57
Mijn dag was voorspoedig verlopen, mijn vader had me met een glimlach in zijn armen getrokken. Zijn grote, stevige armen maakten zijn terug komst hartelijk. Hij was minstens een kop groter en 2x zo breed als ikzelf. Hij had geroken naar de haven waar hij net was aangemeerd, over een weekje zou hij weer vertrekken, richting Australie dit keer. Ondanks de norse uitdrukking op zijn gezicht was zijn humeur beter dan anders. Ik was dan ook zeer nieuwsgierig waar dat vandaan kwam, maar het lef om dat hem te vragen had ik niet. Ik was al veelte bang dat zijn humeur prompt weer zou omslaan.
We waren die avond nog met zijn allen richting ons vaste eet tentje geweest, waarna ik daarna onder de douche was gesprongen en voldaan mijn bed was ingekropen.
De volgende dag was ik weer voor dag en dauw uit mijn bed gekropen en had ik mezelf weer in een ander gekleurd ballet pakje gewrongen, zwart dit keer. Mijn haar lag beter dan gister dus liet ik het vrolijk los zwieren, mijn krullen dansten over mijn schouders en ik stifte mijn lippen zorgvuldig rood. Ik wreef langs mijn wenkbrauwen die eigenlijk alweer toewaren aan een epileer beurt maar tijd daarvoor was ver te bekennen. Ik pakte mijn mobiel vast die aangaf dat ik een smsje had, ik opende hem en mijn ogen schoten over de regels. Hij was van Trace, die meldde dat David overmorgen zou overvliegen naar Nederland. Ze was enorm enthousiast en kon haast niet wachten hem weer in haar armen te sluiten. Een jaloers gevoel bekroop me. Gewoon om het feit dat hij haar niet vergat, of achterliet, of in de steek liet maar gewoon voor haar terug kwam. Ze vroeg of ik morgen langskwam, David wou mij namelijk ook graag weer zien. Hij had helaas niet zo lang en zou 3 dagen later weer terug vliegen naar Spanje in verband met het WK dat er aan zat te komen. Al snel stemde ik in met het idee, natuurlijk zou ik even langs komen. Het was namelijk ook al meer dan 1,5 week geleden dat ik Trace had gesproken, en normaal hield ik het al niet zo lang vol zonder haar, dus dit was een hele prestatie. Trace woonde in Leiden, waar ik eerst ook in een kleinschalig apartementje woonde, helaas was de huur verlopen en waren mijn spullen gedumpt bij mijn ouders. Nadat ik dr had gesmst had ik mijn mobiel in mijn tas gegooid en was ik richting de balletschool gelopen, waar het al aardig druk was.
Fernando Torres.
Mijn ogen gleden naar mijn dure horloge om mijn linker pols, de wijzers gaven half 5 aan en mijn ogen gleden richting David die tegenover me zat. We bevonden ons in de plaatselijke starbucks.Ik dronk mijn koffie op. "Ik ga zo weer, Olalla zou zich wel afvragen waar ik blijf" Ik kuchte even om de schorre klank weg te krijgen en David kneep zijn ogen tot spleetjes. "Ik uhm...Ik vlieg overmorgen naar Nederland.." Net toen ik wou opstaan keek ik hem met een vragende blik aan en viel ik terug op mijn stoel. "Nederland?" Scarlett stak weer op in mijn gedachten en de drang was groot om te vragen of ik mee kon gaan. Blijkbaar had ze mijn brief nooit gelezen, want we hadden een mailtje gekregen van het reisbureau dat de vakantie gasten daarna een vrij persoonlijke brief hadden gevonden, ongelezen. Haar smsje was ook niet al te lief, en reactie op al mijn andere telefoontjes, smsjes, whatsappen of wat ook maar een manier was om contact met haar te leggen, had ze niet geaccepteerd of me gewoon compleet genegeerd. Misschien had ze zelfs wel een ander nummer genomen, stalker dat ik was. "Ja, ik heb het Trace al een tijdje beloofd" Ik keek hem vragend aan, wat moest ik met deze informatie. "En daar wil je mee zeggen?" Drong ik aan, af en toe keek ik op van een 'hola' van mensen die me herkenden. Af en toe glimlachte ik, af en toe zei ik netjes gedag terug. "Nou..." David keek om zich heen waarna hij zich naar me toe boog. "Ik wéét dat je niet met Olalla wil trouwen, hoelang wou je dit spel nog met dr gaan spelen?" Zijn wenkbrauwen schoten omhoog en ik sloeg een zuchtje. Verslagen keek ik richting mijn schoenen waarna ik opkeek. "Wát moet ik dan?" Vroeg ik hopeloos. "Een week van te voren tegen Olalla zeggen: Sorry ik wil niet meer met je trouwen, ik heb iemand anders ontmoet?!" Ik verhefte mijn stem en David maande me tot stilte. "Je moet doen wat je denkt dat het beste is...maar ik wou je alleen zeggen dat je hier later spijt van gaat krijgen" Zijn woorden drongen tot me door en ik beet op mijn lip. "Kan ik nog mee richting Nederland?" Vroeg ik toen uit het niets. Een glimlach sierde David's gezicht "Natuurlijk, jij altijd"
Vrij saai stukje, maarja die moeten er ook zijn hah?
Reacties? Meer dan 6 reacties is morgen nog een stukje, beloofd!
Reageer (7)
Verder!!!!!!!!!!!
1 decennium geledenReactie nummer 6!!! Meeeeeeeeeer!!!!!!
1 decennium geledenSnel verderr(H)
1 decennium geledenLaat het aub goedkomen..
Je schrijft goed.
)
1 decennium geledenEn niet zo onzeker over je schrijfstijl
En nu snel verder..
(Ik reageer normaal nooit maar ik weet hoeveel adrenaline het geeft als je een reactie krijgt
Oh het moe goed komen!
1 decennium geledenSnel verder!