgend loop ik naar binnen en druk Levi en Bill een kus op hun wang. Bill ziet er al een stuk beter uit. 'Waar was je?' Tom komt voor me staan en ik rol even met mijn ogen. 'Heb even gewandeld, je hoeft me niet twintig keer te bellen Tom. Ik loop echt niet weg' Die woorden lijken Tom pijn te doen maar ik weet niet waar dit opeens vandaan kwam. 'Ik was bezorgd om je, je was ineens weg' Ik haal mijn schouders op en wil me omdraaien maar Tom pakt mijn schouders vast. 'Waarom doe je zo?' Kwaad sla ik zijn hand weg en voel mijn hand trillen. Het lijkt wel alsof alle opgekrobte woede ineens zomaar uit mijn lichaam stroomt. 'Behandel me niet als een kind Tom, ik kan prima voor mezelf zorgen. Als ik weg wil dan ga ik weg, ik hoef niet continu tegen je te zeggen waar ik ben. Ik ben niet zoals jouw die de eerste de beste slet neukt als hij zin heeft' Ik baal mijn handen tot vuisten en zie hoe Tom een paar stappen naar achteren doet. Ik merk hoe Bill en Levi de kamer uitlopen. 'Ik dacht dat we dat achter ons hadden gelaten Amynthas' Hoe hij mijn naam uitspreekt bevalt me niks. 'Jij hebt het achter je gelaten Tom Kaulitz. Maar weet je? Wat jij kan, kan ik ook. Ik heb ook seks gehad met iemand anders die week erna dat ik het van jouw hoorde. Misschien is dit kind niet eens van jouw' Ik sla mijn hand voor mijn mond en mijn ogen worden groot. Dit is helemaal niet waar, natuurlijk is dit kind van Tom. Ik weet niet waar dit vandaan kwam en of ik dit wel wilde zeggen maar ergens diep van binnen voelde het goed om dit te zeggen, om hem pijn te doen zoals hij mij pijn heeft gedaan. 'Slet' sist Tom woedent en draait zich dan zonder iets te zeggen om en stormt de kamer uit. Wat heb ik gedaan?