Untill I found you ||169|| Tom

Tom

Nerveus sta ik backstage. Nog twee minuten tot het concert. Amynthas staat naast me en doet een poging om me rustig te maken. Levi ligt in de kleedkamer te slapen. 'Nog één minuut!' roept iemand van de crew. Ik krijg mijn gitaar in mijn handen geduwd. Amynthas drukt een kus op mijn lippen. 'Succes schatje, je kan het!' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht waarna ik het podium op ren. Zodra ik in beeld kom sla ik de eerste noot aan. Mijn blik laat ik door het publiek glijden. Door al die lampen zie ik niet heel de zaal, maar het deel dat ik zie gaat helemaal los. Dit is geweldig. Dit is mijn droom. Ik leef mijn droom.

'Je was geweldig!' zegt Amynthas enthousiast tegen me in de minuut rust die we hebben. Ik krijg een flesje water aangereikt en drink daar gulzig van. 'Bedankt,' zeg ik tussen de slokken door. Het is geweldig dat Amynthas me zo steunt in mijn carrière. Een betere vriendin had ik me niet kunnen wensen.

'Jongens! Het is tijd!' Gustav heeft nog iets langer pauze. De volgende twee nummers zijn akoestisch zonder drums. Maar Gustav verdient het. Hij heeft het zwaar daar in de hitte van de lampen achter zijn drumstel.
Met een glimlach op mijn gezicht loop ik het podium weer op. 'Hello everybody!' Een luid gegil stijgt op uit het publiek. Ja, dit is mijn baan en ik houd ervan.