Untill I found you ||171|| Tom

Tom

In de bus leg ik Levi op een van de bedden in de tourbus. Het is hooguit een half uurtje rijden naar het hotel, als het verkeer mee zit, maar toch doe ik het. Bill ligt ook op bed. Na het concert voelde hij zich niet lekker. Ik hoop dat het niks ernstigs is. Als hij echt ziek wordt, kunnen we het concert morgenavond misschien niet spelen. Ik zou het heel erg vinden voor de fans, maar Bill is belangrijker.

'Tom, we zijn er.' Amynthas komt het kamertje ingelopen. Haar buik ondersteund ze met haar hand. Ik ben bij Bill zijn bed blijven zitten om over hem te waken.
'Bill,' probeer ik hem wakker te maken. In het afgelopen half uurtje is hij in slaap gedommeld, maar ik kan hem niet dragen. Langzaam opent hij zijn ogen en grijpt naar zijn hoofd. Hoofdpijn. Ik knik kort, als teken dat ik het begrijp. 'We zijn bij het hotel, maar ik kan je niet dragen. Je moet even zelf lopen.' Hij knikt en staat op. Van het nachtkastje pakt hij een zonnebril en een beanie. 'Ik zie je zo binnen broertje,' mompelt hij en loopt het kamertje uit.
'Ik til Levi wel op.' Amynthas knikt en loopt voor me het kamertje uit. Ik til Levi op en loop -via de achteringang van het hotel- naar binnen. David geeft de kamersleutel aan Amynthas en wenst ons een goede nacht.
'Tweede verdieping,' mompelt Amynthas. De lift verschijnt beneden en samen met Bill stappen we in. Een goede nachtrust kunnen we allemaal wel gebruiken.