* Hoofdstuk 17

Net als ik buiten ben, hoor ik gegil vanuit mijn huis. Ik ren weg. Ik hoef dit niet te horen. Als ik bij het hek ben, hoor ik geschreeuw. Het kwelt me tot op het bot. Ik klim onder het hek door en ren het bod in. Ik ren steeds verder en verder en hoewel mijn voeten pijn doen, stop ik niet. Ik wil weg hier, weg van deze plek die alleen maar slechte herinneringen geeft. Bij de rivier zie ik mijn vader. “Pap!” wil ik roepen maar er komt geen geluid uit mijn mond. Hij duikt onder water en na lang wachten weet ik dat hij weg is en nooit meer terug komt. Weg hier. Ik ren dieper het bos in. Steeds verder en verder totdat ik niet meer kan. Ik plof in het gras en begin te huilen. Door mijn tranen heen, zie ik een gedaante op me af lopen. Als hij dichter bij komt, zie ik dat het een jongen is van ongeveer 17 jaar. Hij lijkt op Michaël maar dat kan niet. Michaël heeft nog maar een paar maanden te leven. Een kanonschot, het gezicht van Jonah in de lucht en een uitspraak van de jongen, geven mijn gedachten weer wat helderheid. Een kanonschot. Het teken dat er iemand is omgekomen in de spelen. Het gezicht van Jonah in de lucht. Om aan te geven dat hij de overleden tribuut is. Maar dat kan niet. Ik ben in de Arena maar Jonah zit thuis. Toch? “Onze broer is niet meer. Jij moet het nu doen.” De jongen, het is toch Michaël. Ik schrik als ik geschreeuw hoor en als ik naast me kijk, zie ik de oudere versie van Michaël bebloed op de grond liggen. Hij ademt zijn laatste adem uit en ik kijk om me heen. Dit kan niet. Ik zit in de Arena. Niet Jonah. Niet Michaël. Ik. Ik hoor hier dood op de grond te liggen. Ik en niemand anders. Ik raak in paniek en sluit mijn ogen. Hopend op verlossing.

“Opstaan, je bent nou al genoeg uitgerust om de training te beginnen.” Hoewel Effie me gewekt heeft uit een nachtmerrie, is het nog steeds een martelende manier om me wakker te maken. Net zoals vorige keer trekt Effie de dekens van me af. “Nog vijf minuutjes.” Het bed ligt veel te lekker om er meteen van op te staan. “Moet ik Peeta gaan halen?” Meteen schieten mijn ogen open. “Durf je niet.” Mijn stem klinkt al wat vaster. Effie neemt de uitdaging aan denk ik want haar stappen verraden dat ze weg loopt. ‘Ze durft het niet. Ze durft het niet.’ Ik blijf het net zolang denken totdat ik weet dat ze Peeta niet geroepen heeft. Net als ik mijn ogen weer dicht doe, hoor ik voetstappen mijn kamer inkomen. “Maar goed dat Effie me geroepen heeft.” Ik herken de stem en zit meteen rechtop in bed. Ik heb geen zin om weer kletsnat mijn bed uit te komen. “Ik ben al wakker.” Ik snel me de badkamer in terwijl Peeta hard lacht. “Over een half uurtje gaan we naar beneden.” We? Gaat hij mee naar het Trainingscentrum? Al snel zijn deze vragen al uit mijn hoofd want ik sta onder een overheerlijke douche. Als ik badkamer uitstap, zie ik Cinna staan met waarschijnlijk mijn trainingstenue. Ik geef aan dat ik het alleen wil doen en zonder me tegen te spreken, loopt hij mijn kamer uit. Een zwarte catsuit met gouden accenten, zit behoorlijk strak om mijn lichaam hen. Ik probeer erin te bewegen en verbazend genoeg heb ik meer bewegingsvrijheid dan ik had gedacht. Ik ga op mijn bed zitten en trek de laarzen aan die klaarstaan. De laarzen, die tot halverwege mijn schenen komen, zijn net zoals mijn pak zwart met gouden accenten. Ik vraag me af waarom mijn laarzen een hak hebben van ongeveer zes centimeter. Ik leg me er maar bij neer en doe mijn haar in een hoge staart. Om mezelf nog wat wakkerder te maken, gooi ik een plens water in mijn gezicht. Ik droog mijn gezicht af en kijk in de spiegel. Ik bestudeer mezelf goed want dit is één van de laatste keren dat ik me als mezelf zie. Hierna verander ik misschien wel in een moordmachine. Waarschijnlijk ben ik binnenkort dood. De handbeschermers die op mijn bed liggen, doe ik ook aan en dan loop ik naar de gezamenlijke ruimte. Ik prop me niet meer zo vol als gisteren want ik weet dat er dan een kans is dat het er allemaal weer uitkomt als ik eenmaal intensief bezig ben. Na een overheerlijk ontbijt, neemt Effie Declan en mij me naar de lift. Net voordat de deuren zich sluiten stapt Peeta ook nog de lift binnen. Dat geeft antwoord op de vraag die ik had voordat ik onder de douche stapte. Hij gaat mee. Dat betekent dat hij mij gaat trainen. En dat terwijl alle tributen er zullen zijn.