Foto bij ~003~ parents , the worst things in life!

Mijn buik begon te draaien mijn hoofd trouwens ook , ik voelde mij net als een ezel die de steen eindelijk een keer zat is. Mijn woede werd zo erg dat ik mijn ouders wel in elkaar kon rammen ze uit te schelden ze mijn gevoel vertellen , en zonder dat ik dat eindelijk door had deed ik dat ook.
Mijn voeten waren naar de van teak hout gemaakte kast en duwde hem weer terug naar de plek waar hij vandaan kwam.
Ik kon me niet mijn hele leven verstoppen.
Eenmaal in de wit betegelde keuken zag ik mama met haar handen voor haar gezicht op dezelfde stoel als net zitten. ‘MAM ga nu niet zielig zitten huilen want ik ben degene die lijd!’
Mijn stem klonk nog harder als ooit tevoren en ik was vaak aan het schreeuwen tegen mijn ouders. ‘we willen dat je een goede toekomst hebt!’ mijn moeder liet haar handen los en draaide met een ruk om , ‘een goede toekomst??!! Die laat je me maar mooi zelf maken , jullie beslissen alles voor me ALLES het is mijn leven , het is mijn lijf , HET IS MIJN BESLISSING !!!!!!!’ ik zag mijn vader in shock zijn van hoe fel ik reageerde ‘lieverd je snapt het niet pap en ik…….’ Ik onderbrak haar weer … ‘pap en jij wat? Willen mijn leven ruïneren? ….. nou sorry dat wist ik al lang mam !! ik ben klaar met jullie , zodra ik zestien ben , ben ik hier zeker weg !!’ mijn moeder barstte in tranen uit en mijn vader sloeg een arm om haar heen.
De marmeren tafel was niet voorbereid op de klap die ik op tafel gaf , dat kwam omdat ik de brief van tafel griste. Ik rende naar de achterdeur die je met beide voeten meteen op het strand zette , mijn vader holde achter me aan toen ik de brief meesleurde naar de rand van de zee.
Ik barstte in tranen uit en terwijl ik begon te krijsen terwijl mijn vader me de brief probeerde af te pakken scheurde ik hem in de kleinst mogelijke stukjes die ik kon maken.
Ik schreeuwde terwijl de tranen over mijn wangen stroomde.
Ik voelde dat alle mensen op het strand mij schrikkend aankeken , mijn vader probeerde mij vast te houden maar nadat ik hem van mijn witte t-shirt en kleine blauwe broekje had afgeduwd liet ik mezelf woedend en verdrietig tegelijk in het water rennen.
Ik voelde niks anders meer dan twee emoties tegelijk.
Kon dat? Kon je twee dingen tegelijk voelen?
Alle snippertjes vielen in het water en op de plek waar ze lagen begon ik mijn handen op en neer te bewegen , tussen mijn tranen en woede begon ik schreeuwend te praten ‘jammer hé pap en als je nog een keer zo’n brief vraagt dan doe ik het opnieuw en opnieuw tot jullie het VERDOMME OPGEVEN!!!!’ bij de laatste twee woorden verhief ik mijn stem nog erger.
‘jullie verpesten alles in mijn leven! Al het eigen in mijn leven , maakte jullie dat van jullie!’
Ik ging op mijn knieën zitten en zag mijn vader terug lopen naar mam die inmiddels voor het raam was geklommen. ‘en wat kijken jullie allemaal ? gaan jullie je ook bemoeien met mijn leven ??’ ik was ondertussen doorweekt van de schuimende golven die als een kannon tegen mijn rug aan stroomde. Wat was ik hier eigenlijk aan het doen ? bedacht ik bij mezelf.
Ik maakte alles erger , als ik ze nou gewoon negeerde was alles klaar en ik was hier buiten in het openbaar aan het schelden tegen mijn vader die onderhand weer binnen was.
Ik rolde van mijn knieën naar mijn rug en lag in het water met alles doorweekt.
De schuim liep nu tot aan mijn buik.
Ik legde mijn handen voor mijn gezicht van stress , moest ik sorry zeggen.
Nee geen optie , ik moest douchen!
Een warme douche was na een ruzie voor mij altijd de oplossing.
Ik voelde de woede weggaan en het verdriet werd minder.
Het zakte naar mijn tenen die aan het bibberen waren van kou , ik leunde op mijn handpalmen en zat wat hoger te staren naar de zee.
Mijn laatste traan liep over mijn wang , met mijn linkerhand veegde ik hem sierlijk ervan af.
Ik zag een paar witte vlekjes met de golven mee varen , het leken wel allemaal mini bootjes die op en neer over de zee stroomde. Ik had al mijn gevoel met mijn ouders gedeeld.
Wie had ooit gedacht dat die optie aan bot zou komen?
Een grote golf botste met mijn lichaam. Ik had eigenlijk nog nooit met al mijn kleren de zee benaderd , en ik had gehoopt dat , dat zou gebeuren als ik ooit met vriendinnen in de zomer vrolijk de zee in rende.
Maar nee in mijn leven moest het in een ruzie met mijn ouders.
Het vrolijkte me op hoe de zon boven de wolken weerkaatste op de zee.
Het spiegelbeeld van dat mooie gezicht was te zien in golfende beelden.
Ik draaide mijn hoofd naar de rechterkant en zag hoe een vader zijn kleine peuter onder zijn oksel meenam in het koude maar heerlijke water , hoe zijn zoontje hem nat spetterde en hij hem terug op pakte en hem over zijn hoofd strookte. Hij lachte zo hard als hij kon.
Er kwam een moeder bij na een paar minuten , onderhand waren ze het strand op geklommen en bezig met het bouwen , zoals kinderen het noemen van zichzelf , een zandkasteel.
Moeder vader en zoon , ik zag mezelf terug maar dan als dochter.
Die ene mooie avond toen we voor het eerst in het huis woonde.
Pap en mam waren bezig met het inspecteren van het huis toen ze mij bij het raam zagen smachten naar het water van de zee.
De deur gleed voor mijn neus open en mijn vader liep met mij aan de hand naar het strand.
Ik spetterde met mijn kleine laarsjes in het water aan de rand van het water.
Mijn vader pakte mij van achter en draaide mij in het rond.
Mijn moeder nam me aan en met zijn alle bleven we nog even genieten van de avond aan het strand. Zouden ze dan toch van me hebben gehouden , zouden ze dan echt een goede toekomst voor me willen ? wat als ik ze nou eens een keer echt vertelde dat ze me een keer alleen beslissingen moesten laten maken.
Ik stond op en voelde hoe zwaar mijn lichaam was geworden van het water dat mijn kleding had opgezogen , ik had pas net voor de witte aluminium schuifdeur door dat mijn witte shirt doorscheen. Ik stond voor de marmeren tafel en voelde me bekeken door mijn eigen ouders.
‘jullie geven me echt een goede toekomst door me soms op eigen benen te laten staan’ ik was gekalmeerd en fluisterde nu zowat.
Mijn vader en moeder zaten aan een kop koffie waar de stoom nog bovenuit kwam , maar na twintig seconde waren die niet meer in zicht voor mij omdat ik weer naar mijn gestreepte muur keek , na nog een paar seconde voelde ik ander water over me heen stromen.
Water van een lekkere warme frisse douche……

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen