Derde deel

“Maar jullie delen toch dezelfde slaapzaal?” fluisterde Penny hem toe.
      “Ja, maar dat betekent nog niet dat ik hem begluur terwijl hij zich omkleedt,” siste Percy terug. Op deze manier zou hij zijn Potions essay nooit afkrijgen. Bovendien begon hij zich behoorlijk te ergeren aan Penny’s vasthoudendheid. Al sinds het ontbijt gisterochtend wilde ze het over niets anders meer hebben dan Oliver Wood en Percy had echt wel iets beters te doen dan drie keer aan te horen dat Oliver toch echt een van de meest schattige glimlachen had die Penny ooit had gezien. Dat was totaal irrelevant voor een essay over het nut van bowtruckle uitwerpselen bij het brouwen van gevorderde toverdranken.
      Zelfs al was zijn glimlach inderdaad best wel schattig.
      Maar alsnog, irrelevant, en vermoedelijk niet bevorderend voor zijn huiswerk. Percy was zich er immers vrij zeker van dat professor Snape niet bijster geïnteresseerd was in de vele aspecten van Olivers glimlach.
      “Hé, Toby!”
      Percy schrok nogal van Penny’s plotselinge uitroep. De bibliothecaresse wierp bovendien een achterdochtige blik in hun richting, waar hij ook absoluut niet blij mee was. Ze waren Prefects en ze zouden een voorbeeld moeten geven aan de andere leerlingen, wat ook inhield dat ze niet zomaar door de bibliotheek mochten schreeuwen. Voordat hij echter de tijd kreeg om Penny hierop aan te spreken, was de jongen die ze had geroepen bij hun tafeltje gearriveerd.
      “Hallo Penny.”
      “Hoe gaat het?” vroeg Penny met een glimlach.
      “Goed,” antwoordde Toby, die haar een stralende glimlach terugzond. “En met -”
      “Ik denk dat ik je al zeker een maand niet meer heb gesproken,” viel Penny hem in de rede voordat hij zijn eigen vraag had kunnen stellen. “Dat lijkt echt lang. Is een maand niet lang, Percy?”
      “Eh -”
      “O, wat onbeleefd van me. Jullie kennen elkaar natuurlijk helemaal nog niet, of wel? Ik zou jullie eerst aan elkaar moeten voorstellen. Percy, dit is Toby. Toby, dit is Percy, mijn beste vriend.”
      Toby stak zijn hand uit naar Percy en Percy schudde die, maar hij voelde zich een beetje nietig naast deze jongen. Niet alleen omdat hij wist dat de ander een jaar hoger zat, in de zevende van Hufflepuff, maar ook omdat Toby een vrij imponerend uiterlijk had. Hij was lang, blond, gespierd en zag er eigenlijk over het geheel gewoon uit alsof hij zo van de omslag van Teenwitch Weekly was gestapt.
      “Leuk je te ontmoeten, Percy.”
      “Ja,” stamelde Percy onhandig. Hij hoopte dat hij niet echt zo rood was als zijn gezicht voelde. “Insgelijks.”
      “Ik moet eigenlijk weg, een van de mensen die ik bijles geef wacht op me. Ik zie je nog wel eens, Penny.”
      Penny knikte enthousiast, al had Percy op de een of andere manier het gevoel dat ze teleurgesteld was. “Natuurlijk. En misschien zie je Percy dan ook wel weer. Ik weet zeker dat jullie heel goed met elkaar overweg zouden kunnen. Percy helpt mij ook altijd met mijn huiswerk, toch, Percy?”
      Percy fronste. Penny was een Ravenclaw en had bijna precies het tegenovergestelde vakkenpakket van het zijne. De laatste keer dat hij haar ergens mee had geholpen was waarschijnlijk drie jaar geleden. “Eigenlijk -”
      “Ach, hij is veel te bescheiden.”
      “Ik moet nu echt gaan,” drong Toby aan. “Later, Percy, Penny.” Hij glimlachte nog eens naar Penny en liep toen ook echt weg voordat ze hem weer tegen kon houden.
      Penny draaide zich echter onmiddellijk naar Percy toe en begon opgewonden tegen hem te fluisteren. “Vind je hem niet knap? Hij is knap, toch?”
      “Ik - Ik denk het.”
      Penny giechelde. “Dat vat ik op als een ja.”
      Achteraf had Percy misschien al gewaarschuwd kunnen zijn door haar gedrag op dat moment, maar hij was veel te opgelucht dat ze over iets anders dan Oliver spraken om er echt bij stil te staan dat zijn vriendin alweer een ander plan voor hem zou kunnen hebben gevormd. Bovendien had Penny door de korte ontmoeting weer voldoende stof om over te praten en vroeg ze daardoor nauwelijks nog om zijn mening, waardoor hij haar stem kon buitensluiten en eindelijk met zijn essay bezig kon.