Hoofdstuk 3 - 1

We zaten net weer in de coupé bij Wovo, toen Dilla als een kip zonder kop kwam krijsen dat we aangekomen waren. We keken haar even vreemd aan, maar ze scheen het niet te merken. Ik ving Tylcus' blik op. Hij schudde zijn hoofd, maar een glimlach speelde op zijn lippen alsof hij elk moment in lachen kon uitbarsten.
Dat was dus ieder jaar zo.
Ik rende naar een raampje en drukte mijn gezicht ertegen. Mijn ogen werden groot. Het Capitool zag er in het echt nog luxueuzer uit dan op welk tv-programma dan ook. Hoge flatgebouwen en felgekleurde mensen die elkaar opzijduwden en dichter bij de trein drongen.
Ik haalde een wenkbrauw op bij het zien van hun uiterlijk. Felgekleurde kapsels, plastische chirurgie tot en met en kleren die zo uit een carnavalswinkel konden komen. Hoewel ik de mensen op tv ook al zo had gezien, leek het veel vreemder in het echt.
Terwijl de trein vertraagde, zag ik steeds meer mensen op mij wijzen. Ik zwaaide en glimlachte wat onwennig, wat de hele boel nóg meer op stelten zette. We kwamen bij het station aan, en de bonte mensenmassa werd tegengehouden.

Ik stond in een kamer, met enkel een badjas aan. Daarnet had het voorbereidingsteam me helemaal onder handen genomen, en nu wachtte ik op mijn stylist.
Na een tijdje kwam ze binnen. Ze had een ingewikkeld, diepblauw kapsel. Haar irissen waren paars, met paarse oogschaduw eromheen. Erboven hingen twee sierlijke, donkere wenkbrauwen. Ze droeg een gemakkelijk T-shirt met spaghettibandjes en een jeansbroek met brede pijpen.
'Tilsha?' vroeg ze. Haar stem klonk vriendelijk, maar toch voelde ik me een beetje bang. Ik knikte. Ze liep op me af. 'Mijn naam is Geosa Hirts.'
Ze liep een rondje om me heen. 'Doe je badjas eens uit.'
Iet of wat opgelaten deed ik wat ze vroeg. Ze bekeek me van top tot teen. 'Daar kunnen we wel wat van maken.' mompelde ze, 'Denk ik.'
Ik voelde me helemaal niet goed bij haar. Maar ik bleef rustig ademen.
'Doe je jas maar weer aan.' zei ze. Opgelucht deed ik wat ze vroeg. Ze pakte iets uit haar tas – een setje met naalden, draad, van die dingen, als ik het juist zag. Ze liep naar een kast en trok die open. Ik probeerde langs haar te kijken en zag verscheidene jurken, kledingstukken en andere stukken stof hangen.
Geosa pakte wat kledingstukken en liep ermee naar een tafel. Met naald en draad begon ze er allerlei dingen mee te doen. Ik kon het niet goed zien. Na een tijdje wachten veegde ze wat zweet van haar voorhoofd. 'Passen.' commandeerde ze. Ik schrok van haar plotseling harde stem. Ik deed de badjas uit en trok het ding over mijn hoofd. Ik wist niet goed wat het was, omdat ik het nogal haastig aantrok. De stof voelde zacht. Met naald en draad viel Geosa me aan. Zonder pardon begon ze overal dingen in te korten, bij te naaien, goed te trekken en te decoreren.
Na een tijdje legde ze naald en draad weg en begon ze met mijn haar. Ik voelde hoe ze er verschillende producten opspoot, dingen ertussen vlocht en bijknipte.
En toen, eindelijk, was ze klaar. Ze trok een spiegel tevoorschijn en ik staarde naar mezelf met open mond. De jurk die ik droeg was werkelijk prachtig. Hij was in alle tinten blauw. Hij was niet zoals een baljurk, maar de stof hing losjes tot op de grond. Ik droeg een lichtbeige riem. Het topje was versierd met smalle, paarse draad die overal heen krulde. Vanachter aan het topje hingen twee draadjes die op mijn rug vertrokken en uitkwamen in het midden van het topje, waar ze met een strik bij elkaar zaten. Mijn haar was opgestoken en er zaten blauwe stukken stof in verwerkt.
Toch miste ik wat. 'Ehh, mag ik even?' vroeg ik aarzelend. Ze keek me vreemd aan. Ik liep naar de tafel, deed mijn riem uit en pakte een potje goudverf. Gouden bloemen en planten groeiden op het beige. Ik nam een rol lichtblauw kant, mat de lengte en knipte die af. Met naald en draad naaide ik hem aan de zoom van mijn jurk. Ik trok het kapsel voorzichtig kapot en nam een blauw lint. Aan de zijkant van mijn hoofd vlocht ik mijn haar met het lint ertussendoor. Ik trok de vlecht langs achter naar de andere kant van mijn hoofd, waar ik hem met een elastiekje vastmaakte. Ik pakte blauwe verf en verfde met een klein kwastje hier en daar wat golfjes en krulletjes op de onderkant van de jurk. Ik deed mijn riem terug aan, bekeek mezelf in de spiegel en draaide me naar Geosa, bang dat ze boos zou worden.
Maar Geosa werd niet boos. Ze stond met open mond te gapen naar mijn outfit. 'Zo mooi kon ik hem bijlange niet maken.' zei ze uiteindelijk. Ze liep naar me toe. 'Je hebt talent, meid.'
Ik voelde dat de muur van ijs gesmolten was en begon Geosa wel aardig te vinden. Opeens dacht ik ergens aan. Ik haalde iets uit de zak van mijn badjas en deed het rond mijn nek. De libelle fonkelde in het licht en maakte de outfit helemaal af.
Daarna praatte ik met Geosa nog even over outfits, stoffen en kleuren, totdat ik moest gaan. 'Succes.' zei Geosa, 'Laat hen je jurk goed zien en ik zweer je dat ze als vliegen voor je vallen.' Toen moest ik gaan.

Bij nader inzien niet zo heel veel korter. Maar wat maakt het uit Kudo/Reactie/Abo?