Hoofdstuk 16

In die week dat Pascal en Ilona hier waren hebben we veel bezocht, maar vooral veel gepraat en gelachen. We hebben het nog amper gehad over Jack waardoor ik het eigenlijk al vergeten was. Maar nu ik weer alleen ben komt alles weer stilaan terug. Zuchtend neem ik een boek over psychologie. Ik moet mijn verstand gewoon ergens anders opzetten... Ik moet er gewoon vrede mee nemen dat Jack er niet zal zijn voor mij. Het leven gaat door, of dat nu met of zonder hem is... Misschien moet ik toch eens naar Jack luisteren en toepassen bij mezelf wat ik al mijn patiënten vertel. Alleen op die manier kan ik er vrede mee nemen dat Jack er niet is voor mij.

Na een maand is het me nog steeds niet gelukt, maar het gaat wel beter. Ik denk er niet meer voortdurend aan, al heb ik nog steeds de drang om met hem te willen praten. "Ilonaaaa!" roep ik blij door de telefoon als ik zie dat ze me opbelt. "Jamieeee! Ik heb goed nieuws!" roept ze al minstens even blij. "Vertel op!" lach ik. "Wel, ik heb tickets kunnen bemachtigen voor een All Time Low concert, en he zijn er toevallig twee!" vertelt ze blij het nieuws. "Jeeej! Dat is zo leuk voor je. Have fun!" antwoord ik blij voor haar. "Jij gaat mee hoor." lacht ze. "Hoezo? Twee tickets betekent toch jij en Pascal?" vraag ik verward. "Nee, Pascal houdt niet zo heel erg van All Time Low. Hij wil dat jij met me meegaat. Bovendien zien we ze na het concert backstage." legt ze opgewekt uit. "We... Wat?" vraag ik geschrokken. "Ja, we hebben backstage-pasjes." lacht ze. "Ik weet het niet hoor, Ilona. Jack beloofde dat hij er voor mij zou zijn, maar hij is er niet..." antwoord ik. "Wacht... Ben je nu nog steeds met heel dat Jack-gedoe bezig?" vraagt ze een beetje streng. "Ilona, je snapt het niet. Hij beloofde dat hij er zou zijn... Naar het concert wil ik nog wel gaan, maar geen backstage." reageer ik toch wel een beetje geïrriteerd. "Wat verwacht je dan van hem? Dat hij alles en iedereen laat vallen voor jou? Verwacht je dan echt dat hij er elke minuut voor jou is, terwijl hij nog duizenden andere fans heeft?" vraagt ze. ""Nee, maar..." begin ik. "Denk dan nog eens na, waarom zou je niet backstage willen gaan? Je ziet All Time Low.... je favoriete band..." reageert ze ongelovig. "Toch wel hoor." houd ik vol. "Wanneer is het eigenlijk?" Dat is zowat de belangrijkste vraag. "Over exact een week. Je hebt dus nog exact een week om me te laten weten dat je toch mee wil om de jongens van kortbij te zien!" Ik weet wel dat ze me plaagt, maar ik weet ook dat ze hoopt dat ik me bedenk.