16

--naruto pov--
verbaasd kijk je naar degene die je geslagen had. 'kumi?' zeg je verbaasd terwijl ze je kwaad aankijkt. 'baka! waarom verdedigde je jezelf niet?' roept ze kwaad. je blijft haar verbaasd aanstaren terwijl ze je nog steeds kwaad aankijkt, verdrietig kijk je naar de grond. 'kom op.' zegt ze terwijl ze jou meetrekt. 'wa...wat doe je nou?' vraag je terwijl je haar vragend aankijkt. 'je was toch bij orochimaru.' mompel je kwwaad en verdrietig terwijl je je arm lostrekt uit haar greep. grijnzend kijkt ze je aan. 'denk je nu echt dat ik zo stom ben om zijn verhaaltjes te geloven?' zegt ze terwijl ze verder wandelt. 'nani?' vraag je in de war en loopt achter haar aan. 'nou ik moest alleen maar namen weten en aangezien tsunade die me niet wou geven toen ik het vroeg besloot ik eerst naar orochimaru te gaan voor mijn ouders hun namen en dan rond te gaan vragen hoe ze waren.' zegt ze terwijl ze een deur in de opent. 'waarom ben je dan nog steeds hier?' vraag je achterdochtig. 'niet alles ging volgens plan.' zegt ze terwijl ze een paar schuiven opent en erin begint te rommelen. 'waar zijn we eigenlijk?' vraag je terwijl je rondkijkt in de kamer. 'orochimaru's kamer.' zegt ze terwijl ze een andere schuif opent en een papier eruit haalt. 'wat zoek je hier dan?' vraag je nog steeds niet zeker of ze je wel de waarheid vertelt. 'nou... dit?' zegt ze grijnzend terwijl ze het papier omhoog houd. 'wat is dat?' vraag je nieuwschierig en gaat naast haar zitten en het papier begint te lezen. 'zijn verstopplaatsen.' zegt ze lachend. verbaasd kijk je naar het papier. 'de laatste dagen merkte ik hoe dom orochimaru eigenlijk was, niet moeilijk dat hij kabuto voor alles nodig heeft.' zegt ze grinnnikent. 'zijn leeftijd begint op zijn geheugen en slimheid te werken.' zegt ze terwijl ze rechtstaat. 'kom op, we moeten hier weg.' zegt ze terwijl ze je weer mee sleurt. bedenkelijk loop je achter haar aan. 'je zei dat je plannen wat verkeerd gelopen waren, wat bedoel je daarmee?' vraag je onzeker. 'nou ik hoopte dat ik orochimaru in het bos zou spreken zodat ik achteraf meteen weg kon lopen, jammer genoeg toen ik op die plek aankwam stond kabuto daar en transporteerde me hierheen.' legt ze uit. 'waar gaan we eigenlijk heen?' vraag je verbaasd. 'we gaan langs de andere kant naar buiten zodat orochimaru me niet ziet, op dit moment staat er een kloon van me naast hem.' zegt ze terwijl jullie samen naar buiten lopen. 'laten we hier even wachten.' zegt ze terwijl ze gaat zitten. zuchtend ga je ook zitten. 'ik dacht dat ik je kwijt was.' mompel je. vanuit je ooghoeken zie je haar gezicht betrekken. 'het spijt me.' zegt ze zachtjes. je zucht en kijkt naar de grond. na een tijdje kijk je haar aan en merkt dat ze dichter bij je is komen zitten. onbewust krijg je een lachje op je gezicht. 'naruto, mij raak je niet kwijt.' zegt ze terwijl ze je recht in je ogen aankijkt. blij kijk je haar aan en begint in je zakken te rommelen. 'dit is van jou.' zeg je lachend terwijl je haar hoofdband aan haar geeft. met een glimlach pakt ze het aan en bind hem om haar middel. 'als we thuis zijn heb ik nog iets voor je.' zeg je lachend. nieuwschierig kijkt ze je aan. 'ik heb het nu al bij me maar aangezien je gewoon meegaat naar konoha denk ik dat je het beter daar leest.' zeg je grijnzend. hierna is het stil en ze blijft je nieuwschierig aankijken. 'wat is het?' vraagt ze na een tijdje. 'zeg ik niet.' zeg je grijnzend. 'aah kom op naruto wat is het?' vraagt ze met een lief gezichtje. 'dat zie je in konoha.' zeg je lachend. meteen zie je haar hand naar je zak gaan. snel spring je recht en kijkt haar lachend aan. al snel springt ze recht en probeert uit te zoeken waar je haar verassing hebt zitten, telkens ontwijk je haar. na een tijdje geeft ze het op en gaat terug zitten. grijnzend ga je ook terug zitten, als je zit probeert ze weer in je zakken te graaien. verbaasd val je naar achter, opgelucht zucht je als je merkt dat ze het nog altijd niet heeft, als je opluchting verdwenen is merk je dat ze op je gevallen is en je blozend aankijkt. blozend kijk je terug onzeker over wat je nu moet doen. plots voel je haar lippen op die van jou, genietend sluit je je ogen en slaagt je armen om haar heen. als ze terugtrekt kijkt ze je blozend aan en gaat ze van je af. snel pak je haar weer vast en drukt je lippen terug op die van haar. jullie liggen daar een tijdje te knuffelen. 'we moeten terug.' mompelt ze in je nek. zuchtend sta je recht. als ze verder wil wandelen ga je snel voor haar staan. 'ik hou van je.' zeg je blozend