5.

POV Gustav
‘Em, je ziet er echt prachtig uit. Maak je niet druk om wat de rest van je vindt, ze zullen je wel accepteren.’ Ik kijk Emily bemoedigend aan waarna ze knikt. We hebben met de jongens afgesproken in een nachtclub zodat ze Emily kunnen ontmoeten maar ook omdat we allemaal wel wat willen ontspannen. Emily knikt en hand in hand lopen we via de VIP-ingang naar binnen, meteen worden we door de bodyguards naar de VIP-ruimte gebracht. Georg is de eerste die ons opmerkt en komt meteen op ons af. Hij begroet mij waarna zijn oog valt op Emily die er wat ongemakkelijk bijstaat. ‘Jongens, dit is dus Emily.’ zeg ik trots. Ik sla mijn arm om haar middel en druk een klein kusje op har haar. Tom en Bill begroeten haar ook. ‘Jullie passen zo goed bij elkaar!’ Bill begint enthousiast in zijn handen te klappen wat ervoor zorgt dat Emily want ontspant. Ik glimlach bemoedigend naar haar. Ze is net iets kleiner dan mij maar doordat ze nu hakken aanheeft, is ze iets groter. Ik weet dat jongens vaak willen dat hun vriendin kleiner is dan hen maar dit stoort mij niet echt. ‘Gasten, ik ga drinken halen. Wie wilt wat?’ Georg kijk ons aan en Tom en Bill geven meteen hun bestelling door. ‘Liefie, ik ga even mee met Georg. Ontspan nu maar, de tweeling eet je niet op.’ zeg ik grijnzend. Emily kijkt angstig naar de Kaulitzen en knikt dan. Ik geef haar nog een kus waarna ze mij loslaat en bij Tom en Bill gaat staan.
‘Jullie passen wel bij elkaar.’ zegt Georg uiteindelijk na het bestellen van de drankjes. Het is zo druk dat het wel even gaat duren voor we onze drankjes krijgen. Ik grijns dankbaar en knik, daar ben ik het nu volledig mee eens! ‘GUSSI!’ Voor ik kan reageren voel ik dat iemand op mijn rug komt springen. Geschrokken draai ik mij om om te zien wie er is maar doordat mijn belager op mijn rug gesprongen is, zie ik het nog steeds niet. Georg lijkt zich te vermaken door het komisch beeld dat hij ziet. Toegegeven, het moet wel grappig zijn: ik zit maar rond te draaien om te zien wie er op mijn rug gesprongen is, maar die persoon draait natuurlijk met mij mee. Uiteindelijk lukt het mij toch en er verschijnt een grote glimlach rond mijn lippen als ik haar zie. ‘Rosalie!’ roep ik opgewekt als ik mijn beste jeugdvriendin zie. Rosalie grijnst breed en omhelst mij, een omhelzing die ik gretig beantwoord. ‘Jezus, hoelang heb ik je wel al niet gezien?’ vraag ik verbaasd terwijl ik haar in mijn opneem. Ze ziet er echt prachtig uit met haar rood glitterkleedje. ‘Oh, Hobbit, dit is trouwens Rosalie, mijn beste vriendin.’ Ik stel ze aan elkaar voor en dan pas merk ik dat er nog een meisje bij Rosalie is. ‘Jongens, dit is Eva.’ Georg draait zijn hoofd onmiddellijk om en glimlacht naar het vrolijk meisje. ‘Aangenaam.’