Try To Catch My Lovebug. 29

Het is gewoon weer normaal op school. Niemand die anders is of doet. Niemand die weet wat jij mist. Niemand die het mag weten. Eva vroeg je wel over het concert. Ze kon zelf niet komen, geen geld en ze mocht niet ofzo.
Je fietst naar huis. Onderweg kom je langs een tijdschriftenwinkeltje. Je blijft even staan. Er ligt een tijdschrift met een verslag over het concert. Je vist nog een dollar uit je broekzak en betaalt het tijdschrift.
Snel fiets je door. Thuis zet je je fiets op slot en loopt direct door naar je kamer. Je moeder komt toch pas om zes uur thuis.
Je zoekt de goede bladzijde. Er staan mooie foto’s van de jongens en Avril. Je leest de tekst. Het was vol, veel mensen, spandoeken, de Jonas Brothers kwamen op, lees je. Dan valt je het volgende stukje op.
‘Nick sprak het publiek aan op de roddels die er verspreid werden over hem. We hebben jullie al eerder bericht dat Nick waarschijnlijk een liefje zou hebben. Nick heeft tijdens het concert uitleg gegeven. Het is zijn beste vriendin en niet zijn liefje. Hij gebruikte lovende woorden over haar, maar verzekerde de meisjes dat hij nog steeds happy single was,’lees je hardop voor. Je grinnikt, die roddel is de wereld ook weer uit.
Je leest nog verder over Avril en legt het tijdschrift dan weg, je moet weer bezig met je huiswerk.

Het is zondagavond en je schrikt wakker van je mobiel. ‘Met Junnne, mm,’zeg je slaperig.
‘Hoi, met Nick,’hoor je opgewekt aan de andere kant van de lijn.
Je rekt je uit. ‘Hoi, hoe is het?’vraag je.
‘Goed, en met jou?’vraagt Nick.
Je gaapt. ‘Goed, goed. Uhm, hoe laat is het?’vraag je slaperig.
‘Eh, half elf ‘s avonds hier, hoezo?’vraagt Nick.
‘Oh, shit. Ik was bezig met mijn huiswerk, maar ik ben waarschijnlijk in slaap gevallen,’zeg je en wrijft nog eens in je ogen.
‘Niet slim! Hoe gaat het op school?’vraagt Nick dan maar.
‘Goed, het is wel leuk. Wel gezellig met Eva enzo. En ach, soms gebeuren er nog wel eens leuke dingen. Hoe gaat het bij jou? Druk met alles?’
‘Ja, best wel. Zoals gisteren ook weer. Eerst wat interviews en dan snel naar ergens voor een kleine persconferentie en dan nog weer naar een of ander gala. Dan is het echt racen van daar naar hier en hier naar daar. Maar het was wel te doen op zich,’antwoordt Nick.
‘Ah, beter. Ik moet morgenavond weer naar mevrouw Gillenhale, denk je dat ze het zal opmerken dat je er niet bent?’vraag je.
‘Hm, ik weet niet. Misschien wel. Ik ben onmisbaar, dat wel, dus, misschien dat ze het toch merkt,’zegt Nick plagend.
‘Ja, vast. Nee, maar ik mis je wel. Het is niet zo dat je opeens meer voor de deur staat. Niet dat ik een reden heb om de deur uit te gaan en ik heb geen zin om alleen in de rij bij de bakker te gaan staan,’zeg je lachend.
‘Nee, sorry. Ik mis jou ook wel. Ik kan niet na een paar interviews of een zware dag even naar je toe lopen en gewoon normaal doen. Gewoon lachen en gek doen,’zegt Nick nu ook. ‘En ik word al helemaal gek van Joe, die zeurt me de hele dag aan mijn kop. Haha, nou een beetje dan.’
‘Ja, Mira ook al. Haha, jullie hadden gewoon nooit moeten weggaan.’
‘Nee, ik weet het. Nja, we komen zo snel mogelijk langs denk ik,’zegt Nick.
‘Nee, wij komen gewoon bij jullie,’zeg je lachend.
‘Ook goed. Maareh, ik moet nu weer gaan.’
‘Ja, is goed. Ik bel je nog wel.’ Je bijt op je lip. Waarschijnlijk gaat het nog zo lang duren voordat je hem weer ziet.
‘Oké, doei! Take care,’zegt Nick.
‘Ja, is goed. Jij succes, doei!’zeg je en drukt het gesprek uit. Je haalt diep adem en staat op. Je moet je tanden maar eens gaan poetsen en dan echt je bed inkruipen.