Hoofdstuk 18

Na de meet & greet neemt Jack me nog even apart. "Hey, ik wou even weten hoe het nou met je gaat. Ik hoorde niets van je, en ze zeggen dat geen nieuws goed nieuws is, maar ik wou het toch wel even zeker weten." begint hij. "Het gaat goed." antwoord ik onverschillig. "Je liegt." reageert hij. "Ik huil mezelf nog elke avond in slaap. Ik kan het niet laten gaan en in therapie gaan bij een collega helpt ook niet. Ik ga al sinds zijn dood bij een collega." geef ik toe. "Waarom liet je dat niet even weten? Ik had tijd kunnen maken om even langs te komen..." antwoordt hij. "Jack, je hebt duizenden fans. Je gaat echt niet zomaar even tijd maken voor een fan die met problemen zit." reageer ik en rol eens met mijn ogen. "Wat maakt dat je dat denkt?" vraagt hij ongelovig. "Als je voor elke fan tijd moet maken kan je beter niet meer slapen, eten of optreden." antwoord ik. "Ik kan misschien niet elke minuut van de dag, maar als ik tijd heb, waarom zou ik het dan niet doen?" antwoordt hij op zijn beurt. "Wat verwacht je eigenlijk, Jack? Moet ik misschien mijn ingebeelde postduif opsturen om je te laten weten dat ik tot over mijn oren in het onbegrip en verdriet zit en dat niemand me kan helpen?" Hij schudt zijn hoofd. "Je kan misschien beginnen met mijn gsm-nummer op te zoeken in je klantenbestand en eens te bellen?" na die opmerking kan ik met mijn hoofd wel 100 keer tegen de muur slaan. Waarom kwam ik daar niet op. Jack was een patiënt , al zijn gegevens staan in de computer. "Daar heb je dus niet aan gedacht." Betrapt schud ik mijn hoofd. "Hoe heet je postduif?" Verward kijk ik op. "Je ingebeelde postduif... Hoe heet ze?" verduidelijkt hij. "Oh,... Euhm... Albert." lach ik. "De mijne heet Jef" antwoordt hij. "Leuke naam." geef ik hem een compliment.

"Jack, ik wil je romantisch moment niet onderbreken, maar we moeten gaan." laat Rian weten. "Oh ok, we waren even aan het praten over onze postduiven. No romance for me." licht hij Rian in. "Oké, ik verdwijn maar weer uit jullie gesprek, stelletje rare kwieten." Hoofdschuddend voegt hij zich weer bij de rest. Na enkele seconden volgen we zijn voorbeeld. we nemen nog afscheid van elkaar en ieder gaat zijn eigen weg.