2 - this is the time of my life

James

1 jaar eerder:

Ik ben dé James van school, iedereen kent me. Ik heb het gemaakt! Ik kan iedereen krijgen die ik maar wil. Ze gaan op hun knieën voor me, letterlijk. Ik geniet van mijn macht, het geeft me zelfvertrouwen. Nooit heb ik problemen gehad. Ik ben goed opgevoed en lijk een heilig boontje. Ze zullen eens moeten weten... Mijn ouders en school hebben geen idee wat ik uitspook. Ik ben hier goed in, het is mijn ding. Mijn vrienden zien mij als een soort god, ik ben alles wat zij ooit willen zijn. Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe ik het voor elkaar heb gekregen. Het kwam gewoon vanzelf op me afvliegen. En ik ontving het met open armen.

“Hey, James!” hoor ik iemand roepen door de gang. Ik draai me om en zie daar Alex staan. “Gaan we na school nog ehhh.. je weet wel?” “Ja tuurlijk, wat dacht je dan, half vier bij het afdakje.” “Oké, is goed,” antwoordt Alex terug en rent verder naar de les. Langzaam slenter ik zelf nu ook naar mijn lokaal, ik ben te laat. Zachtjes open ik de deur en sluip snel naar mijn plaats. Plotseling hoor ik overdreven gekuch van mijn docente en kijk op, onze ogen kruizen elkaar.

“James, heb jij een geldige reden dat je te laat bent? En goedemorgen zeggen kan geen kwaad..” “Ooh, ja sorry, mevrouw. Ik dacht, u was zo druk bezig met uitleggen dat ik u niet wou storen,” antwoord ik met een vriendelijke glimlach. “Goed bedoeld, maar zeg volgende keer graag gedag. Wel zo beleefd. Sorry, maar ik moet je alsnog als te laat opschrijven.” “Maakt niet uit, mevrouw, ik heb het verdiend,” zeg ik alsof ik er echt mee zit. Ze kijkt op en glimlacht vriendelijk. “Oké, voor deze ene keer kom je ermee weg!” Het is zó geweldig, ik heb echt iedereen ingepakt hier. Het is haast te makkelijk.. Ik heb slechts één onbekende zwakte....