As people are walking all the time in the same spot, a path appears.

Vrijdag 1 december 2006


~ Mila Adams

Zijn zuivere stem galmt door het lokaal. Ik houd ervan om naar zijn stem te luisteren. Hij zingt zo zorgeloos, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Voor hem is het dat natuurlijk ook, het is zijn baan. Hij verdient er zijn geld mee. Ik wou dat ik dat ook kon. Dat zou in ieder geval een stuk leuker zijn dan in een bakker en een café werken. Maar, het is nou eenmaal niet anders. Je kan niet alles hebben.

Bij het refrein zing ik zacht mee. Ik móét meezingen, ik kan het niet laten.

And if you know
How do you get up from an all time low
I'm in pieces
Seems like peace is
The only thing I'll never know
How do you get up
Get up


Bill kijkt me verbaasd aan en lacht. Ik voel het schaamrood over mijn wangen glijden. Had ik dat niet moeten doen? Was het vals, was het slecht? Ik weet het niet. Ik wil het niet weten.
Ik speel het lied uit, omdat Bill het gevraagd heeft. Voor hem wil ik dat wel doen.
Zodra ik klaar ben, sta ik op en grijp mijn tas. ‘Mila!’ Door zijn stem blijf ik staan, in de deuropening. ‘Mila,’ klinkt zijn stem nog een keer, maar nu zachter. ‘Waarom ga je?’
‘Waarom zou ik blijven?’ Die woorden schoten er hard in. Ze kwamen er harder uit dan bedoeld, maar dat hoeft hij niet te weten. Waarschijnlijk heeft hij me niet nodig. Hij wilt nog wat zingen en heeft daar instrumentale ondersteuning bij nodig en dat moet ik zijn. Ik wil wedden dat hij alleen maar daarom met me afspreekt elke middag. Hij wilt gewoon wat zingen en zijn broer kan hem niet helpen nu die met Dirk omgaat.

~ Bill Kaulitz

Verbaasd kijk ik haar aan. Meent ze dat? ‘Mila, blijf.’ Ze draait zich om en kijkt me aan. Achter haar ogen zitten tranen, ik zie het. Ik zeg er niks van, dat helpt nu toch niet. ‘Ik wil niet dat je gaat,’ fluister ik en loop langzaam naar haar toe. Wat ik zeg is waar. Ik wil niet dat ze gaat. Ik ben van dit uurtje na schooltijd gaan houden. Alsof het mijn persoonlijke drug is. De muziek laat ons onze harten luchten, daarvoor zijn geen woorden of ellende lange gesprekken nodig. Alleen een liedje, een songtekst en de achterliggende gedachte. Ik weet dat wij haar begrijpen. Ik wil het haar duidelijk maken, maar ik weet niet hoe.

Krijg ik voor dit extra lange stukje extra veel kudo`s en reacties? <3
And: Voor de JB-fans: Een vriendin van mij schrijft deze story. You should take a look! X

Reageer (5)

  • darksunside

    mooi geschreven en nu moeten bill haar knuffelen
    en over haar rug heen wrijven
    en gaan ze zeggen wat ze van elkaar vinden (flower)

    1 decennium geleden
  • AngelicPower

    snel verder!!(Y)

    1 decennium geleden
  • KOEKMONSTER7

    Wauw meid, echt super geschreven. Ik kan echt geen genoeg krijgen van dit verhaal! Bill is zo super lief voor haar, maar Bill is ook gewoon een schatje. En Tom? Tom heeft een paar schoppen onder zijn kont nodig.

    Char, wij gaan gewoon samen Tokio Hotel opzoeken en dan ontvoeren we Tom en Bill voor altijd. ^^ Ik mag Tom dan natuurlijk hebben en jij Billyboy.

    En bedankt dat je reclame maakt voor mijn verhaal honn, ben je echt dankbaar.

    Snel verder anders kom ik met een hakmes achter je aan. *gemeen lachje*

    1 decennium geleden
  • AlreadyGone

    Supermooi stukje!
    Snel verder! (flower)
    x

    1 decennium geleden
  • jerasu

    Mooi geschreven, snel verder!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen