Verjaardag - 161

EEN JAAR LATER

“Yle is er klaar voor, denk ik”, zei ik met een glimlach toen ik Yue’s cel in stapte. Dat was dan ook wel zowat het enige goede nieuws na een jaar vuurnatie in de waterstam. De soldaten bleven wreed, zodat Keylina en ik nog steeds niet naar de vuurnatie durfden te gaan. Het leek zelfs erger te worden! Met Keylina had ik ook bijna dagelijks getraind in vuursturen, en ze had eindelijk de waterlelie onder de knie, de derde methode uit het boek van generaal Iroh. Het leek een vrij nutteloze techniek voor in een gevecht, maar je kon er verassend mee uitpakken. Bovendien was ik nu ook heel wat geruster om Yue: de waterlelie was de sleutel van haar cel, Keylina zou nu binnen kunnen als ik om de ene of andere reden niet kon.
“Echt? Wanneer mag ik haar zien?”, Yue sprong recht.
“Over een week”, lachte ik. “Ik wil haar deze week nog even in de gaten houden. En bovendien…”
“Wat?”, vroeg Yue nieuwsgierig.
“Nou, ik ken geen beter verjaardagscadeau hoor”, grinnikte ik.
“Echt, is ze jarig dan? Oh hemel, het is zo stom dat ik de verjaardag van mijn eigen dochter zou vergeten!”
“Trek je dat niet aan Yue”, suste ik. “Je kan er ook niets aan doen dat je hier geen klok of kalender hebt hé.”
“Maar ik zit hier nu dus meer dan een jaar”, verzuchtte ze.
“Ja”, knikte ik.
“Kunnen jullie echt nog niet naar de vuurnatie?”
“De soldaten worden enkel wreder”, verzuchtte ik. “Het zou me niets verbazen als ze meteen alle watermeesters vermoorden als we weg zijn.”
“Maar… Is het dan niet beter om zo snel mogelijk te gaan? Ik bedoel, voor het nog erger wordt?”
“Gaat niet, de vuurheer wil perse dat Keylina hierblijft, hij vindt het een goede uitvalsbasis voor de noordelijke steden van het Aarderijk. En een rechtstreeks bevel kan ze niet negeren.”
“Jammer”, zuchtte Yue.