39: ik kan het me niet echt herinneren...oh shit! Toch wel

-Feliz pov-
Niall's mobiel, in mijn tas? Daar kan ik me niet echt iets van herinneren...
Er kwam ergens vaag een herinnering naar boven, maar die was erg vaag. Ik besloot er verder geen aandacht aan te besteden, ik richtte mijn blik op de tv waar eigenlijk niks boeiend op te zien was. 
Ik probeerde me de laatste uren van gister avond voor me te halen, omdat ik toch wel erg nieuwsgierig was.
Maar ik was echt way to wasted, veelte dronken dus en het lukte me niet helemaal.
Het laatste dat ik me een beetje herinnerde was dat ik Liam liet beloven op me te letten, vanaf daar moest ik verder gaan.
Het kwam beetje bij beetje naar boven, Niall en ik in de tuin, bijna zoenend, Zayn die kwam storen.
Het dansen met Niall en hoe fijn het voelde, dat ik alles aan Cat had verteld en dat toen de deurbel ging...
"ben even toiletteren" zei ik en ik liep haastig naar de wc.

Dit kon gewoon niet, ik herinner het me vast verkeerd. Oké ik vond hem leuk, maar het zou gewoon niet goed gaan komen. Hij zou zoiets ook nooit nuchter doen, dat wist ik zeker.

"gaat het? Je ziet zo bleek" zei Liam toen ik terug binnen kwam, "ach ja, de kater komt later. Ik ga even een stukje lopen, wat frisse lucht zal me goed doen. Voordat ik er dalijk zo bij zit als Zayn" zei ik. Zayn was ondertussen alweer in slaap gevallen op de bank en leek voorlopig niet wakker te worden.
En ik liep naar buiten, naar het park waar ik wel vaker kwam als ik me niet goed voelde. Het was er rustig en goed beschut, dus ik zou niet snel herkend worden.

-Niall pov-
"waarom ga je niet achter haar aan?" vroeg Cat, "als ze dat had gewild, had ze wel gevraagd of ik meeging of niet?" merkte ik een beetje chagrijnig op. Cat schudde haar hoofd, "zo is ze niet, ga nou maar" pushde ze me. 
Ik hoopte maar dat ze gelijk had en dat Feliz dalijk niet boos wordt.
Ik liep rustig naar de deur, maar zodra ik de deur dicht deed zette ik een sprint in. Op zoek naar mijn droommeid in een fluoriserend geel t-shirt, niet de moeilijkste opgave zou je zeggen. Fout, ik zag haar nog net een park inlopen, ze liep wel heel erg snel, maar daarna kon ik haar niet meer vinden. Om nou haar naam te gaan roepen leek me ook niet zo'n goed plan, dus ik zocht maar gewoon. Na een tijdje zag ik ergens iets geels bewegen achter een bosje en ik liep door het bosje heen en zag haar daar zitten, "twee meten verderop is gewoon een pad hoor" zei ze toen ze me zag. "maakt niet uit, wat is er?" zei ik terwijl ik naast haar ging zitten, "waarom denk je dat er iets is" vroeg ze terug. "gewoon een gevoel" antwoordde ik en ik keek haar aan, "om eerlijk te zijn begin ik me vaag wat dingen te herinneren over vannacht" begon ze. Ik wist het, ze had er spijt van, ze baalde dat ze me had gezoend. "je hebt er spijt van zeker" vroeg ik, "jij?" beantwoordde ze mijn vraag met een vraag. Oké, ik moest eerlijk zijn tegen haar, één keer liegen was genoeg, teveel al. "het was de alcohol waardoor ik het deed" begon ik, zag ik nou teleurstelling? "alleen omdat ik het nuchter nooit zou durven" ging ik verder, "als je er spijt van hebt snap ik dat, of als je boos bent en als je me-" zei ik tot ik werd onderbroken door haar lippen die ze op de mijne drukte. "woow" zei ik alleen, "zullen we wat koffie gaan halen en maar terug gaan?" vroeg ze en ik kon alleen maar knikken. "ik denk dat we dit maar even onder ons moeten houden, ik heb geen zin in gezeik als je me snapt" fluisterde ze, ik zei dat ik het met haar eens was en met onze koffie liepen we terug naar huis.