#118.
Enjoy - ik heb al een nieuw deeltje klaar hoor btw. Mhihi. Lots of inspiration (:
<3.
Hij bleef zwijgen en ik wist niet hoe ik me moest gedragen. Ik voelde warm aan, net alsof mijn vel zou gaan barsten of scheuren. Het leek alsof ik mijn haren zou kunnen uitrukken, in de hoop dat die pijn de andere zou verdringen, maar ik kon het niet. Ik bleef machteloos toekijken hoe de traan in zijn ogen langzaam zijn spoor achterliet op zijn wang en dat terwijl ik mijn uiterste best deed om de vulkaan in me te onderdrukken. Mijn handen waren tot vuisten gebald. Ik kon hem verder uitdagen door te schelden, of ik kon me op hem gaan storten. Hoe dan ook zou de vulkaan ontploffen. Ik wist alleen niet welke manier de beste was, als er al een ideale manier voor was. Het leek wel minuten te duren voordat Tom’s schorre stem de ruimte terug vulde.
“Wanneer moet je terug naar de dokter?” “Overmorgen, als we terug zijn.” Hij knikte. Zijn blik was nors. Die afspraak stond al een hele tijd gepland, maar hij wist er niks van. Ik besefte wat ik deed, maar kon er niks aan veranderen. Ik deed een stap naar voren, waardoor ik nu bijna tegen hem stond. Ik probeerde om hem recht in de ogen te kijken, maar hij staarde strak voor zich uit. Als ik hem al zoveel pijn deed, wat zou het dan niet met Bill doen?
“Ik wil dat je meekomt.” Mijn uitspraak bracht hem zo van zijn stuk dat hij vergat zijn norse houding aan te houden. Zijn blik verlaagde zich tot hij die van mij vond. “Je wilt wat?” vroeg hij verbaasd. Hij begreep het vast niet, ik begreep ook niet waar ik dat vandaan haalde, maar ik meende het wel. Mijn stemming was een afwisseling van opgekropte woede en verdriet en het zag ernaar uit dat ik maar niet kon uitmaken welke kan ik ermee op moest. In ieder geval besefte ik dat ik Tom nodig had. “Alsjeblieft, Tom. Ik meen het. Ik besef hoe moeilijk ik het je maak. Ik vat mezelf niet eens en ik wou dat ik het kon laten ophouden, maar dat kan ik niet. Laat me daar gewoon niet alleen zitten bij de dokter, ok?” Hij knikte. “Je weet toch dat ik je graag zie?”
Reageer (5)
oh.... jeetje, mooi geschreven: ik meen het echt: snel verder!
1 decennium geledenAaahw Tom is echt een schatje
.
1 decennium geledenZe kan zijn steun ook zeker gebruiken en Tom kan haar die zeker geven. Misschien dat Tom ook wel dingen nog aan de arts kan vragen ofzo, zodat het voor hem wat rust geeft. Maar ik ben benieuwd wat Bill gaat vinden, als ze het hem verteld.
Ga je snel verder <3?
xx
Prachtig geschreven.
1 decennium geledenGoed dat ze Tom vraagt om mee te komen, ze kan steun gebruiken. Maar zodra Bill erachter komt maakt dat het alleen maar moeilijker. Hij zal zich zeker verraden voelen door zowel zijn vriendin als zijn broer. Anyway, ga snel verder want ik vind dit echt een prachtig verhaal!
<3
Swooooesh. <3
1 decennium geledenTrouwens, ik vind je cover lekker wél mooi. As in -it's Bill. Younger Bill. Dus hoe kan je dat in vredesnaam niet mooi vinden? [oké, wacht. je zei amateuristisch] dat vind ik ook niet. 'cuz, gewoon, dan heb je mijn covers nog niet eens gezien [wat, eigenlijk de reden is dat ik ze niet meer maak, gheheheh xd]
Hoe dan ook -ik moet nu iets zeggen over dit briljante verhaal. As in, that would be. the obvious thing to do, since. that's what this thing I'm typing nonsense into is meant for... but heay, nobody realises that. xd
[ever noticed? i do, all the time.]
Hoe dan ook, ik blijf gewoon. zo'n enorme fan van dit verhaal. Ik vind het zo mooi hoe je haar zo hebt laten. strugglen. [as in, dat is vernederlandst, want ik kon even niet bedenken hoe ik dat in het Nederlands moest zeggen] met zichzelf om het in eerste instantie aan Tom te vertellen. En dat je dan als lezer denkt -hey, misschien is dat wel een mijlpaal, dat ze nu denkt, misschien heb ik nu ook de moed het aan Bill te vertellen, maar dat jij realistisch blijft, en telkens spanning op blijft bouwen door te schetsen hoe moeilijk dat blijft, yaknow?
I just love that. En ik hoop heel erg dat Tom in ieder geval niets aan Bill vertelt omdat hij zich op een gegeven moment gedwongen voelt omdat Chaya blijft zwijgen, of omdat Bill iets door begint te krijgen en dan instort als hij merkt dat Tom wel iets weet, of of of weet ik veel. Op een manier dat hij zich gedwongen wordt íéts te zeggen. 'cuz, I could imagine him doing that, tweelingband en zo. dunno.
WHATEEEEEEEEEEEEVS. <3 *let's be happy and feed pony's and draw rainbows*
Nee, maar oké. Ik ga er weer vandoor. also.
Tschüsskio <3
Mooi!
1 decennium geledenSnel verder!
x