Capite 14; The demise

Langzamerhand raakte ik nu toch wel in paniek. Met z’n vijven rende we richting de kamer van Anemoi. Toen we er voor stonden durfde eigenlijk geen van ons aan te kloppen omdat het al laat in de avond was. Toen de gedachte door mijn hoofd spookte dat de andere misschien ik gevaar waren, klopte ik uiteindelijk op de deur. Anemoi deed de deur gelijk open en keek ons met een vreemde blik aan. ‘Wat moeten jullie nog zo laat bij mijn kamer?’ vroeg hij met een bezorgde stem. ‘Jonna, Fenarry, Sandra en Coendro zijn weg en ik kan ze nergens vinden. Ik heb overal gezocht en ik begin me nu erg zorgen te maken’ zei ik meteen. ‘Heb je echt overal gezocht, ook op hun kamers?’ vroeg Anemoi. ‘Ja, ik heb overal gezocht maar ze zijn echt verdwenen!’ ‘Rustig maar, ik zet gelijk al onze troepen in om ze te vinden’. Anemoi beende de kamer uit en even later wemelde het van de goden in witte kledij. ‘Indrukwekkend hoe dat gaat’ hoorde ik amber achter me zeggen. ‘De goden beschikken over veel macht’ zei Lorenzo. ‘Jammer genoeg zijn er tegenwoordig krachten, die sterker zijn dan de goden’ zei ik. ‘Daar heb je hellaas gelijk in’ zei Danny. Circe en Enyo kwamen de hoek omgerend richting ons. ‘Wat is er aan de hand?’ vroegen de twee docenten tegelijkertijd. ‘Fenarry, Coendro, Sandra en Jonna zijn plotseling verdwenen’ zei ik. ‘Oh, dit is echt erg’ zei Circe. ‘Wat kan er met ze zijn gebeurd?’ vroeg Amber. ‘Ik heb geen idee, maar ik hoop niet dat de onderwereld er iets mee te maken heeft’ zei Enyo.

‘Jezus, wat een herrie, ik kan amper slapen!’ hoorde we Kimberly ineens achter ons zeggen. ‘Wat is er in godsnaam aan de hand?’ vroeg Chelsea met een verwaande stem. ‘De andere 4 zijn verdwenen’ zei ik toen de twee docenten inmiddels weggelopen waren. ‘Tss boeie, is daar nou zoveel paniek voor nodig?’ vroeg Kimberly lacherig. ‘Kutwijf! Misschien zijn ze wel de handen van Hades! riep ik keihard uit. Ik draaide me om en rende richting mijn kamer. Wat er ook zou gebeuren, ik voelde dat ik mijn wapen hard nodig zou hebben. Ik stormde mijn kamer in, pakte mijn bliksemschicht en rende mijn kamer weer uit. Toen ik in de grote zaal inliep, waren alle 12 goden aanwezig en alle kinderen hadden zich verzameld. In plaats van dat er nu 3 groepen waren, waren er nu nog maar 2 groepen. Ik had in de gaten gekregen dat Amber, Lorenzo, Kennal en Danny ook een hekel hadden aan Kimberly en de andere vijf. Drie goden doemde ineens uit het niets op. ‘Zeus, we hebben overal gezocht, maar we kunnen de andere 4 niet vinden’. ‘Ik wil dat jullie door blijven zoeken!’ beviel Zeus. ‘Jonathan!’ riep Hera ineens. Ik draaide me om en liep naar de goden toe. ‘Hoe lang zijn ze al weg?’ vroeg ze. ‘Minstens 6 uur’ zei ik. ‘Waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken?’ vroeg Poseidon. ‘Jonathan kan hier ook niets aan doen’ zei Apollo. Een hevige explosie was ineens te horen en de zaal was plotseling gevuld met zwarte rook. ‘Wachters!’ riep Zeus. Meteen kwamen er tientallen wit geklede goden aanrennen. Ook doemde ineens de 5 docenten op. Verschillende monsters en wezens stormde ineens binnen. Een grote zwarte bol vormde zich langzaam tot een persoon en plotseling zweefde Hades de zaal binnen. Achter hem zweefde Persephone, de godin van de onderwereld. ‘Ach broertjes en zusjes, wat ben ik blij om jullie te zien’ zei Hades met een gemene stem. ‘Donder op Hades, je hebt hier niets te zoeken’ zei Zeus. ‘Ach wat ben je toch weer aardig tegen me, volgens mij heb ik iets wat jullie zoeken’. Een zwarte bol verscheen en in die bol konden we Coendro, Fenarry, Sandra en Jonna, vergebonden zien zitten. ‘Ze zitten veilig bij ons in de onderwereld’ zei Persephone. ‘Heks dat je bent!’ schreeuwde Hera. ‘Geef onze kinderen terug!’ riep Poseidon. ‘Kom ze maar halen’ zei Hades ineens. ‘Niets daarvan!’ schreeuwde Demeter. Hera zwaaide met haar staf en een enorme gouden bol ging richting Persephone, die de bol maar net kon ontwijken. Het gevecht was begonnen de 12 goden vielen Hades en Persephone aan. Alle andere goden kwamen ook in actie en Danny, Kennal, Amber, Lorenzo en ik volgde hun voorbeeld.

Met een slag sloeg ik de kop van een behaard monster eraf. Voor de zekerheid stak ik mijn zwaard ook nog recht in zijn hart. Grote vleermuizen vlogen over onze hoofden en sommige goden werden fijngeknepen door hun poten. ‘Geef het op broertje, je wint het niet van me!’ riep Hades tegen Zeus. Ik keek toe hoe de andere 6 kinderen werden ingesloten door de monsters. Met z’n vijven renden we richting de monsters en vermoordden ze allemaal. Kimberly keek mij aan en knikte kort naar me. ‘Aaaargh’ hoorde ik ineens en ik zag hoe Hades verschillende zwarte bollen afvuurde en ik zag hoe alle goden tegen de grond aan werden gesmeten. ‘Grijp zoveel mogelijk kinderen en keer terug naar de onderwereld!’ schreeuwde Persephone naar de monsters. Alle monsters kwamen op ons afgerend en het enigste wat ik kon doen, was hopen op een wonder. Maar die kwam hellaas niet. De monsters waren met teveel en ik voelde hoe ik bewusteloos werd neergeslagen.

Toen ik mijn ogen opendeed, zag ik dat ik niet langer meer in het paleis was, maar ik lag vastgebonden in de Onderwereld.

Cliffhanger.......

"Na de vakantie start ik met een kleine samenvatting met alle personen, zodat jullie alles weer herinneren".