Verjaardag - 163

“Dat weet ik zusje, maar als Yle het weet moet er sowieso daar thuis iemand zijn die haar dekt. Diana is Yues zus, ze kan zwijgen.”
“Oké”, Keylina keek naar buiten. “We gaan een familie herenigen. Maar ik mis de mijne.”
“Ik ook”, zei ik zacht. “Mam en pap, en jou. Ik bedoel, je bent hier wel, maar we hebben zelden een moment dat we ons als familie kunnen gedragen.”
“Weet ik”, zuchtte Keylina. “En ik mis mijn moeder. Ik wou dat we al konden gaan Lizzie, dan was dit hele gedoe voorbij.”
“Ik weet het”, knikte ik. “Keylina, denk je dat dit nog erger gaat worden? Dat de soldaten nog bruter worden?”
“Geen idee, waarom?”
“Nou… Yue zei dat als het enkel erger wordt we beter zo snel mogelijk gaan.”
“Dat begrijp ik, maar zij zit er niet in. Ze heeft amper een idee van wat er aan de hand is. Nee Lizzie, we moeten hier blijven, anders is iedereen dood voor we er zijn.”
“Goed dan”, stemde ik in. “Jij zult het wel het beste weten.”

De volgende ochtend na het ontbijt liet ik Diana meteen halen.
“Prinses, mevrouw”, maakte ze een buiging.
“Fijn dat je er bent, Diana”, glimlachte ik. “Kom mee.” Ik ging haar voor het paleis in, naar Yue’s kamer. Ik merkte dat Diana even aarzelde voor ze binnen stapte. Ik hoopte maar dat mijn inschatting juist was, dat zij en Yle het voldoende verwerkt hadden om niet te veel te laten merken.
“Wat, waarom zijn we hier?”, vroeg Diana aarzelend.
“Ik heb je hulp nodig voor Yles verjaardagscadeau”, zei ik kalm. “Yue wil dat ze het jurkje krijgt dat ze zelf op haar dertiende verjaardag gekregen heeft, dat baljurkje.” Ik had bewust in de tegenwoordige tijd gesproken, al leek Diana dat niet gemerkt te hebben.
“Oh, ja, dat jurkje”, zei Diana begrijpend. “Het betekende heel veel voor Yue.”
“Juist daarom wil ze dat Yle het krijgt”, glimlachte ik. “Weet jij waar het ligt?”
“Ja, ze bewaarde het altijd in de hoes.” Diana opende de kleerkast en haalde het jurkje eruit. Voorzichtig haalde ze de hoes eraf en bekeek het. Ik zag dat ze het zelf ook moeilijk kreeg. Ik legde mijn arm om haar schouders en leidde haar de kamer uit, naar beneden. Het duurde een tijdje voor Diana het door leek te hebben.