1 - We were born to die

Hoe ben ik hier verzeild geraakt? Wat heeft mij hier gebracht? Hoe? Hoe heb ik dit zover laten komen? Tientallen vragen dwalen door mijn hoofd terwijl ik voor de spiegel sta. Ik staar naar mijn bloed, dat in het gootsteenputje verdwijnt. Langzaam hef ik mijn hoofd. Ik kijk nu naar mijzelf, mijn ogen zijn omringd door kringen van wallen. Mijn huid is vet en mijn haar lijkt net een bos stro. Ik voel langzaam weer tranen opkomen, ze komen steeds dichterbij, en stort dan in. “WAAROM?” schreeuw ik terwijl de tranen vloeien en over mijn wangen rollen, ik hield het niet meer. Ik voel me zo alleen, ook al ben ik dat niet. Niets of niemand kan me nog ompraten, mijn gedachtes verbannen. Ik ben verloren. Plotseling gaat de deur open op een kier. Ik weet niet hoe snel ik moet opstaan of ik val alweer om, snel vangt hij me op. Hij, de man van mijn dromen. Maar het is al te laat.... Niets weerhoudt mij nog van mijn einde.