11.

POV Rosalie

Ik zit met tranen in mijn ogen bij Gustav op de bank, op de een of andere manier hangt er een rare en vervelende stilte tussen ons. ‘Hoe gaat het met Joris?’ vraagt hij na een tijdje. Ik slik bij het horen van zijn naam, ik mag niets laten merken. ‘Goed.’ mompel ik. Ik zucht weer voor de zoveelste keer in een uur tijd. Joris is mijn vriendje maar het werkt de laatste tijd gewoon niet meer tussen ons en ik ben er zeker van dat mijn gevoels voor Gustav er tussen zitten voor iets. ‘Rose, what’s up?’ Gustav kijkt me met een grijns aan omdat hij weet dat ik zijn Engels accent grappig vind. ‘We hebben ruzie gemaakt.’ zeg ik zacht waarna mijn glimlach om zijn accent verdwijnt. ‘Hé? Maar ik dacht dat jullie je gingen verloven?’ vraagt hij verbaasd waarna hij naast mij komt zitten. ‘Dat dacht ik ook.’ zeg ik met tranen. Ik durf hem niet eens aan te kijken, wat moet ik zeggen? Dat we ruzie hebben gehad omdat Joris ik Gustav zijn naam in mijn droom fluisterde en Joris weet dat er meer aan de hand is? Het is de waarheid, maar ik wil niet dat Gustav erdoor ongelukkig wordt. Hij houdt van Emily, niet van mij, dat moet ik gewoon accepteren! ‘Gus, je bent en blijft mijn beste vriend. Dat weet je toch he?’ Ik kijk hem aan en omhels hem met tranen. Zonder te kijken weet ik hoe Gustav zich voelt, we hebben geen woorden nodig om elkaar te vertellen wat we voelen. ‘Rose, ga je mij nog vertellen wat er aan de hand is?’ vraagt hij na een tijdje. Ik laat hem los en zucht. ‘Joris heeft mij bedrogen.’ zeg ik zacht. Ik voel de tranen weer opkomen maar ik moet ertegen vechten, ik moet sterk zijn. Ik kijk mijn beste vriend aan en zie een mix van gevoelens. Hij is duidelijk verbaasd maar ook kwaad. Ik slik, dit is maar een deel van de waarheid en ik zie nu al dat hij het moeilijk heeft. Als ik ga zeggen dat Joris mij met zijn vriendin bedrogen heeft, dan is het hek pas echt van dam. ‘De klootzak.’ Gustav is duidelijk kwaad, kwaad omdat iemand mij gekwetst heeft. ‘Weet je met wie?’ Mijn hart klopt als een gek als hij dat vraagt, ik ben een slechte leugenaar en nu moet ik hem de grootste leugen van mijn leven gaan vertellen. ‘Neen.’ is het enige wat ik kan uitbrengen. Ik durf hem zelfs niet eens aan te kijken want dan ga ik mezelf niet kunnen stoppen, dan ga ik hem waarschijnlijk alles vertellen. Ik kijk op al mijn gsm gaat. ‘Ik moet maar eens naar huis.’ zeg ik gevoelloos als ik zie dat Joris mij al 3 keer gebeld heeft. Ik zou om 18 uur thuis zijn, het is al 22 uur voorbij. De klootzak zal vast wel bezorgd zijn ofzo.

Waar is Joris? Ik zucht en kijk rond, zijn auto staat er maar hijzelf is er blijkbaar niet. Ik zucht en ga in de zetel liggen, het was vandaag echt een vermoeiende dag. Ik zet de tv aan zonder het geluid aan te zetten, de beelden dringen toch niet tot me door. Ik zucht en val bijna inslaap als ik een kreun hoor. Ik sta verward op, wat was dat? ‘Arg, Joris.’ Ik kijk rond, het geluid komt van boven. Ik slik, bang om iets te zien wat ik niet wil zien. Ik doe mijn schoenen uit als ik bij de trap aankom zodat ze mij boven niet kunnen horen. ‘Jhaaaa!’ Ik hoor duidelijk hoe een vrouwenstem luid kreunt en dit zorgt ervoor dat mijn handen beginnen te zweten. Langzaam ga ik de trap op, ik herken het geluid van Joris die zich inspant. Als ik bijna boven ben blijf ik staan, wil ik dit wel zien? Ik weet al wat ik in de slaapkamer ga aantreffen, maar wil ik dit ook wel echt zien? Mijn twijfels worden meteen weggeveegd als ik Joris hoor klaarkomen, zonder na te denken ga ik verder de trap op. Gelukkig staat de deur van onze slaapkamer open. Mijn hart stopt voor even als ik zie met wie Joris in bed ligt. Ze ligt languit naast hem met gesloten ogen, het is duidelijk dat ze ervan genoten heeft. Ik slik en draai mij om, ze hoeven mij niet te zien. ‘Je moet gaan voordat Rosalie thuiskomt.’ is het laatste wat ik Joris hoor zeggen voordat ik zachtjes het huis verlaat. Ik stap in mijn auto en rij met tranen in mijn ogen naar de enige persoon die mij kan begrijpen zonder dat ik alles vertel: Gustav.