021.

Ik had net Sarah in bed gelegd en besloot nog even verder te gaan aan het canvasdoek voor Niall.
Met drie verschillende soorten potlood vulde ik de schets aan en maakte schaduwen op bepaalde plekken.
Ik ging heel langzaam en secuur te werk, want ik kon niet meer gummen zodra de lijn getrokken was.
Ik had besloten om dit canvas alleen met potlood te bewerken. Verven deed ik een andere keer, bij een ander doek.
Een zacht geklop op mijn deur liet me opkijken en ik liep naar de deur.
‘Wie is daar?’ Mompelde ik.
‘Niall.’
Ik zei hem even te wachten, snelde naar het canvas en borg alle spullen weer snel op.
Toen ik hem een paar minuten later binnen liet keek hij nieuwsgierig om zich heen.
‘Wat was je aan het doen?’
‘Gaat je niets aan.’ Zei ik met een scheve grijns.
Hij liet zijn schouders teleurgesteld hangen en keek me sip aan.
‘Werkt niet, wil je wat te eten?’
Zijn reactie was voorspelbaar. Ook al had hij waarschijnlijk nog maar net gegeten, zijn gezicht lichtte op en hij knikte enthousiast.
Ik zette de dinochips van Sarah op tafel en Niall graaide tevreden in het kommetje.
‘Zullen we een film kijken?’ Stelde hij voor.
Ik knikte en liep naar het kleine kastje vol met DVD’s.
‘Welke wil je kijken?’
‘Grease.’ Wees hij toen hij de DVD zag staan.
Nadat de film gestart was ging ik een beetje onwennig naast hem zitten. Ik wist niet zo goed hoe Niall dacht over ons, na de kus.
Hij grijnsde even en trok me toen tegen zich aan.
‘Heb ik je zo verlegen gemaakt?’ Vroeg hij grinnikend.
Ik snufte even en glimlachte stiekem terwijl ik me dichter in zijn armen nestelde.
‘Nee hoor.’
Niall’s vingers streken zachtjes langs mijn arm en hij tekende doelloze figuren terwijl we naar de film keken.
Op een gegeven moment rilde ik automatisch en Niall’s vingers stopten langs mijn taille.
‘Kun je niet tegen kietelen?’ Vroeg hij, en ik hóórde de grijns in zijn stem.
Ik negeerde hem en keek naar de TV, maar lag enkele tellen later al stuiptrekkend op zijn schoot.
‘Genade! Niall Alsjeblieft!’ Lachte ik.
‘Zeg dat ik de sterkste man van de hele wereld ben!’
Ik schudde mijn hoofd en weer kreeg ik een por in mijn zij.
‘Zeg het!’
‘Nee!’
‘Ik wil het horen!’
Ik ademde zwaar uit en legde mijn hoofd even goed op zijn schoot terwijl ik hem onschuldig aankeek.
‘Zeg maar iets anders wat je wilt horen, dan wil ik het nog wel overwegen.’ Grijnsde ik.
Zijn mondhoeken krulden om terwijl hij me weer liet spartelen als een vis op het droge.
‘Zeg dat ik de liefste jongen ben die je kent!’ Eiste hij.
Ik keek hem nog even aan, wazig door de tranen die in mijn ogen stonden van het lachen, en knikte toen.
‘Je bent de liefste jongen die ik ken.’
Hij tilde me voorzichtig overeind en keek me onzeker aan.
‘Meen je dat?’
Ik wendde mijn blik af en knikte even.
‘Mooi.’ Zei hij.
Zijn handen trokken me naar hem toe en hij drukte zijn lippen met een kleine glimlach op die van mij.