Chapter 20

POV; Carly 'Car' Miller

Geïrriteerd door de luide muziek, doe ik mijn ogen open en ga rechtop zitten. “Goedemorgen sunshine!” roept Kat blij terwijl ze haar tanden poetst. “Goedemorgend…” mompel ik slaperig terug, en druk de wekker uit. Snel sprong ik mijn bed uit, en zocht wat kleren bij elkaar.
Als ik aangekleed voor de spiegel van de batkamer sta, grinnik ik om mijn awesome ‘Bazinga’ t-shirt met daarop mijn kort afgeknipt shortje. Snel poetste ik mijn tanden, ging met een washandje langs mijn gezicht, deed mijn haar en make-up, en wandelde de batkamer uit; “Let’s go!”.

Samen met Kat wandelde we naar beneden, naar het mini restaurantje. Al snel zagen we de jongens zitten. Grijnzend liep ik naar ze toe, en ging over hun zitten samen met Kat. “Goedemorgend,” klonk de stem van het dienstmeisje van gisterenavond, “kan u helpen?”. Grijnzend pakte ik één van menu boekjes vast, “Hmmmm… Spiegelei met spek en voor jou Kat?” ze keek me even aan, “Je weet heus wel wat ik wil” grinnikte ze. Grinnikend keek ik het meisje aan, “Pannekoek met ijs voor Katje hier.” Geïrriteerd keek Kat mij aan, en het meisje richtte zich tot de jongens; “Cheeseburger” zei Dean zonder op het menu te kijken. “Ik hetzelfde als Carly hier” glimlachte Sam naar het meisje en wees even naar mij.
Als het meisje alles had opgeschreven, liep ze weg naar de keuken. “Cheeseburger? Morgens? Serieus?” Kat keek Dean verbaast aan, terwijl hij nonchalant zijn schouders ophaalde.

Als we alles op hadden, zocht Sam weer verder op de site.
“Hé. Luister eens;” onderbrak Sam ons onderlinge gesprekje, “Murdock had zich opgehangen toch? Maar had je zijn polsen gezien? En die bijl ook nog. Normaal werken ze toch volgens patroon? Waarom doet deze dat dan niet?” gefascineerd kijken we hem aan, “Dus?” “Dus het verhaal klopt niet. En ik heb het nog eens opgezocht, en nu is het veranderd. Luister; “Ze zeggen dat Murdock een satanist was, die zijn slachtoffers doodde met een bijl. Daarna sneed hij zijn polsen door, en nu zit hij voor altijd vast in het huis.’” Bedenkelijk kijk ik naar buiten. “Tulpa.” zeg ik dan uit het niets. “Wat?” vraagt Kat aan me, even kijk ik ze aan, en kijk dan naar de jongens, “Tulpa.” Herhaal ik dan. Bij Sam blijkt plots een lichtje te branden, “Een Tulpa natuurlijk!” roept hij uit. “Een Tulpa? Wat is dat?” vraagt Kat dom. “Een Tulpa kan van alles zijn. Het is een soort verhaal dat ze mensen laten geloven, en doordat al die mensen het geloven, word het echt, en dat kan goed zijn, maar ook slecht zoals Murdock. Dat was dat boeddhistisch teken dat we op de muur hadden gezien, doordat teken bestaat Murdock echt, en dat is de reden waarom Murdock plots veranderde. Door het verhaal.” Legde ik uit. “Oke goed, maar hoe doodde we het dan?” vraagt Dean. “Dat is net het probleem, je kunt het niet doden. Het enigste wat we kunnen doen is vragen aan Ed en Harry of ze het verhaal willen veranderen dat Murdock bang is van geweren, zodat we hem neer kunnen schieten.” Wanneer Sam dat zei, knikte iedereen instemmend. “Dus… Wie gaat ze overhalen?”