Deel 13

Vermoeid plofte ik neer op mijn bed. Wat een dag! Ik schopte mijn hakken uit en sloot mijn ogen. Het kon me nu even niets schelen dat ik in mijn kleren ging slapen. Totdat mijn kamer deur openging en mijn moeder en Sarah binnen kwamen lopen met een matras. Ik zuchtte en ging weer rechtop zitten. Mijn moeder had aan Sarah gevraagd of ze bleef logeren. Ik had haar nog smekend aangekeken om het niet te vragen, maar Sarah had al ja gezegd. Waarschijnlijk sliep ik vanacht dus helemaal niet. Met een zwaai sprong ik weer van mijn bed af en pakte wat beddengoed uit mijn kast.

Toen we klaar waren met Sarah’s bed, wenste mijn moeder ons een goede nacht en sloop de kamer uit. Nou, daar zal wel niet veel van terechtkomen, want zodra mijn moeder de deur had gesloten, dansde Sarah al door mijn kamer heen. ‘Dit was de beste dag van mijn HELE LEVEN!’ riep ze vrolijk. Hoe kon zij niet moe zijn? We hadden de hele avond op die torenhoge hakken gelopen, mijn voeten deden pijn, mijn ogen vielen haast dicht, maar toch sprong zij nog door mijn kamer heen! Dat kind was niet goed in haar hoofd. Langzaam rolde ik mijn bed af. Wat trouwens niet zo’n goed idee was, want ik belandde met een klap op de grond. Vermoeid krabbelde ik weer overheend en slenterde naar mijn kast. Achter me hoorde ik Sarah gewoon door ratelen. ‘We hebben One Direction gewoon ontmoet! ONE DIRECTION! En Niall zei dat hij me knap vond! Dat geloof je toch niet! Ik weet zeker dat we gaan trouwen. Maar ik wil dan wel in Ierland trouwen. Ierland lijkt me zo’n leuk land! Al die mensen daar zijn zo aardig! Inclusief Niall natuurlijk.’ Waar was mijn pyama? ‘En de andere jongens waren ook allemaal zo lief! Ik snap die vriendinnen allemaal wel hoor! Tenminste, als ik zulke jongens tegenkwam, zou ik er meteen verliefd op worden! Louis, Liam en Zayn hebben zo veel geluk dat ze een leuk meisje zijn tegengekomen.’ De rest hoorde ik niet meer. Wat had ze nou gezegd? Zayn had een vriendin? Opeens voelde ik in me iets breken. Het was net genoeg om een traan in mijn ooghoek op te laten wellen. Nu werd ik boos. Woest veegde ik de traan weg uit mijn ooghoek. Wat sta ik hier nou, een beetje stom te huilen om een jongen die ik nog maar 2 uur ken?! Hij was het niet waard om over te huilen. En trouwens, waarschijnlijk zou ik hem nooit meer zien. Maar opeens dacht ik weer aan wat Harry had gezegd. Hij vond me leuk. Nou ja, dat beweerde Harry. Maar als het echt zo zou zijn, wat zou er dan gebeuren? Hoe kon hij mij leuk vinden, als hij al een vriendin had! Zuchtend keek ik weer voor me. Jongens...