020.

Sarah was eindelijk in slaap gevallen en ik pakte het grote canvasdoek voor me.
Ik pakte een van mijn botte, zwarte potloden en begon voorzichtig te tekenen.
Ik had als voorbeeld een foto van de vijf jongens van internet geplukt. Het was tot mijn grote tevredenheid een foto die veel pixels had en daarom ook erg duidelijk was.
Dunne lijnen trokken zich samen tot ik het silhouet van Harry getekend had. Het had me ongeveer twintig minuten gekost.
Terwijl Sarah aan één stuk door sliep tekende ik de vijf jongens na van de foto. Ik bekeek het resultaat en glimlachte tevreden. Er moest nog veel aan gedaan worden, maar het was in ieder geval al een goed begin.
Ik ruimde alles zorgvuldig op, zodat Sarah of de jongens het niet per abuis zouden ontdekken.
Terwijl de TV zachtjes aanstond begon ik alles al klaar te zetten voor het avondeten. Het was nooit zoveel werk om te koken. Sarah at nog geen halve portie, en die ene portie van mij stelde ook niet veel voor.
Toen ik de ovenschotel klaar had zette ik de oven aan en ging Sarah wekken. Ze was nog een beetje slaperig en ik liet haar rustig op de bank spelen met haar poppen.
“En dan nu het laatste nieuws uit de Celebrity-world!” Hoorde ik een veel te hoge mannenstem vrolijk zeggen.
Ik besteedde er niet echt aandacht aan en legde de kussens goed op de bank.
“De geliefde boyband One Direction is vandaag gespot in de winkelstraat van London, alleen waren zij niet alleen. Een jong meisje met een buggy liep in hun midden, terwijl de jongens zorg namen voor het een meisje van ongeveer 2 jaar.” Hoorde ik de man op TV zeggen.
Mijn adem stokte in mijn keel en met grote ogen keek ik naar de foto’s die op de televisie verschenen. Zayn met Sarah op zijn schouders, Liam die haar in het rond zwierde en daarna foto’s van ons allemaal op het terras.
“Het meisje, dat waarschijnlijk de moeder is van de peuter, ging niet in op de vragen van onze journalist.” Sloot de man uiteindelijk af.
Ik zuchtte diep en keek met een bezorgde blik naar Sarah, maar die had niets in de gaten.
Godzijdank had de fotograaf geen foto’s van Niall en mij samen met Sarah, toen hij me naar huis liep. Ik kon de roddels op TV nu al horen.
Ik dacht weer even aan de vlinderlichte kus van Niall deze middag en streek automatisch met mijn vingers over mijn lippen.
Ik voelde een getintel in mijn buik en ik drukte mijn handen er stevig tegenaan.
Waarom moest ik nou weer een beroemd iemand leuk vinden? Het hebben van een dochter maakte het al moeilijk genoeg, laat staan als ik dan ook nog zou vallen voor een idool voor bijna alle tienermeisjes.
Ik zuchtte diep en zette de oven aan. Mijn hele eetlust was verdwenen, maar ik moest nu eenmaal het goede voorbeeld aan Sarah geven.
Drie kwartier later haalde ik de dampende ovenschotel uit de oven en ik sneed Sarah’s portie klein.
‘Kom op liefje, we gaan eten.’ Mompelde ik, terwijl ik mijn dochter in mijn armen sloot.