#112.

Ik zuchtte en bleef ter plaatse stilstaan. Ashley botste tegen me op. We bevonden ons op de dansvloer tussen de dansende koppeltjes die elkaar liefdevol aankeken. We bevonden ons in een ongemakkelijke situatie. Ik liet mijn ogen door de zaal glijden. Als hij niet aan de bar zat, dan moest hij hier wel zijn. Dan was hij aan het dansen met iemand anders. Ik hield het eigenlijk niet voor mogelijk, maar hij was zo makkelijk te overtuigen.
“Is dat Tom niet?” Ashley wees met haar vinger naar een plek tussen de dansende mensen. Ik volgde haar vinger en zocht naar een gestalte die overeenkwam met die van hem. ‘”Ja, dat is Tom. Hij danst met Erien, de beste vriendin van mijn zus.” Ik stapte op hem af. Hoe dichter ik kwam hoe meer ik hem kon onderscheiden. Zijn hand lag op haar heup en ze bewogen zachtjes mee op de muziek.
Ashley volgde me en ging, net zoals ik, naast Tom staan. Ik keek hem vragend aan met mijn typische doordringende blik. Even keek hij me geërgerd aan dat ik zijn dans verstoord had, maar toen leek hij het te begrijpen. Zonder zijn danspartner los te laten gebaarde hij met zijn hoofd naar links. “Hij is daar ergens”, grinnikte hij. Ik bleef hem bloedserieus aankijken. Waarom vond hij dit grappig? Zonder hem nog een blik te gunnen draaide ik me om en liep ik in de richting die hij me daarnet nog aangewezen had. Hij moest hier dus ergens aan het dansen zijn. Ik voelde hoe de vele ogen van de anderen mij en Ashley volgden, maar ik probeerde me er niets van aan te trekken.
“Aha, dat bedoelde hij dus.” Ashley kneep in mijn arm. “Wat? Waar?” Ik draaide mijn hoofd in alle richtingen, maar zag niet onmiddellijk iets. “Daar!” riep ze. Toen zag ik het.