Good people do exist

vermoeid kijk je om je heen, je coördinatiegevoel was totaal weg en je was zwak. 'had ik toch maar gegeten.' mompel je in jezelf terwijl je traag verder wandelt. na een tijdje zak je door je knieën, wanneer je terug wilt opstaan zak je weer in. verslagen blijf je liggen, je draait je hoofd en ziet een bloem zachtjes heen en weer bewegen door de wind, terwijl je naar die bloem zit te kijken word alles zwart voor je ogen

--hotaru (zie pic) pov--
zuchtend loop je door de straten van konoha, je was net terug van een missie met nami, hoewel de missie geslaagd was kon je niet lachen. je loopt naar het meertje waar nami, jij en chiya altijd zaten na een missie, je loopt naar het meertje en gaat aan de oever zitten. 'jij bent hier ook zie ik.' je kijkt naar de boom achter je en ziet nami zitten, je knikt. 'ik kom hier altijd na een missie.' zeg je afwezig. 'hopend dat ze hier mischien zou zitten.' zeggen jij en nami in koor. je zucht en kijkt haar vragend aan. 'gaan we kijken waar naruto is?' vraagt nami. je knikt en staat op. 'waarschijnlijk zit hij weer ramen te eten zucht je, samen lopen jullie naar ichiraku. wanneer jullie er aan komen zie je naruto met 10 lege kommen naast hem zitten. 'hey naruto.' zeg je met een glimlach. de jongen kijkt verbaasd achterom, wanneer hij ziet dat jullie het zijn komt er een blije lach op zijn gezicht. 'nami-san en hotaru-san.' zegt hij met zijn mond vol. 'baka, eet eerst je mond leeg voor je iets zegt.' zegt nami terwijl ze naruto tegen zijn hoofd slaagt. 'gomen nami-san.' zegt hij pijnlijk. 'en hoe is de missie gegaan?' vraag je. hij haalt zijn schouders op terwijl hij verder begint te eten. jullie kijken hem met een glimlach aan terwijl hij zijn ramen verder opslurpt

--chiya pov--
langzaam word je wakker, na een tijdje naar een plafond gestaard te hebben kijk je om je heen. 'je bent wakker.' hoor je een vrouwenstem zeggen. verbaasd kijk je naar de persoon die dat gezegd heeft, vriendelijk kijkt ze je aan. 'we begonnen al te denken dat je niet meer wakker zou worden.' zegt ze lachend. je blijft haar verbaasd aankijken. 'hoe voel je je?' vraagt ze bezorgd. je haalt je schouders op en gaat recht zitten. 'how, blijf liggen, we willen niet dat je jezelf forceert.' zegt ze bezorgt. wanneer je rechtzit bestudeer je haar eens goed, ze lijkt vriendelijk denk je. 'ik ben matsuko.' zegt ze vriendelijk. 'mijn dochter vond je bewusteloos in het bos en is meteen mijn man gaan halen, die je naar hier heeft gebracht.' legt ze uit. je knikt om te laten weten dat je het begrijpt. 'je moet wel honger hebben, ik zal je wat te eten halen.' zegt ze voor ze de deur uitloopt. je zucht begint met het laken te spelen als plots de deur weer openzwaait en je 2 armen rond je middel voelt. 'u bent wakker!' roept een klein meisje blij terwijl ze je blij aankijkt. verbaasd kijk je terug maar na een tijdje komt er een zachte lach op je gezicht, voorzichtig leg je een hand op het meisje haar hoofd. 'ryoko, ze moet rusten, ik had toch gezegd dat je haar niet mocht lastigvallen.' hoor je een bezorgde matsuko. je lacht naar haar om te laten weten dat je het niet erg vind. 'sorry mam.' zegt het meisje terwijl ze je loslaat. iets later krijg je een bord voor je neus geschoven. 'eet op.' zegt matsuko. je knikt en begint traag te eten. 'blijf zolang je wilt, als er iets is roep je maar.' zegt ze met een glimlach. verbaasd kijk je haar aan. na je het eten op hebt voel je je al stukken beter en besluit je om je taijutsu te gaan oefenen, het was lang geleden dus je hoopte dat je er nog wat van kon. stilletjes loop je naar buiten en begint te trainen, blij merk je dat je niet alles verleerd bent. 'je bent wakker.' hoor je een mannenstem zeggen, meteen verstijf kijk je bang over je schouder om te zien wie het is. 'ik ben yoshiro, je zult mijn vrouw matsuko al wel ontmoet hebben.' zegt hij lachend. je ontspant en lacht naar hem. 'dus je bent een shinobi.' zegt hij met een vriendelijke glimlach. je knikt en kijkt hem onderzoekend aan. 'weet mijn vrouw dat je hier buiten aan het trainen bent. je schud je hoofd. hij knikt en lijkt even na te denken. 'welke rang heb je?' vraagt hij nieuwschierig. 'chunin.' zeg je zacht. hij knikt. 'wel als je wil kan ik je helpen trainen, ik was vroeger een ANBU van konoha.' zegt hij lachend. meteen worden je ogen groter. 'konoha? is het ver van hier.' vraag je. hij schud zijn hoofd. '4 uur stappen naar de westelijke richting en je bent er.' zegt hij. blij kijk je hem aan. 'yoshiro, heb jij dat meisje gezien?8!' roept matsuko in paniek naar haar man. 'hai, ze is hier bij mij.' roept hij terug. meteen komt ze aangelopen. 'ik had toch gezegd dat je het kalm aan moest doen.' zegt ze bezorgd. 'het is een shinobi matsuko, die denken alleen maar aan trainen.' zegt yushiko met een glimlach naar jou. matsuko knikt en kijkt je onderzoekend aan. 'wanneer wil je vertrekken?' vraagt ze bezorgd. je twijfeld even. 'zo snel mogelijk.' zeg je zacht terwijl je haar twijfelend aankijkt. 'nou je vertrekt hier niet zonder je een douche genomen hebt, ik je haar gedaan heb en je andere kleren hebt.' zegt ze streng. je knikt en volgt haar naar binnen. als jullie binnen zijn geeft ze je handoeken, een washand en nieuwe kleren, legt ze uit hoe de douche werkt en vertrekt ze. als ze weg bekijk je jezelf in de spiegel. 'ben ik zo oud geworden?' mompel je in jezelf terwijl je verbaasd naar je spiegelbeeld kijkt, het valt je ook op dat je extreem mager bent. je zucht en doet je vuile kleren uit en gaat in de douche staan.
na je douche doe je de nieuwe kleren aan, verbaasd dat ze je zo goed passen, het was een gewone broek en een simpel t shirt maar het was genoeg voor nu. je loopt naar beneden met je kapotte, vuile kleren. 'uuhm, wat moet ik hiermee?' vraag je onzeker. matsuko pakt ze van je over en smijt ze in de vuilbak. 'ga zitten.' zegt ze terwijl ze alles klaar pakt om je haar te doen. 'hoe lang wil je het hebben?' vraagt ze je vriendelijk. je denkt even. 'tot aan men kuiten.' mompen je verlegen. ze knikt. 'wel het is beter dan dat het over de grond sleept zoals nu.' zegt ze lachend. je knikt en wacht geduldig tot ze klaar is. 'danku.' zeg je terwijl je een buiging maakt. 'maakt niet uit.' zegt ze lachend. plots voel je een paar zachte rukjes aan je broek. verbaasd kijk je naar beneden. 'mevrouw, mag ik uw naam vragen?' vraagt het kleine meisje beleeft. je glimlacht naar haar. 'chiya.' zeg je terwijl je je hand op haar hoofd legt. 'als u het goed vind zou ik nu naar konoha willen vertrekken.' zeg je. 'het spijt me, maar ik kan u niet betalen voor uw gastvrijheid.' zeg je beschaamd. 'maakt niet uit.' zegt matsuka blij. 'maar ik stel voor dat je deze nacht nog blijft en morgen naar konoha vertrekt.' zegt ze vriendelijk. je knikt. 'kan ik met iets helpen?' vraag je haar. 'nou je zou mijn man kunnen helpen met hout halen.' zegt ze lachend. je knikt en gaat naar buiten hout zoeken
de volgende morgen neem je afscheid van de familie, ze hadden je een andere cape gegeven wat je zeer fijn vond. 'danku voor uw gastvrijheid.' zeg je terwijl je een buiging maakt. 'maakt niet uit.' zegt matsuko. het meisje geeft je nog een knuffel voor je vertrekt.
wanneer je een hele tijd gestapt hebt zie je eindelijk de poorten van konoha, tranen van geluk vullen je ogen. 'nami, hotaru, broertje, ik ben thuis.' zeg je terwijl je binnenstapt