71. | Goodbye! See You Soon, I hope!

’Worden jullie wakker, jullie moeten o 12 uur al weer naar het station.’ Mijn moeder klopt nog een keer op de deur, ik open langzaam mijn ogen en knik. Ik maak de andere meiden ook akker en mijn moeder gaat weer naar beneden. Sabine gaat als eerste naar de badkamer. ’Zeg Eline, Hoe goed ken jij Tokio Hotel eigenlijk?’ Ik kijk M-J lachend aan. ’Al wel een tijdje, maar de laatste weken zijn ze echt goede vrienden geworden.’ M-J knikt. ’Vind je iemand daarvan leuk?’ Ik kijk blozend de andere kant op. ’Oehooeee! Eline is verlieffdd!’ ’Ja, maar hij niet op mij.’ Ik kijk droevig voor me uit. Janneke, M-J en Mieke komen naast me zitten. ’Vast wel, hij zou gek zijn als hij niet gek op je is. Wie is het eigenlijk?’ Ik kijk Mieke lachend aan. ’Tom.’ Sabine komt de kamer weer binnen ik sta op. ’Als jullie anders eerst wat gaan eten, hebben we dat gehad.’ De meiden knikken en lopen naar beneden. Ik pak wat kleren en loop naar de badkamer. Ik doe mijn pyjama uit en douche kort. Ik droog me af, doe mijn kleren aan en loop naar beneden, waar ik de rest aantref. Janneke, M-J en Mieke gaan naar boven om zich aan te kleden. Ik pak een broodje en ga eten. Sabine en ik kletsen over van alles en nog wat als de bel gaat. Ik sta op en loop naar de deur. Ik eet eerst mijn mond leeg en open dan de deur. ’Hé Tom! Wat ben je vroeg!’ Tom knikt. Hij geeft me een knuffel en een kus op mijn wang. ’Bill wilde me weg hebben geloof ik. Hij was helemaal aan het stressen en zei dat ik weg moest.’ Tom haalt zijn schouders op. ’Nou ja, maakt ook niet uit. We moeten alleen de meiden wel naar het station brengen.' Tom knikt. Met Tom achter me aan loop ik weer naar de keuken waar ik verder eet. Als ik mijn eten opheb komen de andere meiden ook naar beneden met hun koffers en al. Sabine gaat ook naar boven om haar koffers in te pakken. Ik poets boven snel mijn tanden en help dan Sabine met haar koffer. Als Sabine ook haar koffer naar benedenheeft gedragen, bedanken ze mijn ouders en gaan we richting het station. Aangezien Tom er nu is gaan we in zijn auto. We zijn te vroeg op het station,maar dat maakt niet uit. Als we het juiste perron hebben gevonden gaan we op een bankje zitten. ’Handtekening?’ Ik kijk op en zie een klein meisje bij Tom staan. Tom glimlacht naar haar en geeft haar een handtekening. Het meisje loop helemaal gelukkig terug naar haar moeder en laat de handtekening zien. Ik kijk naar Tom en zie dat hij ook naar dat meisje keek. Ik kijk nog even naar Tom en dan weer voor me uit. ’De trein is er!’ Mieke springt op en de rest volgt al gauw. Ik geef ze allemaal een vooreen een knuffel en een kus op de wang. ’We spreken in de zomervakantie een keer af!’ Ik geef ze nog een knuffel en dan stappen ze in. Ik voel dat Tom een arm om me heen legt en me een beetje tegen zich aan drukt. Ik hou niet van afscheid nemen, ook al weet ik dat ik ze wel weer zie, het duurt toch nog een tijdje. Als de trein uit het zicht is lopen Tom en ik zwijgend naar de auto. We stappen de auto in en Tom rijdt richting mijn huis. Daar aan gekomen lopen we naar binnen, hangen onze jassen op en lopen naar de woonkamer. ’Zullen we dan maar beginnen met de hapjes?’