Try To Catch My Lovebug. 28

*KevinPov
Je staat op en loopt op June af. Ze komt ook naar jou toe. Je slaat je armen om haar heen.
‘Hm, het is echt geweldig om je te kennen,’zegt ze.
Je lacht. ‘Ja, het is ook geweldig om jou te kennen. Je bent een klein beetje als mijn kleine zusje geworden,’zeg je zachtjes.
Ze houdt je stevig vast. ‘Dank je. Je bent ook mijn grote broer.’ Ze drukt een kus op je wang.
‘Ik bel je,’zeg je en geeft haar ook en kus. Ze knikt en loopt richting Joe.

*MiraPov
Je knuffelt Nick. ‘Veel succes nog. Vergeet ons niet, en dan hopelijk tot heel snel,’zeg je tegen hem.
Hij geeft je een knuffel. ‘Nee, komt goed. Jij ook succes en zorg voor June,’zegt Nick.
Je lacht. ‘Ja, jij voor Joe,’zeg je met een knipoog.
‘Komt goed,’zegt Nick en laat je los.
Je loopt richting Joe. Hij bijt op zijn lip. Je knuffelt hem. Hij drukt een kus op je lippen. ‘Doei lieverd. Ik zal je bellen, ik zal je niet vergeten. We zien elkaar snel weer,’zegt Joe optimistisch.
Je knikt en slikt. Je wilt hem niet laten gaan. Je drukt een kus op zijn zachte lippen. Je kijkt nog even in zijn bruine ogen en laat hem dan los. Joe knijpt in je hand en loopt richting zijn kamer.

*JunePov
Je ziet Mira afscheid nemen van Joe. Je weet dat ze het moeilijk heeft. Jij eigenlijk ook wel. Je moet je drie beste vrienden achterlaten met een gevoel dat je niet weet wat er met ze gaat gebeuren. Alsof alles verkeerd kan gaan nu ze niet meer bij je zullen zijn. Nick staat wat stilletjes toe te kijken. Je loopt op hem af. Je weet dat hij er net zo als jou over denkt. Jullie willen gewoon hier blijven. Niet beroemd, maar gewoon alsof het normaal is dat hij hier woont en alsof het normaal is dat jullie elkaar elke dag zien. Het is allemaal zo gewoon geworden. Je kent dit hotel nu al uit je hoofd en je weet gewoon wanneer dat Nick op de stoep staat voor een wandeling met Bonzo. Maar je weet dat het niet kan. Nick moet gewoon verder. Hij is een superster. Hij heeft een drukke agenda, daar kan jij niet tussen komen. Nooit.
‘Nou, tot ziens dan maar, denk ik,’zeg je zachtjes.
‘Mm, kom hier,’zegt Nick en slaat zijn armen om je heen. De armen die jou deze twee week zo hebben getroost en gesteund. De armen die je moet laten gaan en weer moet delen met anderen.
Je snikt even. ‘Ik ga je missen,’zeg je zachtjes.
‘Ik jou ook. Ik zal je vaak eens bellen. En we gaan zo snel mogelijk zorgen dat je ons met Mira kunt opzoeken,’zegt Nick tegen je.
Je laat hem los en kijkt hem aan met een glimlach. ‘Je moet weten dat ik gisteren heel trots op je was. En ik hoop dat alles goed gaat,’zeg je.
Hij glimlacht. ‘Dank je. Het komt wel goed. Ik ben ook trots op jou en op alles wat je doet! En vergeet het niet, dat je een mooie, bijzondere meid bent,’zegt hij.
Je lacht verlegen. Je drukt een kus op zijn wang. Hij ook op die van jou. Je klopt nog even op zijn schouder en draait je dan om.
Je pakt je schooltas van de vloer en hangt hem over je schouder. Mira geeft Joe nog een kus en volgt dan je voorbeeld.
‘We gaan jullie missen,’zegt Joe nog.
‘Wij jullie ook,’zeg je en loopt de deur uit.
‘Doei lieverds,’zegt Mira en stapt ook de deur uit. Jullie lopen richting de lift en stappen in. Je zucht als de deuren sluiten.
‘Op naar school,’zegt Mira.
Je kijkt haar aan en lacht. ‘Ik hou van je,’zeg je dan. Mira lacht en knuffelt je.
‘Ik ook van jou. En ja, we slepen ons er wel doorheen. We overleven het heus wel zonder hen. We zien ze snel genoeg weer,’zegt ze optimistisch. Net zoals Joe ook zo optimistisch is. Je lacht.
Als jullie het hotel uitlopen en op jullie fiets stappen voelen jullie je weer sterk. Jullie zwaaien nog even naar de jongens die van boven naar jullie staan te kijken.
‘School, here i come!’zeg je lachend en trapt stevig door.